Nero Claudius Drusus

Nero Claudius Drusus

Bust van Nero Claudius Drusus, in het Musée du Cinquantenaire, Brussel

Persoonlijke gegevens

Geboren

14 januari v. Chr, 38 v.Chr.

Opgestaan

Zomer 9 v.Chr. (29 jaar oud)
Duitsland

Echtgenote(n))

Antonia Minor

Nero Claudius Drusus Germanicus (14 januari, 38 v.Chr. – Zomer van 9 v.Chr.), geboren als Decimus Claudius Drusus ook Drusus Claudius Nero, Drusus, Drusus I, Nero Drusus, of Drusus de Oudere genoemd, was een Romeins politicus en militair commandant. Hij was van vaderskant een patriciër Claudianus, maar zijn grootmoeder van moederskant stamde uit een plebejische familie. Hij was de zoon van Livia Drusilla en de wettige stiefzoon van haar tweede echtgenoot, keizer Augustus. Hij was ook de broer van keizer Tiberius, de vader van keizer Claudius, de grootvader van vaderskant van keizer Caligula en de overgrootvader van moederskant van keizer Nero.

Hij begon de eerste grote Romeinse veldtochten over de Rijn en begon de verovering van Germanië, waarbij hij de eerste Romeinse generaal werd die de rivieren Weser en Elbe bereikte. In 12 v. Chr. leidde Drusus een succesvolle veldtocht in Germanië, waarbij hij de Sicambri onderwierp. Later dat jaar leidde hij een maritieme expeditie tegen Germaanse stammen langs de Noordzeekust. Hij veroverde de Batavi en de Frisii en versloeg de Chauci bij de monding van de Weser. In 11 v. Chr. veroverde hij de Usipetes en de Marsi en breidde daarmee de Romeinse controle uit tot de Boven-Wezer. In 10 v. Chr. begon hij een campagne tegen de Chatti en de weer oplevende Sicambri, die hij beide onderwierp. Het volgende jaar veroverde hij de Mattiaci, terwijl hij de Marcomanni en de Cherusci versloeg, waarbij hij de laatste in de buurt van de Elbe versloeg. Drusus stierf echter later dat jaar, waardoor Rome een van zijn beste generaals verloor.

Kinderjaren

Drusus was de jongste zoon van Livia Drusilla uit haar huwelijk met Tiberius Claudius Nero, die wettelijk tot zijn vader werd verklaard voordat het echtpaar scheidde. Drusus werd geboren tussen half maart en half april 38 v. Chr., drie maanden nadat Livia op 17 januari met Augustus trouwde. Een datum van 28 maart is voorgesteld als zijn meest waarschijnlijke geboortedatum. Er gingen geruchten dat Augustus de echte vader van het kind was, hoewel dit nooit met gezag is bewezen of ontkend. Claudius moedigde het gerucht echter aan tijdens zijn keizerschap om de indruk te wekken van een meer directe afstamming van Augustus.

Volgens Suetonius kreeg Drusus oorspronkelijk Decimus als zijn praenomen, de eerste van de gebruikelijke drie namen van een Romeinse man in de Romeinse naamgeving in die tijd. Nero was een traditioneel cognomen (derde naam) van de Claudii, terwijl Drusus werd gegeven aan een tak van de gens Livia. Het gebruik van een cognomen als Nero als voornaam was ongebruikelijk, evenals de prominente plaats die zijn moederlijke lijn innam door Drusus als cognomen te kiezen.

Drusus werd opgevoed in het huis van Claudius Nero met zijn broer, de toekomstige keizer Tiberius, tot de dood van zijn wettelijke vader. De twee broers ontwikkelden een beroemde hechte relatie die de rest van hun leven zou duren. Tiberius noemde zijn oudste zoon naar zijn broer, en Drusus deed hetzelfde, hoewel oudste zonen gewoonlijk naar hun vader of grootvader werden genoemd.

Huwelijk

Drusus trouwde met Antonia Minor, de dochter van Marcus Antonius en Augustus’ zuster, Octavia Minor, en verwierf de reputatie haar volkomen trouw te zijn. Hun kinderen waren Germanicus en Claudius, een dochter Livilla (Kleine Livia), en tenminste twee anderen die de kindertijd niet overleefden. Na de dood van Drusus is Antonia nooit hertrouwd, hoewel zij hem bijna vijf decennia overleefde. Drie keizers waren directe afstammelingen van Drusus, Claudius (zijn zoon), Caligula (de zoon van Germanicus, de kleinzoon van Drusus), en Nero (de kleinzoon van Germanicus, de achterkleinzoon van Drusus).

