BY COLIN ELLISON
I STRONGLY BELIEFT DAT DIAPERS NIET ANDERS ZOUDEN ZIEN ALS ANDERE VORMEN VAN MEDISCHE APPARATUUR OM VERSCHILLENDE GEZONDHEIDSPROBLEMEN TE BEHEREN, ZOALS OOGLASSEN, INHALERS VOOR ASTHMA &WIELSTOELEN
Nocturnale enuresis (de klinische term voor bedplassen) treft miljoenen mensen over de hele wereld in alle leeftijdsgroepen. Hoewel sommige mensen van hun bedplassen kunnen worden genezen met behulp van alarmsystemen, medicijnen, chirurgie of andere behandelingen, is er een aanzienlijk aantal mensen dat geen succes heeft met de behandeling van hun bedplassen. In feite plassen veel volwassenen hun hele leven in bed. De meerderheid van de mensen in deze situatie kiest ervoor om een vorm van beschermende kleding te dragen in bed. Helaas wordt deze groep meestal gestigmatiseerd voor hun beslissing om ’s nachts bescherming te dragen. Er lijkt minder stigma rond dit onderwerp te hangen dan vroeger, en dat blijkt onder meer uit de toename van het aantal merken en stijlen incontinentiekleding die momenteel verkrijgbaar zijn voor de behandeling van bedplassen en andere vormen van incontinentie, en uit de toename van het aantal bedrijven dat luiers voor volwassenen verkoopt, met name online. Toch zijn er nog veel mensen die neerkijken op mensen die luiers willen of moeten dragen om hun bedplassen onder controle te houden.
Ik heb veel over dit onderwerp gelezen, zowel online als in diverse kinderverzorgingsboeken, en bijna alle kinderverzorgingsdeskundigen en medische beroepsbeoefenaren (op een paar uitzonderingen na – godzijdank zijn er een paar verlichte mensen) raden het gebruik van nachtluiers af voor oudere kinderen, tieners en volwassenen die aan dit probleem lijden. De kleding die de meeste deskundigen op het gebied van kinderverzorging en medische zorg aanbevelen voor oudere bedplassers zijn ondergoedachtige producten zoals pull-ups en “Goodnites”. Bij het op de markt brengen van incontinentiekleding voor oudere kinderen, tieners en volwassenen is de strategie van deze bedrijven erop gericht de mensen het gevoel te geven dat zij ondergoedachtige kleding dragen en het feit te bagatelliseren dat de kleding voor incontinentie wordt gebruikt. Deze strategie komt duidelijk naar voren in zowel de verpakkingen als de reclamespots voor de producten. Op de verpakkingen en in de reclamespotjes staat vaak iets in die trant: “ziet eruit en past als gewoon ondergoed”, of: “ondergoedachtig ontwerp”. Ik heb ook het volgende opgemerkt: luiers die worden gemaakt en verkocht voor volwassenen, oudere kinderen en tieners zien eruit als babyluiers zoals Pampers, Luvs en Huggies en worden “wegwerpluiers” genoemd. Dit eufemisme is jaren geleden bedacht omdat niemand wil toegeven dat hij luiers draagt! Dezelfde marketingtactiek wordt gebruikt voor herbruikbare incontinentieproducten. Vaak gebruiken we taal om de werkelijkheid te verdoezelen. Een paar andere voorbeelden die me te binnen schieten zijn het gebruik van de term “hardloopkleding” ter vervanging van het woord “sneakers” en het woord “stortplaats” ter vervanging van “vuilnisbelt.”
Even terzijde: ik vind deze hele marketingstrategie uiterst onoprecht en een klassiek geval van ontkenning. Er zijn verschillende redenen waarom ik denk dat dit het geval is. Ten eerste, de pull-on stijl onderkleding die op de markt gebracht wordt voor oudere bedplassers (“Goodnites” is het meest populaire merk) ziet er precies zo uit als gewone luiers, behalve dat ze aangetrokken worden als ondergoed in plaats van vastgeplakt of vastgepind te worden zoals luiers. Naar mijn mening moeten de bandjes en spelden niet anders worden bekeken dan andere methoden om kleding vast te maken, zoals drukknopen, knopen of ritsen. Bovendien is er door een aantal mensen (waaronder incontinentielijders) op gewezen dat traditionele stoffen luiers en wegwerpluiers over het algemeen absorberender zijn en een betere bescherming bieden dan producten met een treksluiting voor ernstigere vormen van incontinentie, zoals bedplassen.
