Pericardiaal Mesothelioom

Wat is Pericardiaal Mesothelioom?

Pericardiaal Mesothelioom is een zeldzame vorm van kanker die de bekleding van het hart aantast. Tot op heden zijn minder dan 150 gevallen van pericardiaal mesothelioom beschreven in de medische literatuur – dat is 1 procent van alle bekende gediagnosticeerde mesothelioom.

Alle mesothelioom kan worden herleid tot asbestblootstelling, maar medische onderzoekers blijven het verband tussen asbest en kanker van het pericard bestuderen. Ongeveer 25 procent van de mensen met deze ziekte heeft een voorgeschiedenis van asbestblootstelling. Studies zijn duidelijk over hoe ingeademde microscopische vezels de longen bereiken, maar minder duidelijk over hoe de vezels het hart kunnen bereiken.

Deze vorm van kanker wordt het vaakst gediagnosticeerd bij mensen tussen de 50 en 70 jaar, met een mediane leeftijd van 55 jaar. Volgens een studie uit 2017 gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology, komt ongeveer 60 procent van de gevallen voor bij mannen.

Zoals de andere soorten mesothelioom, wordt de ziekte meestal in een later stadium ontdekt. Symptomen zijn pijn op de borst, vermoeidheid en kortademigheid. De diagnose is moeilijk omdat de symptomen die van andere hartaandoeningen nabootsen.

De behandelingsopties voor pericard omvatten chirurgie, chemotherapie, palliatieve behandelingen om de symptomen onder controle te houden en zelden bestralingstherapie. Chirurgie is de meest voorkomende behandeling: ongeveer 46 procent van de patiënten kiest voor een operatie. Ongeveer 37 procent krijgt chemotherapie en slechts 8 procent bestralingstherapie, omdat het riskant is die in de buurt van het hart toe te passen. Bijna 25 procent van de patiënten kiest voor geen behandeling.

De gemiddelde overleving bij mensen met pericardiaal mesothelioom is zes tot tien maanden. Sommige mensen leven al jaren met de kanker nadat ze een operatie of chemotherapie hebben ondergaan.

Wat zijn de symptomen van mesothelioom van het hart?

De meeste pericardiale mesothelioompatiënten ervaren geen symptomen wanneer de kanker zich aanvankelijk ontwikkelt, een feit dat bijdraagt aan een diagnose in een laat stadium. De symptomen lijken ook op die van andere hartaandoeningen, waardoor de kanker moeilijk nauwkeurig te diagnosticeren is. De meeste symptomen worden veroorzaakt door vochtophoping rond het hart en verdikking van de pericardiale lagen.

De meeste symptomen worden veroorzaakt door vochtophoping en verdikking van de pericardiale lagen. De aanwezigheid van een van deze symptomen moet worden gevolgd door een bezoek aan de arts met aanbevolen screenings zoals een röntgenfoto, CT-scan of echocardiogram (echografie van het hart).

De volgende symptomen kunnen wijzen op pericardiaal mesothelioom:

• Moeilijke ademhaling, zelfs in rust (dyspneu)
• Hartkloppingen of onregelmatige hartslag (aritmie)]
• Murmureren
• hoest
• Gebrek aan adem bij platliggen
• Gebrek aan adem bij platliggen
• Korpspijn
• Moeheid
• Koorts
• Nachtelijk zweten

Als u een van deze symptomen ervaart, vooral hartgerelateerde symptomen, maak dan onmiddellijk een afspraak met uw arts. Screeningstests zoals röntgenfoto’s, CT-scans en echocardiogrammen kunnen meestal de onderliggende oorzaak van deze gezondheidsproblemen aan het licht brengen.

Maak contact met een toparts voor mesothelioom

Wij hebben duizenden mensen die door mesothelioom zijn getroffen, geholpen bij het vinden van de beste behandelingen.

Wat veroorzaakt pericardiaal mesothelioom?

De primaire oorzaak van pericardiaal mesothelioom blijft een mysterie. Het oorzakelijk verband tussen blootstelling aan asbest en dit type mesothelioom wordt niet volledig begrepen. Onderzoekers bevestigen dat de pleurale en peritoneale typen voornamelijk worden veroorzaakt door blootstelling aan asbest, maar de oorzaken van het pericardiale type zijn minder definitief.

Een 2017 review van medische literatuur over pericardiaal mesothelioom meldde asbestblootstelling in 25 procent van de gevallen. Een andere studie uit 2017 gepubliceerd in de Annals of Epidemiology meldde dat de meerderheid van de patiënten met pericardiaal mesothelioom geen voorgeschiedenis van asbestblootstelling heeft.

Hoe wordt pericardiaal mesothelioom gediagnosticeerd?