Carrière

Augustus verleende zijn stiefzonen vele eerbewijzen. In 19 v. Chr. kreeg Drusus vijf jaar voor het bereiken van de minimumleeftijd het recht alle openbare ambten te bekleden. Toen Tiberius Italië verliet tijdens zijn ambtstermijn als praetor in 16 v. Chr., vaardigde Drusus in zijn plaats wetten uit. Het jaar daarop werd hij quaestor en vocht hij tegen Raetiaanse bandieten in de Alpen. Drusus weerde hen af en behaalde eerbewijzen, maar was niet in staat hun troepen te verslaan en vroeg om versterking van Tiberius. De broers versloegen de plaatselijke Alpenstammen met gemak.

In 13 v. Chr. werd Drusus naar Gallië gestuurd om daar de onlusten te bedwingen die het gevolg waren van het optreden van een vorige bestuurder. Terwijl hij daar was, drong een stam Germanen Gallië binnen en viel Romeinse nederzettingen aan. Drusus mobiliseerde zijn legioenen en sloeg de indringers terug over de Rijn. Hij drong diep door in Duits gebied, reisde tot aan de Noordzee en legde de Frisii een jaarlijkse tol op. Als beloning werd Drusus voor 11 v. Chr. benoemd tot praetor urbanus.

Drusus had het niet in zich om in Rome te blijven. In de lente van zijn ambtstermijn trok hij opnieuw naar de Duitse grens. Hij drong opnieuw binnen in het gebied van de verschillende Duitse stammen en stopte pas toen de winter begon. Op de terugweg naar Romeins gebied werd hij aangevallen, maar hij slaagde erin de Duitse troepenmacht te verjagen. Zijn troepen riepen hem uit tot Imperator en hij kreeg de triomfversierselen en het ambt van proconsul voor het volgende jaar. In 10 v. Chr. sloten de Chatti zich bij de Sicambri aan en vielen het kamp van Drusus aan, maar werden gemakkelijk verslagen. Drusus ging Augustus en Tiberius in Lugdunum ontmoeten (waar Claudius werd geboren) en reisde met hen naar Rome. Hij werd gemakkelijk verkozen tot Consul voor 9 VC, maar verliet de stad nogmaals voor hij zijn ambt kon opnemen. Hij verpletterde opnieuw de Chatti en begon een veldtocht tegen de Marcomanni, maar werd over de Rijn teruggedreven. Hij was het werk van de onderwerping aan het voortzetten toen hij van zijn paard viel en na het ongeluk nog een maand bleef zitten, toen Tiberius zich bij hem gevoegd had. Interessant is dat hij kort voor zijn dood een brief schreef aan Tiberius waarin hij klaagde over de stijl waarin Augustus regeerde. Suetonius meldt dat hij vlak voor zijn dood geweigerd had naar Rome terug te keren. Drusus’ lichaam werd naar de stad teruggebracht, en zijn as werd bijgezet in het Mausoleum van Augustus. Hij bleef zeer populair bij de legionairs, die in Moguntiacum (het huidige Mainz) een monument (de Drususstein) voor hem oprichtten. Restanten hiervan staan nog steeds overeind. Zijn familie kreeg het erfelijke ereteken “Germanicus”, dat eerst aan zijn oudste zoon werd gegeven en daarna aan zijn jongste zoon. Augustus schreef later een biografie over hem, die niet bewaard is gebleven.

Voorgeslacht

Voorouders van Nero Claudius Drusus
4. Drusus Claudius Nero I 2. Tiberius Claudius Nero 5. Claudia 1. Nero Claudius Drusus 6. Marcus Livius Drusus Claudianus (geboren Appius Claudius Pulcher) 3. Livia Drusilla 14. Marcus Aufidius Lurco 7. Aufidia

Zie ook

• Archus van Drusus

Politieke functies
Voorafgegaan door Africanus Fabius Maximus en Iullus Antonius	Consul van het Romeinse Rijk met Titus Quinctius Crispinus Sulpicianus 9 v.Chr.	opgevolgd door Gaius Marcius Censorinus en Gaius Asinius Gallus

Wikimedia Commons heeft media die gerelateerd zijn aan Nero Claudius Drusus.

Deze pagina maakt gebruik van Creative Commons-gelicentieerde inhoud van Wikipedia (bekijk auteurs).