Ten tweede dragen we, door de nadruk te leggen op het uiterlijk van de producten in plaats van op hun functie, bij aan de negatieve beeldvorming rond het gebruik van incontinentiekleding en daarmee aan het stigma van incontinentie zelf. In plaats daarvan zouden we als samenleving stappen moeten ondernemen om dit stigma te verminderen of weg te nemen.
Ten derde verbergen we ons voor de realiteit. Het staat gelijk aan het gebruik van een hamer op een schroef, terwijl het meest effectieve gereedschap in deze situatie een schroevendraaier is. Hoe incontinentiekleding er ook uitziet en wat voor ontwerp er ook voor wordt gebruikt, het verandert niets aan het feit dat het gebruikt wordt voor bedplassen of andere vormen van incontinentie. Het maakt dus niet uit of het product zo ontworpen is dat je het aantrekt, vastplakt, vastklikt, met klittenband vastzet of vastspeld. Het wordt nog steeds voor hetzelfde doel gebruikt. Geen enkel geknoei aan het ontwerp of het gebruik van eufemismen om het product op de markt te brengen, zal dit feit veranderen. Ik heb gemerkt dat deze strategie vooral gangbaar is bij het ontwerpen van bedplasmiddelen voor oudere kinderen en tieners, zoals een bezoek aan de plaatselijke kruidenier, apotheek, Walmart of Target zal aantonen. Aangezien het product alleen ’s nachts wordt gedragen, en het kind of de tiener dus slaapt terwijl hij het draagt, is het niet logisch dat de jongere zich druk maakt over hoe het product eruit ziet. Ik denk dat we pragmatischer moeten zijn over deze hele situatie en ons moeten concentreren op hoe effectief de kleding is in het droog houden van de persoon en het bed, en hoe comfortabel de producten zijn, en niet op hoe het product eruit ziet of het imago dat het heeft. Helaas is onze maatschappij erg bezig met imago en status, en voor de meeste mensen hebben luiers het imago infantiel te zijn.
Weliswaar werken ondergoedproducten voor sommige mensen, maar zoals gezegd zijn luiers de incontinentiekleding die het meest geschikt is voor zwaardere vormen van incontinentie, zoals bedplassen. Een groot aantal bedplassers plast ’s nachts overvloedig en/of meerdere keren, met als gevolg dat sommige bedplassers door de pull-on-producten heen plassen en hun beddengoed en pyjama’s doorweekt raken. Naast het ongemak van het midden in de nacht moeten opstaan om de lakens te verschonen (soms meer dan eens, wat iemands slaappatroon kan beïnvloeden), kan het liggen in natte kleding en beddengoed schadelijke gevolgen hebben voor de huid. In een dergelijke situatie is het verstandig om het kind, de tiener of de volwassene in een luier te laten slapen. Er zijn stoffen luiers met spelden, plastic broekjes (door veel mensen ook wel “rubberen broekjes” genoemd, hoewel dit een verkeerde benaming is) en wegwerpluiers met plakstrips die geschikt zijn voor oudere kinderen, tieners en volwassenen. Maar de meeste bedplassers en mensen die aan andere vormen van incontinentie lijden, zijn huiverig om luiers te dragen, omdat we er lange tijd van overtuigd zijn geweest dat alleen baby’s of heel jonge kinderen luiers dragen. Naar mijn mening zou je echter kunnen stellen dat het meer babyachtig is om geen luiers te dragen in bed. Door zich ’s nachts niet te beschermen, neemt het kind, de tiener of de volwassene, geen verantwoordelijkheid voor het probleem en gaat het niet op een volwassen, verantwoordelijke manier met de situatie om. Een belangrijk onderdeel van volwassen zijn is het nemen van de juiste maatregelen om gezondheidsproblemen onder controle te houden, en in sommige gevallen vinden we de beschikbare opties misschien niet leuk, maar als volwassenen leren we ons aan te passen.
Sommige kinderartsen en andere medische deskundigen beweren dat een ouder bedplassend kind of tiener luiers omdoen hun gevoel van eigenwaarde kan schaden. Er zijn een aantal theorieën naar voren gebracht over het gebruik van luiers bij oudere bedplassers en hoe dit hun gevoel van eigenwaarde kan aantasten. Eén theorie is dat het kind of de tiener het gevoel kan hebben dat zijn ouders hem straffen voor het in bed plassen. De gedachte hierachter is dat hij of zij het gevoel heeft dat de ouders de luiers gebruiken als een manier om hem of haar te vernederen of te beschamen zodat hij of zij stopt met bedplassen. Een andere theorie is dat door de negatieve associaties die luiers bij de meeste mensen hebben, de jongere zich schaamt of schaamt voor het dragen van de luier. Zoals gezegd, zien veel mensen luiers als “babyachtig”, en als gevolg daarvan zal een groot aantal mensen in deze leeftijdsgroep zich verzetten tegen het gebruik van luiers om het probleem op te lossen. Tenslotte kunnen bij sommige kinderen of tieners de luiers dienen als een voortdurende herinnering aan het feit dat ze ’s nachts nog steeds niet in staat zijn hun blaas onder controle te houden, waardoor ze zich slechter gaan voelen over het bedplassen.
Hoewel ik de redenering achter deze theorieën begrijp, denk ik dat ze hun doel voorbij schieten. Wat de eerste theorie betreft, moet je het oudere kind of de tiener duidelijk maken dat je ze geen luier omdoet om ze te straffen of te vernederen, maar om ze ’s nachts een prettiger gevoel te geven, om ze te helpen een gezonde huid te behouden. Zoals eerder gezegd, kan het niet dragen van geschikte bescherming een negatief effect hebben op iemands huid, omdat de hele nacht in natte lakens en kleding liggen alleen maar meer delen van de huid blootstelt aan de negatieve effecten van de urine), en ook om de hoeveelheid nat wasgoed die moet worden opgehaald te elimineren of te verminderen. Een andere reden om luiers in bed te dragen is het elimineren van de geur die het gevolg kan zijn van nachtelijke ongelukjes. In een artikel met de titel “Pediatric Nocturnal Enuresis (Bedwetting)”, gepubliceerd op de website van de National Association for Continence, staat in het gedeelte “Practical Management Tips” dat geurtjes in een kamer kunnen blijven hangen, zelfs als nat beddengoed en natte kleding snel worden opgeruimd. Het dragen van luiers kan hierbij helpen en dit is een ander punt dat ouders kunnen aankaarten bij de jongere die moeite heeft zich aan te passen aan het dragen van bescherming naar bed.
Met betrekking tot de tweede theorie moet u benadrukken dat er over de hele wereld mensen in alle leeftijdsgroepen zijn die om verschillende redenen luiers moeten dragen, hetzij overdag, overdag en ’s nachts, of alleen ’s nachts. Bedplassen (en andere vormen van incontinentie) kunnen door vele dingen worden veroorzaakt, waaronder ziekten, als gevolg van verwondingen bij auto- of andere ongevallen, fysiologische en genetische problemen, psychologische trauma’s, als bijwerking van verschillende geneesmiddelen, en vele andere factoren. In sommige van deze situaties is het dragen van luiers de beste handelwijze.
Wat de derde theorie betreft, als het kind of de tiener het gevoel heeft dat de luiers een herinnering zijn aan het feit dat ze ’s nachts nog steeds geen controle hebben, zou ik het probleem op de volgende manier benaderen. Ik zou hen vertellen dat zelfs als ze geen luiers dragen in bed, dat nog steeds niets verandert aan het feit dat ze in bed plassen en daarom hun gevoelens over het bedplassen niet zou moeten beïnvloeden. Ten tweede zou ik hen willen voorstellen dat het dragen van een luier in bed hen een gevoel van controle over de situatie geeft, en ook al voelen ze zich nog steeds slecht over het bedplassen, de luiers zullen hen in ieder geval een veiliger gevoel geven omdat ze niet met natte lakens wakker worden. Hierdoor voelen ze zich misschien iets beter over het probleem, terwijl het niet dragen van bescherming hen een slechter gevoel zou moeten geven. Naar mijn mening is het vernederender (om niet te zeggen: ongemakkelijker en onhygiënischer) om wakker te worden in nat beddengoed en natte kleren, dan luiers te dragen.
Een andere mogelijkheid om het oudere kind of de tiener gerust te stellen over het dragen van bescherming, is erop te wijzen dat ze de luiers alleen ’s nachts hoeven te dragen, wat betekent dat niemand behalve hun naaste familie weet dat ze de luiers om hebben. Als het financieel haalbaar is, kunnen de ouders overwegen om met het kind of de tiener naar een psychiater te gaan voor begeleiding om met hun gevoelens over het bedplassen om te gaan. Veel kinderpsychologen hebben ervaring op dit gebied en kunnen therapie aanbieden die hen helpt om te gaan met het bedplassen en het gebruik van bescherming om het probleem te beheersen. Na verloop van tijd zou de therapeut hen moeten kunnen helpen zich minder te schamen voor het probleem door hen te laten weten dat dit een algemeen probleem is, dat veel volwassenen ook in bed plassen, en dat het niet ongebruikelijk is dat mensen luiers dragen om het probleem op te lossen. Hoewel er een enorm stigma rust op het dragen van luiers door oudere bedplassers, komt het in feite vaker voor dan men denkt. Bij sommige mensen (misschien een groot aantal) weegt het gemak van het gebruik van luiers om het probleem op te lossen zwaarder dan de schaamte om ze te dragen. Immers, als je ze nodig hebt, heb je ze nodig. Dit is een ander goed punt dat een therapeut kan bespreken tijdens de therapie om het oudere kind of de tiener (of de volwassene die met bedplassen te maken heeft) te helpen zich aan te passen aan het gebruik van luiers om met het probleem om te gaan, en aan andere negatieve gevoelens die de bedplasser kan ervaren.
De ouders kunnen ook overwegen een soort beloningssysteem in te voeren om het oudere kind of de tiener te motiveren luiers te dragen voor het slapen gaan. De ouders kunnen bijvoorbeeld een systeem opzetten waarbij de bedplasser een bepaald aantal punten of gouden sterren verdient elke keer dat hij de luiers ’s nachts draagt. Deze punten kunnen ze dan op een bepaald moment inwisselen om een cadeau te kopen waarin ze geïnteresseerd zijn, zoals een videospelletje of iets anders dat ze leuk vinden. Hoe meer nachten ze de luiers dragen, hoe meer punten ze verdienen. De ouders kunnen ook aanbieden het zakgeld met een bepaald bedrag te verhogen of de jongere een bepaald bedrag te laten verdienen. Hetzelfde idee geldt ook hier: hoe meer nachten ze de luiers dragen, hoe meer geld ze kunnen verdienen. Dit is slechts één idee dat ik heb. Ouders die een bedplassend kind of een tiener hebben die zich schaamt voor het dragen van luiers, willen misschien met dit idee experimenteren om te zien of het werkt.
Zoals eerder gezegd, hoewel veel mensen van hun bedplassen kunnen worden genezen met behulp van alarmen, medicijnen of andere methoden, zijn er gevallen van mensen die hun hele leven aan dit probleem lijden. Wat veel mensen zich misschien niet realiseren is dat er een aanzienlijk aantal volwassenen zijn die in bed plassen. In deze gevallen is het raadzaam luiers in bed te dragen om de hygiëne te behouden, droog en comfortabel te blijven en het opruimen tot een minimum te beperken (het is een heel gedoe om natte was te moeten doen, omdat het zo veel tijd kost). Bovendien is het verstandig dat de volwassene luiers draagt als hij of zij een partner heeft, zodat de partner droog blijft. Het dragen van luiers ’s nachts laat zien dat de bedplasser rekening houdt met zijn of haar partner.
