NASA – National Aeronautics and Space Administration

Tegen het einde van september zal de zon de asteroïde Juno in de schijnwerpers zetten, waardoor deze omvangrijke brok steen een zeldzame cameo aan de nachtelijke hemel krijgt. Degenen die naar een donkere, onvervuilde hemel gaan, zullen in staat zijn om de zilverachtige glinstering van de asteroïde in de buurt van de planeet Uranus te zien met een verrekijker.
“Het kan meestal worden gezien door een goede amateurtelescoop, maar de man op straat krijgt meestal niet de kans om het waar te nemen,” zei Don Yeomans, manager van NASA’s Near Earth Object Program Office bij JPL. “Dit wordt de helderste tot 2018.”
Juno, een van de eerste ontdekte asteroïden, wordt verondersteld de ouder te zijn van veel van de meteorieten die op aarde regenen. De asteroïde bestaat voornamelijk uit winterhard silicaatgesteente, dat taai genoeg is dat fragmenten die bij botsingen zijn afgebroken, vaak een reis door de atmosfeer van de aarde kunnen overleven.
Hoewel de asteroïden op Juno gebotst zijn, is hij groot; hij is zelfs de tiende grootste asteroïde. Hij heeft een diameter van ongeveer 234 kilometer, ongeveer een vijfde van de diameter van de maan.
De asteroïde, die in een baan tussen Mars en Jupiter om de zon draait, zal op 21 sept. op zijn helderst zijn, wanneer hij met een snelheid van ongeveer 22 kilometer per seconde om de zon draait. Op dat moment zal zijn schijnbare magnitude 7,6 zijn, dat is ongeveer tweeënhalf keer helderder dan normaal. De extra helderheid komt door zijn positie in een rechte lijn met de zon en zijn nabijheid tot de aarde. (De asteroïde zal nog steeds ongeveer 180 miljoen kilometer van de aarde verwijderd zijn, dus er is geen gevaar dat hij op de aarde zal vallen.)
Kijkers met telescopen kunnen Juno waarschijnlijk vanaf nu tot het einde van het jaar zien, maar voor verrekijkers is hij eind september het best zichtbaar. Zoek Juno op of voor 21 september rond middernacht, een paar graden ten oosten van de heldere gloed van Uranus en in het sterrenbeeld Vissen. Hij ziet er dan uit als een grijze stip aan de hemel, en elke nacht van eind september zal hij iets zuidwestelijker te zien zijn dan de nacht ervoor. Tegen 25 september zal hij dichter bij het sterrenbeeld Waterman staan en het best te zien zijn voor middernacht.
Voor meer informatie: http://neo.jpl.nasa.gov/ .