Het jaar is 1808. In Europa breidt het rijk van Napoleon zich uit, het Portugese rijk is nog maar een schim van de macht die het 300 jaar eerder was. Geconfronteerd met de invasie van Napoleons leger, besluit de Portugese koninklijke familie in te pakken en naar Brazilië te vertrekken.
Zeven jaar later wordt Brazilië gepromoveerd van kolonie en maakt nu deel uit van “Het Verenigd Koninkrijk van Brazilië, Portugal en de Algarven”. Wat vroeger door de kroon werd beschouwd als een eenvoudig platform voor de winning van natuurlijke hulpbronnen, werd nu de hoofdstad van het verenigde rijk, en als Rio de Janeiro de nieuwe hoofdstad zou worden, zou er veel geïnvesteerd moeten worden om het op het culturele peil te brengen dat van een Europese kroon wordt verwacht.
Eén van de gevolgen was de plotselinge popularisering van klassieke instrumenten in Rio de Janeiro. De piano, de viool, de klarinet, de gitaar, instrumenten die vroeger moeilijk te verkrijgen waren, werden plotseling gemakkelijk verkrijgbaar. En ondanks het feit dat Brazilië nog steeds een slavenland was, was er geen duidelijke raciale breuk tussen de muzikanten en de soorten muziek die ze speelden (er zijn verschillende meer ingewikkelde dingen te bespreken over dit onderwerp, op een bepaald moment in de toekomst zal ik proberen hierover te schrijven).
Muzikanten die werkten met klassieke stukken van Mozart, Beethoven en anderen beginnen de beats in te voegen die ze geërfd hadden van hun Afrikaanse en inheemse voorouders en al snel werd een geheel nieuwe vorm van muziek geboren. De stijl evolueert, specialiseert zich, een paar namen worden bijna synoniem aan de stijl zelf. Een paar van deze namen verdienen een speciale vermelding:
Joaquim Calado
De consensus is dat Joaquim Calado en “Os Chorões” de eer verdienen als de eerste groep die deze nieuwe stijl speelde:
Chiquinha Gonzaga
Chiquinha was tijdgenoot en speelde met Joaquim Calado, zij componeerde een van de eerste opgenomen Carnaval marsen in Brazilië, en een paar zeer gedenkwaardige stukken:
Ernesto Nazareth
Ernesto componeerde een paar van de meest erkende liederen van de stijl, met invloed van Chopin hebben zijn melodieën een uitgewerkte continuïteit die hem onderscheidt:
Jacob do Bandolin
Jacob ontwerpt zijn eigen mandoline die uiteindelijk de meest gespeelde vorm van dat instrument in Brazilië wordt:
Pixinguinha
En tenslotte, de naam die algemeen erkend wordt als de belangrijkste componist van de stijl. Hij heeft een zeer groot repertoire en voor sommige van zijn liedjes hoef je alleen maar de inleiding te spelen, en iedereen in Brazilië zingt mee:
Waldir Azevedo
Waldir componeert het liedje dat de maatstaf wordt voor elke muzikant in Brazilië, en ook een referentie voor elke Braziliaan.
Chorinho kan gemakkelijk worden geïdentificeerd als een belangrijke invloed voor de Bossa Nova van Tom Jobim, voor de Braziliaanse Jazz van Hermeto Pascoal, de samba van Cartola en de romantiek van Chico Buarque en nog veel meer, het is vrijwel onmogelijk om je een muzikant in Brazilië voor te stellen die deze stijl niet waardeert.
Om wat perspectief te geven, kijk na het beluisteren van de bovenstaande video’s eens naar het volgende: