Deze zwart-wit foto uit een uitgave van 1915 van het British Journal of Nursing toont verpleegster Edith Cavell zittend in een tuin met haar 2 honden.
Edith Cavell was een Britse verpleegster en humanitaire hulpverlener. Ze ging op 20-jarige leeftijd de verpleging in en werd in 1907 benoemd tot matrone van het Medisch Instituut Berkendael in Brussel, België. Tijdens haar korte carrière in België slaagde ze erin de standaard van de Belgische verpleegkunde te moderniseren.
Toen de Duitsers België bezetten aan het begin van de Eerste Wereldoorlog, sloot Cavell zich aan bij het Rode Kruis, en het Berkendael Instituut werd vervolgens omgevormd tot een ziekenhuis voor gewonde soldaten van alle nationaliteiten.1
Cavell wordt gecrediteerd voor het helpen van meer dan 200 gevangen geallieerde soldaten ontsnappen uit het door de Duitsers bezette België naar het neutrale Nederland tijdens de oorlog. Ze zou gezegd hebben: “Ik kan niet stoppen zolang er nog levens te redden zijn. “2 Haar sterke Anglicaanse overtuigingen brachten haar ertoe alle soldaten die hulp nodig hadden aan beide kanten van de oorlog bij te staan. Omdat ze persoonlijk had geholpen bij de ontsnapping van deze soldaten, werd Cavell op 5 augustus 1915 door de plaatselijke Duitse autoriteiten gearresteerd en later door een vuurpeloton geëxecuteerd.1 Haar executie leidde tot wereldwijde sympathieke berichtgeving in de pers – vooral in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten, die nog niet aan de oorlog hadden deelgenomen. Haar dood werd betreurd door de Britse en Amerikaanse bevolking en overtuigde velen om de oorlogsinspanning te steunen.
Een zwart-wit foto uit 1915 van Edith Cavell. Afbeelding met dank aan de National Library of Medicine.
Cavell is bekend om haar laatste woorden: “Patriottisme is niet genoeg. Ik mag geen haat of bitterheid jegens wie dan ook koesteren. “3(p297) Ze ligt begraven in de kathedraal van Norwich, Verenigd Koninkrijk, en wordt herdacht met een standbeeld in de buurt van Trafalgar Square.