Om pericardiaal mesothelioom te diagnosticeren, maken artsen een algemene beoordeling van uw symptomen, medische voorgeschiedenis en huidige medische toestand. Vervolgens krijgt u een lichamelijk onderzoek, beeldvormend onderzoek en een biopsie om de plaats van de tumoren te bepalen en te bevestigen of ze al dan niet kankerachtig zijn.

Wanneer u naar de dokter gaat om hartgerelateerde symptomen te bespreken, is een van de eerste diagnostische tests die u zult krijgen een echocardiogram, wat in wezen een echografie van uw hart is. Deze niet-invasieve test maakt gebruik van geluidsgolven om artsen te helpen de grootte en vorm van uw hart te zien en te bepalen hoe goed het in het algemeen werkt.

Hoewel een echocardiogram vochtophoping rond het hart kan onthullen en kan helpen bij het begeleiden van een pericardiocentese, wat de procedure is die artsen uitvoeren om het vocht af te voeren, zijn andere beeldvormende scans nodig om te bepalen of er potentiële tumoren aanwezig zijn. Als artsen abnormale groei zien, moeten ze een vloeistof- of weefselmonster nemen en een biopsie uitvoeren, die de diagnose mesothelioom kan bevestigen.

Deze tumoren zijn over het algemeen niet gelokaliseerd, en ze hebben de neiging om het grootste deel van het hart te bedekken. Bovendien maakt dit kankertype ongeveer de helft uit van alle pericardiale tumoren.

Lichamelijk Onderzoek

Gelukkig genoeg worden de meeste gevallen van pericardiaal mesothelioom pas bij autopsie gevonden. Niettemin wordt in ongeveer 10-20 procent van deze gevallen de diagnose gesteld voordat de patiënt overlijdt. Enkele van de uitdagingen bij een vroege en nauwkeurige diagnose van het pericardiale type zijn het kleine aantal mensen met de ziekte en de late presentatie van de symptomen.

Imaging Tests

Computed tomography (CT) scans zijn effectief voor het detecteren van pericardiale tumoren, waardoor ze een geprefereerd diagnostisch hulpmiddel zijn. Magnetic resonance imaging (MRI) kan ook succesvolle resultaten opleveren bij het identificeren van de kanker.

Radionuclide imaging is een detectiemethode waarbij gallium, een radioactieve stof, wordt geïnjecteerd om kankercellen te identificeren. Naar verluidt werd deze methode gebruikt om ten minste één geval van dit soort kanker op te sporen. Patronen van radioactiviteit tonen mogelijke tumorlocaties in het menselijk lichaam aan.

Biopsie

Een biopsie is een cruciale diagnostische procedure die geschikter kan zijn om de plaats van oorsprong van de kanker vast te stellen. Een chirurg zal weefsel of vloeistof uit het pericard verwijderen en de cellen ervan onder een microscoop onderzoeken om de aanwezigheid van pericardiaal mesothelioom positief te bevestigen. Volgens een studie uit 2016 in het Journal of Cardiac Failure komen uit vloeistofbiopsieën vaak kankervrij naar voren, zelfs als er pericardiale tumoren aanwezig zijn. Een weefselmonster van de tumor zelf is meestal nodig om pericardiaal mesothelioom te bevestigen.

Zoek een second opinion om verkeerde diagnose te voorkomen

Omdat pericardiale mesothelioom symptomen zoals pijn op de borst, hoesten en ademhalingsmoeilijkheden worden gedeeld met verschillende andere ziekten, is het van cruciaal belang om een specialist te ontmoeten om uw diagnose te bevestigen. Om een nauwkeurige diagnose en snelle behandeling te garanderen, moet u spreken met een expert die de fijne kneepjes van deze zeldzame kanker kent.

Pericardiaal mesothelioom wordt vaak verward met meer algemene hartziekten, waaronder:

• Hartfalen
• Coronaire hartziekte
• Tuberculose pericarditis
• Constrictieve pericarditis
• Cardiale tamponade
• Intra-atriale myxomen
• Cardiomyopathie

Als bij u een van deze aandoeningen is vastgesteld, zoek dan altijd een specialist om de diagnose te bevestigen. Werken met een specialist kan u toegang geven tot een breder scala aan behandelingsopties, maar het kan ook leiden tot een betere overleving.

Maak een gratis gepersonaliseerde Mesothelioom Gids

Werd u gediagnosticeerd met mesothelioom?

• Ik was gediagnosticeerd
• Mijn dierbare was
• Niet zeker

U bent klaar!

Een Patient Advocate zal u spoedig bellen om uw informatie te verifiëren.

Nu antwoorden nodig? Er staat een echt persoon klaar om met u te praten of te chatten.