Wat deze kwestie betreft, is een van de belangrijkste dingen die me heeft verbaasd: waarom hebben het publiek en de meeste medische professionals er geen probleem mee dat baby’s, ouderen, kinderen met speciale behoeften, mensen met neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer, de ziekte van Parkinson, hersenverlamming, multiple sclerose, spina bifida, de ziekte van Huntington, of andere medische aandoeningen luiers dragen? Toch vinden ze dat oudere kinderen, tieners of volwassenen die in hun bed plassen, te oud zijn om luiers te dragen. We meten met twee maten wat betreft onze mening over wie luiers moet gebruiken. Ik ben ervan overtuigd dat luiers niet anders moeten worden bekeken dan andere medische hulpmiddelen om gezondheidsproblemen op te lossen, zoals brillen, astma-inhalators, rolstoelen en andere medische hulpmiddelen. Met dat in gedachten ben ik van mening dat onze houding ten opzichte van het gebruik van luiers bij bedplassen bij oudere kinderen, tieners en volwassenen misplaatst is. Het lijkt er ook op dat bedplassen bij volwassenen een groter stigma oproept dan andere vormen van incontinentie, wat ik ook niet logisch vind.
Een van de ideeën die zouden kunnen helpen om het stigma op dit gebied weg te nemen (overgenomen uit mijn Wiki How artikel How to Reduce the Stigma of Older Children, Teenagers, and Adults Wearing Diapers for Bedwetting) is om de definitie van een luier te veranderen. In de meeste woordenboekdefinities wordt een luier gedefinieerd als een kledingstuk dat alleen door baby’s wordt gedragen. Als ik verantwoordelijk was voor het opstellen van de definitie van luier in woordenboeken, zou ik iets in deze trant zeggen: “Een absorberend, waterdicht, beschermend onderkleed van wegwerp- of herbruikbaar materiaal dat tussen de benen wordt gestopt en in de taille wordt vastgemaakt met linten, veiligheidsspelden of andere methoden. Het is ontworpen voor het opvangen van incontinentie bij mensen van alle leeftijden, inclusief baby’s, jonge kinderen voordat ze zindelijk worden, en volwassenen, en biedt bescherming aan mensen die in bed plassen”. Naar mijn mening beschrijft dit de situatie nauwkeuriger en kunnen ook oudere kinderen, tieners en volwassenen zich minder zelfbewust voelen over het dragen van bescherming. Hopelijk zal dit artikel mensen ertoe brengen hun mening over deze kwestie te herzien.-
OVER DE AUTEUR:
Colin Ellison (pseudoniem van de auteur) is 47 jaar oud en werkt in het speciaal onderwijs als student-assistent. Als kind leed hij aan nachtelijke enuresis en als volwassene heeft hij af en toe last van bedplassen. Hij gebruikt voornamelijk stoffen luiers voor volwassenen met een speldsluiting en een plastic broekje voor volwassenen, maar soms gebruikt hij ook wegwerpluiers met plakstrips voor volwassenen. Op dit moment volgt hij een deeltijdopleiding op de universiteit, waar hij binnenlandse veiligheid studeert. Zijn interesses zijn het verzamelen van platen en lezen.
Tips voor het omgaan met bedplassen
De auteur heeft een blog genaamd “Tips voor het omgaan met bedplassen” waarin verschillende merken stoffen luiers, plastic broekjes en wegwerpluiers met plakband worden genoemd die geschikt zijn voor oudere kinderen, tieners en volwassenen die in bed plassen, en ook plaatsen waar deze luiers worden verkocht. Het adres van de blog is: www.tipsonmanagingbedwetting.blogspot.com