Abstract:
We gebruiken variatie in historische staatscentralisatie om de lange-termijn invloed van instituties op culturele normen te onderzoeken. Het Kuba Koninkrijk, opgericht in Centraal Afrika in de vroege 17de eeuw door Koning Shyaam, had meer ontwikkelde staatsinstellingen dan de andere onafhankelijke dorpen en stamhoofden in de regio. Het had een ongeschreven grondwet, scheiding van politieke machten, een rechtssysteem met rechtbanken en jury’s, een politiemacht, een leger, belastingen en een aanzienlijke voorziening in openbare goederen. Uit een vergelijking van personen uit het Kuba-koninkrijk met personen van net buiten het koninkrijk blijkt dat gecentraliseerde formele instellingen samenhangen met zwakkere normen voor regelnaleving en een grotere neiging tot bedrog voor materieel gewin. Deze bevinding is consistent met recente modellen waarin endogene investeringen om kinderen waarden bij te brengen afnemen wanneer de effectiviteit van formele instellingen die sociaal wenselijk gedrag afdwingen toeneemt. In overeenstemming met een dergelijk mechanisme vinden we dat Kuba-ouders het minder belangrijk vinden om kinderen waarden bij te brengen die verband houden met regelgetrouw gedrag.