Bel nu (855) 404-4592Chat Now

Welke behandelingen zijn beschikbaar?

De behandelopties voor mesothelioom zijn beperkt omdat de binnenbekleding van het hart zo dicht bij het hart zelf ligt dat de meeste therapieën dit kwetsbare orgaan gemakkelijk kunnen beschadigen. Iets meer dan de helft van de patiënten met pericardiaal mesothelioom zijn geen ideale kandidaten voor een operatie, die vaak de meest effectieve behandeling voor deze kanker is. Er zijn echter zeldzame gevallen waarin de kanker vroeg wordt gediagnosticeerd en een operatie kan worden uitgevoerd om kleine, gelokaliseerde tumoren te verwijderen.

De primaire behandelingsopties voor pericardiaal mesothelioom zijn pericardiectomie of tumorverwijdering, chemotherapie en palliatieve behandeling zoals fijne naaldaspiratie. Bestralingstherapie wordt beschouwd als minimaal effectief voor deze zeldzame kanker en is riskant om toe te dienen zonder het hart te beschadigen.

Pericardiectomie of tumorverwijdering

Patiënten van wie de artsen besluiten dat ze goede kandidaten zijn voor een operatie, worden behandeld met een pericardiectomie of tumorverwijdering.

Een pericardiectomie is het chirurgisch proces waarbij het hartzakje geheel of gedeeltelijk wordt verwijderd. Een pericardiectomie kan de druk verlichten en de vochtophoping minimaliseren, waardoor het hart goed kan blijven functioneren.

Tumorverwijdering, ook wel tumorresectie genoemd, kan het verwijderen van de kanker inhouden zonder het pericard te verwijderen. Een review uit 2017 meldde een langere overleving bij patiënten die een tumorverwijdering ondergingen dan patiënten die een pericardiectomie ondergingen.

Chemotherapie

De voordelen van chemotherapie zijn minimaal voor de meeste patiënten met pericardiaal mesothelioom. De chemotherapiemiddelen pemetrexed en cisplatine hebben een overlevingsvoordeel aangetoond, en gemcitabine heeft gemengde resultaten opgeleverd. Een handvol gevallen heeft goed gereageerd op chemotherapie. Eén vrouw leefde langer dan twee jaar dankzij een combinatie van de chemotherapiemedicijnen cisplatine, gemcitabine en vinorelbine. Pembrolizumab, een nieuwe vorm van immunotherapie met een checkpointinhibitor, heeft enig voordeel laten zien bij gevallen van pleuraal mesothelioom. Het kan ook bij deze ziekte enig nut hebben.

Palliatieve behandeling

Palliatieve behandelingsopties zijn gericht op het minimaliseren van pijn en het verminderen van symptomen die worden veroorzaakt door de ophoping van vocht in het pericardium. In wezen kan palliatieve zorg de kwaliteit van leven verbeteren en patiënten comfortabeler maken.

Palliatieve behandelingen kunnen therapieën omvatten die de pijn en druk rond het hart verlichten, zoals een pericardiocentese of pijnmedicatie. Een pericardiocentese verwijdert overtollig vocht uit het hartzakje om de druk rond het hart te verlichten.

Wat is de gemiddelde prognose?

De algemene prognose voor het pericardiale type is slecht, vergeleken met die van peritoneaal of pleura mesothelioom. Bijna 50 tot 60 procent van de pericardiale patiënten overlijdt binnen zes maanden na het stellen van de diagnose. Dit is echter niet voor iedereen het geval.

Hoop bestaat voor sommige patiënten omdat onderzoekers positieve resultaten hebben genoemd na een operatie om lokale tumoren te verwijderen. Kleinere, minder impactvolle voordelen zijn aangetoond van chemotherapie, met uitzondering van één geval waarin een 47-jarige vrouw twee jaar leefde na chemotherapie met cisplatine, gemcitabine en vinorelbine.

Een case report uit 1995 van een 27-jarige vrouw die een operatie en bestraling onderging voor pericardiaal mesothelioom, vermeldt dat zij geen aanwijzingen had voor een recidief gedurende 28 jaar van follow-up.

Een verslag uit 1992 van een 12-jarige jongen met pericardiaal mesothelioom die een operatie en chemotherapie onderging, vermeldt dat hij een jaar later vrij van symptomen bleef en geen tekenen van ziekte vertoonde.

Een operatie om een deel van de bekleding van het hart te verwijderen, gecombineerd met bestralingstherapie, verbeterde de overleving bij twee patiënten aan het eind van de jaren zestig en het begin van de jaren zeventig. Eén patiënt leefde een jaar na de behandeling, en een andere leefde vijf jaar na de behandeling.