Het was een scène waarop veel Amerikanen precies 13 jaar hadden gewacht om te zien. OJ Simpson, de voormalige Amerikaanse voetbalster waarvan algemeen wordt aangenomen dat hij wegkwam met moord, werd schuldig bevonden in een rechtbank, wat betekent dat hij de rest van zijn leven achter de tralies kan doorbrengen.
Op de exacte verjaardag van de dag in 1995 waarop Simpson werd vrijgesproken van het doden van zijn ex-vrouw en een andere man, werd hij schuldig bevonden aan beroving en ontvoering in een bizarre misdaad in Las Vegas.
Stand in de rechtszaal in ‘Sin City’, huiverde Simpson kort maar zichtbaar toen rechter Jackie Glass hem borgtocht weigerde en beval hem naar de cellen te sturen om zijn veroordelingsdatum af te wachten. Gekleed in een scherp, donkerblauw pak, leek hij te knikken maar bleef kalm. Hetzelfde kon niet gezegd worden van zijn zus, Carmelita Durio. Zij brak in tranen uit en zakte in elkaar op de vloer van de rechtbank. Paramedici behandelden haar terwijl Simpson werd weggeleid.
Het was een opmerkelijk einde van een vreemd proces waarin Simpson werd beschuldigd van het beroven van twee sport memorabilia verkopers onder bedreiging van een pistool. Ze verkochten spullen uit Simpson’s eigen leven en hij beweerde dat hij alleen zijn spullen terug wilde. Dat was niet genoeg voor de jury, die 13 uur nodig had om tot een vonnis te komen, dat werd uitgesproken in dramatische nachtelijke scènes. Het vonnis was geen schok. We wisten dat het eraan zat te komen. Er was veel bagage,’ zei advocaat Yale Galanter, die nu van plan is in hoger beroep te gaan.
Het woord ‘bagage’ dekt de lading nauwelijks. De schaduw van het vonnis van 1995, waarin Simpson werd vrijgesproken van het doodsnijden van Nicole Brown en haar vriend Ron Goldman, doemde op over het proces. Het heeft meer dan tien jaar lang een donkere schaduw over Amerika geworpen. Nieuwsprogramma’s noemden het het proces van de eeuw en het gaf geboorte aan een moderne cultuur van misdaad door beroemdheden, hielp de 24-uurs nieuwscyclus voort te brengen en veranderde, volgens sommigen, justitie in showbusiness. Het heeft Amerika ook diep verdeeld op raciale gronden. Een overwegend zwarte jury sprak Simpson vrij temidden van beschuldigingen van politieracisme. Toch geloofden op dat moment veel Amerikanen, vooral blanken, dat Simpson duidelijk schuldig was.
Na verloop van tijd kwamen veel zwarte Amerikanen zich bij hen aansluiten, vooral nadat Simpson vorig jaar een boek schreef genaamd If I Did It, waarin hij een gruwelijke ’theoretische’ versie van de gebeurtenissen in de nacht van de moord gedetailleerd beschreef. In het boek beschrijft Simpson hoe hij naar Browns huis gaat, een mes bij zich heeft, ruzie met haar maakt en vervolgens geschokt is als Goldman verschijnt. Hij krijgt dan een black-out en komt weer bij om de twee bebloede lichamen aan te treffen.
Het is niet verrassend dat veel Amerikanen daardoor het gevoel kregen dat gerechtigheid was geweigerd. Maar misschien niet nu. Voor degenen die geloven dat Simpson jarenlang vrijuit heeft gelopen ondanks het feit dat hij schuldig was aan een dubbele moord, zal de aanblik van Simpson die naar een gevangenis in Nevada sjokt, een langverwachte prijs zijn geweest. Het recht is misschien vertraagd, maar niet ontkend.
