DISCUSSION
Inverted follicular keratosis presenteert zich over het algemeen als een asymptomatische, vaste, wit-roze, solitaire papule kleiner dan 1 cm. Inverted follicular keratosis is bij 90% van de patiënten gelokaliseerd in het hoofd-halsgebied, en wordt vaak gezien bij oudere mannen.
De etiopathogenese van inverted follicular keratosis is niet precies bekend. Hoewel werd gerapporteerd dat het zou kunnen worden gerelateerd aan virale wratten of seborrheic keratosis, geloven sommige auteurs dat inverted follicular keratosis een andere entiteit is. In de meeste recente studies werd het humaan papilloma virus (HPV) gedetecteerd in gevallen met inverted follicular keratosis. In een andere studie werd gemeld dat omgekeerde folliculaire keratose een neoplasma van folliculaire oorsprong is en in dit opzicht kan worden onderscheiden van seborrheïsche keratose. Hoewel omgekeerde folliculaire keratose zich meestal solitair voordoet, werd gemeld dat meerdere acrale keratosen en omgekeerde folliculaire keratose werden waargenomen bij een patiënt met het Cowden-syndroom. In ons geval konden geen geavanceerde HPV-onderzoeken worden uitgevoerd en als zodanig konden in de systemische en laboratoriumonderzoeken geen suggestieve kenmerken worden ontdekt.
In omgekeerde folliculaire keratose wordt de diagnose in het algemeen histopathologisch vastgesteld, omdat de klinische kenmerken kunnen lijken op vaker voorkomende ziekten zoals virale wratten, seborrheïsche keratose, actinische keratose, basaalcelcarcinoom (BCC) en plaveiselcelcarcinoom (SCC). Histologisch gekenmerkt door grote lobben die zich in de dermis uitstrekken en bestaan uit basaloïde cellen aan de periferie en plaveiselkeratiniserende cellen naar het centrum toe met plaveiselwervels. Bovendien kunnen hyperkeratose en parakeratose met af en toe keratineachtige plugs worden gezien. Het is het moeilijkst om omgekeerde folliculaire keratose te onderscheiden van een seborrheïsche keratose van de als “geïrriteerd” beschreven soort, die soms zowel goedaardige als kwaadaardige aandoeningen nabootst.
Imiquimod is een geneesmiddel dat het immuunsysteem moduleert en upreguleert en daardoor antitumorale en antivirale activiteit heeft. Imiquimod is een immunomodulerend geneesmiddel van de imidazoquinolongroep. Het wordt het meest gebruikt bij de behandeling van actinische keratose, genitale wratten en oppervlakkig BCC; er zijn echter aanwijzingen dat imiquimod kan worden gebruikt bij de behandeling van vele dermatologische ziekten. Veel neoplastische of pre-neoplastische huidziekten zouden baat kunnen hebben bij een behandeling met imiquimod.
Imiquimod toont zijn effect aan door de inductie van cytokineproductie van antigeen-presenterende cellen zoals monocyten, macrofagen en dendritische cellen, waaronder toll-like receptor (TLR) 7/8. In een andere in vivo studie werd aangetoond dat topisch imiquimod de ontwikkeling van vasculaire tumoren remt door een afname van de proliferatie van tumorcellen, een toename van apoptose en een afname van de matrix metalloproteïnase 1 en 9 activiteit te veroorzaken. Topicale imiquimod crème wordt over het algemeen goed verdragen, en de meest frequente bijwerking zijn gelokaliseerde huidreacties in het toepassingsgebied.
De meest gebruikelijke methode bij de behandeling van inverted follicular keratosis is volledige chirurgische excisie. Na chirurgische excisie zijn in de literatuur geen invasieve groei of metastasering gerapporteerd. Bij onze patiënte werd gestart met topische 5% imiquimod crème en na twee maanden behandeling werd een bijna volledige regressie vastgesteld. Een overzicht van de literatuur bracht geen ander vergelijkbaar geval aan het licht dat succesvol werd behandeld met 5% imiquimod crème. Hoewel 5% imiquimod crème werd gebruikt bij de behandeling van seborrheic keratosis in één studie, werd geen verbetering waargenomen.