De gebeurtenissen die leidden tot Simpson’s definitieve ondergang begonnen in de onmiskenbaar gewone omgeving van kamer 1203 van het Palace Station Hotel and Casino in Las Vegas op 13 september 2007. Twee mannen, Bruce Fromong en Al Beardsley, hadden zich in de kamer gevestigd en hun memorabilia van Simpson’s onderscheiden sportcarrière uitgestald.
De mannen was verteld door een vriend, Thomas Riccio, dat hij een koper zou brengen om hen te ontmoeten. Maar in plaats daarvan bracht Riccio Simpson en een bende andere mannen mee. Tenminste een van hen was gewapend met een pistool. Ze stormden de kamer binnen, boos schreeuwend een stroom van obsceniteiten. De twee verkopers werden tegen een muur geduwd en Simpson en zijn bende verzamelden hun goederen in kussenslopen en marcheerden vervolgens het casino uit. De twee geschokte mannen belden de politie en gaven hen het buitengewone nieuws dat ze zojuist waren beroofd door OJ Simpson.
Simpson werd een paar dagen later gearresteerd. Het leek een open en gesloten zaak. Zelfs in Las Vegas kun je geen mensen onder schot beroven en dan verwachten dat je gewoon wegloopt. Toch namen de dingen, zoals ze altijd lijken te doen rond Simpson, een vreemde wending. Een opname van de overval dook op op websites van beroemdheden. Het klonk als een scène uit de gewelddadige gangsterfilm Reservoir Dogs toen Simpson het uitschreeuwde. Het bleek dat Riccio, die Fromong en Beardsley had aangemoedigd kamer 1203 binnen te gaan, de kamer ook had afgeluisterd. Het was ook Riccio die vervolgens Simpson vertelde over de mannen. Vervolgens verkocht hij de resulterende geluidsbanden, waarop Simpson duidelijk te horen is, voor duizenden dollars aan een beroemdhedenwebsite.
Dat feit deed veel mensen – niet alleen Simpson’s slinkende groep aanhangers – vermoeden dat er misschien sprake was van een soort set-up. Maar niet de politie. De Nevada autoriteiten, toen ze Simpson eenmaal in het vizier hadden, lieten niet meer los. Riccio werd niet beschuldigd van enig misdrijf. Toen begonnen de mannen die Simpson naar kamer 1203 had geleid, zich een voor een tegen hem te keren. Alle vier van Simpson’s voormalige medeverdachten werden door de politie ‘geflipt’.
Alle vier getuigden tegen hem en twee van hen brachten hem in verband met het uiten van bedreigingen en, van cruciaal belang, het gebruik van een pistool bij het misdrijf. Simpson had ontkend te weten dat iemand een wapen had meegenomen naar de kamer. Maar de aanklagers zeiden dat dat onzin was en Simpson’s medegedaagden werden de kroongetuigen van de aanklager. Voor meneer Simpson om tegen mensen te beweren dat hij geen wapen heeft gezien is klinkklare onzin. Deze verdachten spraken over wapens. De heer Simpson vroeg hen om wapens mee te nemen, en ze zagen wapens in de kamer,’ zei officier van justitie David Roger.
Uiteindelijk was de jury het ermee eens. Ze deden er lang over om tot hun oordeel te komen, maar uiteindelijk kwamen ze er wel. De misdaad mag dan schimmig en bizar zijn geweest, maar het was nog steeds een misdaad. De 61-jarige Simpson, die de laatste jaren golfend en feestend doorbracht in Florida, kan nu levenslang krijgen. Dan zou hij achter de tralies sterven. Een van Simpson’s vrienden, Tom Scotto, hield een persconferentie na het vonnis. Duidelijk boos vertelde hij een menigte verslaggevers dat Simpson het slachtoffer was van een vreselijke rechterlijke dwaling. Hij was erin geluisd. Wat voor gerechtigheid is dit? Dit is geen gerechtigheid!’ beweerde Scotto.
Het valt te betwijfelen of veel Amerikanen veel sympathie zullen hebben. Dat was vergelijkbaar met de kreet van onrechtvaardigheid die in 1995 door veel mensen werd geslaakt toen Simpson vrijuit ging na de beschuldigingen dat hij Brown en Goldman op brute wijze had afgeslacht. De misdaad zelf was schokkend. De twee slachtoffers werden buiten Browns huis gevonden en Simpson werd gearresteerd na een lange en beruchte autoachtervolging door Los Angeles.
In zijn witte Ford Bronco had Simpson een cavalcade van politie en verslaggevers langs de snelwegen van de stad geleid. Live uitgezonden op televisie was de route omzoomd met toeschouwers en supporters. Het was de perfecte samenkomst van een live nieuwsgebeurtenis, het publiek en de media. Veel commentatoren geloven dat die auto-achtervolging en de zaak die erop volgde de dubieuze geboorte gaf aan een nieuw beroemdheid-gedrenkt mediatijdperk.
Het is zeker niet moeilijk te zien waarom het zo’n fascinatie voor Amerika inhield. Hoewel grotendeels onbekend bij de buitenwereld, was Simpson een legende in Amerika. Hij had een verarmde en zieke jeugd overwonnen om een van Amerika’s sporthelden te worden. Zijn dapperheid op het veld was legendarisch. Daarna begon hij aan een succesvolle carrière in Hollywood, waar hij vaak een sympathieke goedzak speelde.
Zijn huwelijk met Brown – over de nog steeds diepe rassenkloof van Amerika heen – leek een sprookje. Hier was de grote zwarte atletische held met de prachtige blonde bommenvrouw. Als het niet het echte leven was geweest, zou het het perfecte Tinseltown filmscript zijn geweest. Behalve dat dit verhaal een venijnige wending had.
Hun huwelijk was verre van perfect. Toen de dingen verzuurden, ontpopte Simpson zich als een gewelddadige man met een gevaarlijk temperament. Hij was jaloers op elke aanwijzing dat Brown een nieuwe vriend zou hebben. Zelfs als hij de politie niet had achtervolgd in zijn Bronco, was Simpson al een verdachte. Het proces, dat uitvoerig in de media werd behandeld, ontaardde al snel in een racistisch getinte showcase. Simpson’s juridische ‘dream team’, geleid door de flamboyante Johnnie Cochran, speelde ongegeneerd de raskaart. Hun zaak werd enorm geholpen toen een van de agenten in de zaak, Mark Fuhrman, werd opgenomen terwijl hij herhaaldelijk sprak over ‘negers’. Uiteindelijk werd Simpson, tot schrik van veel blanke Amerikanen, en tot vreugde van veel zwarte Amerikanen, niet schuldig bevonden.
Maar hij ontsnapte niet helemaal. De afgelopen 13 jaar van Simpson’s leven waren een schemerig bestaan. Hij kwam terug in de wereld, blijkbaar in de overtuiging dat hij zijn carrière als beroemdheid kon hervatten. Dat kon hij niet. Hij werd meedogenloos achtervolgd door Goldman’s vader, Fred Goldman, in de rechtzaal. Hij spande een civiele procedure aan tegen Simpson voor de doden.
In civiele zaken is de bewijslast minder streng en Simpson werd aansprakelijk gesteld voor de doden en voor $33 miljoen aangeslagen. Dat maakte hem levenslang bankroet. In plaats van een mega-ster bestaan, vluchtte hij naar Florida waar hij een duidelijk gemakkelijk, maar middenklasse voorstedelijk bestaan leidde, ondersteund door zijn pensioenen. Elke poging om weer in de publiciteit te komen leek vreselijk misplaatst. Hij probeerde een reality TV show te maken die elementen van de moordzaak bespotte. Hij schreef zijn bizarre pseudo-confessionele boek, en zag het vervolgens door een golf van verontwaardiging geannuleerd worden.
Hij leek in een andere wereld te leven, waar mensen hem nog steeds om handtekeningen vroegen en in nachtclubs om hem heen zwermden. Maar dat was vanwege de moorden, niet vanwege zijn voetbalcarrière of acteren. Misschien onbewust van het feit, misschien ook niet, werd Simpson een van de meest verguisde mannen in Amerika.
Voor Goldman bood het proces in Las Vegas enige kleine opluchting voor het verlies van zijn zoon. ‘Hij krijgt niet de straf voor de moord op Ron die hij verdiende, maar hij zou tenminste in de gevangenis moeten zitten voor zo lang als ze hem daar kunnen stoppen,’ zei hij vorige week.
Dus nu zou het verhaal van Simpson eindelijk voorbij kunnen zijn. Hoewel hij van plan is in hoger beroep te gaan, lijkt het bijna zeker dat Simpson eindelijk een lange tijd in de gevangenis zal doorbrengen. Misschien zal het voor de rest van zijn leven zijn. Maar hij verlaat een Amerika dat hij volledig heeft veranderd. Het oorspronkelijke proces tegen Simpson creëerde een publieke obsessie voor strafrecht, vooral als het betrekking had op beroemdheden. Het leidde tot een publieke ophef rond alle andere processen tegen beroemdheden – zoals die van Michael Jackson en Phil Spector en de post-mortem van Anna Nicole Smith – en leek een generatie advocaten en rechters te creëren die begrepen dat een geruchtmakende zaak kon leiden tot een nieuwe carrière in de entertainmentwereld. Het brak ook de barrières tussen het nieuws en het publiek. Zij zagen de achtervolging live op TV en volgden de rechtszaak rechtstreeks vanuit de rechtszaal. Daarna konden ze de verdachte zelf ontmoeten als ze in de sportcafés van de voorsteden van Miami rondhingen.
Maar nu niet meer. Simpson zit nu in de gevangenis en voor veel Amerikanen was het vreemde incident in kamer 1203 irrelevant. Zij zullen Simpson eindelijk zien zitten voor moord.
Van held tot crimineel
juli 1947
Orenthal James Simpson wordt geboren in San Francisco. Simpson maakt naam als gridiron-voetballer.
1979
Na zijn voetbalpensioen wordt hij sportcommentator en acteur.
Juni 1994
Simpsons ex-vrouw, Nicole Brown Simpson en haar vriend Ronald Goldman worden doodgestoken aangetroffen buiten haar huis in Los Angeles. Miljoenen mensen kijken toe hoe de politie OJ achtervolgt in een auto met lage snelheid.
januari 1995
De dubbele moordzaak begint, live te zien op televisie.
oktober 1995
Simpson wordt niet schuldig bevonden na twijfels over DNA-bewijs, politiegedrag en een met bloed besmeurde zwarte leren handschoen.
februari 1997
Een civiele uitspraak acht Simpson verantwoordelijk voor de dood van zijn ex-vrouw en Goldman, en veroordeelt hem tot het betalen van 33,5 miljoen dollar schadevergoeding aan de familie Goldman.
2006
Simpson schrijft een boek genaamd If I Did It. Het boek wordt voor publicatie teruggetrokken door HarperCollins.
augustus 2007
Een faillissementsrechtbank in Florida geeft de rechten op het boek aan de familie Goldman, die het uitgeeft onder de titel If I Did It: Confessions of the Killer, in een poging een deel van de schadevergoeding te krijgen die ze nog tegoed hebben.
september 2007
Simpson wordt gearresteerd op beschuldiging van ontvoering van twee sport memorabilia dealers en hen onder schot beroven in een kamer in een hotel in Las Vegas.
oktober 2008
Dertien jaar op de dag na zijn vrijspraak wordt Simpson schuldig bevonden aan ontvoering, gewapende overval en mishandeling met een dodelijk wapen. Zijn zus Sandra stort in bij het horen van het vonnis.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafen}{highlightedText}}
- OJ Simpson
- The Observer
- Celebrity
- nieuws
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Delen via E-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger