Wałęsa was een elektricien en vakbondsleider met het imago van een emotionele populist in hemdsmouwen. De eerste niet-communistische premier, Tadeusz Mazowiecki, was zeer populair en werd algemeen beschouwd als een van de kandidaten voor de presidentsverkiezingen. Hij kwam over als een respectabeler en intellectueler leider dan Wałęsa, maar ook als een meer compromisbereider. In de eerste ronde eindigde Mazowiecki echter op een verre derde plaats, met slechts 18,7 procent van de stemmen, ver achter Tymiński.
De redenen voor Tymiński’s onverwachte succes blijven onduidelijk. Zijn vage belofte om snel welvaart voor iedereen te creëren, gesteund door zijn imago als een patriottische Pool die in het buitenland succes had geboekt, werd goed ontvangen in een tijd van radicale politieke veranderingen en een verslechterende economische situatie. Er was toenemende teleurstelling over de loopgravenoorlog die was uitgebroken binnen de voormalige anticommunistische oppositie, zodat een mysterieuze, eerlijke en patriottische vreemdeling “recht uit het niets” een aanzienlijke aantrekkingskracht had.
Een andere factor was dat Tymiński gebruik maakte van politieke-marketingmethoden die in Polen in die tijd onbekend waren. Een belangrijk element van zijn campagne was een alomtegenwoordige zwarte aktetas, die naar verluidt “geheime documenten” zou bevatten die de carrières van zijn rivalen zouden vernietigen wanneer de tijd rijp was. Hoewel de verkiezingen voorbijgingen zonder dat de koffer werd geopend, trok de aanwezigheid ervan voortdurend de aandacht. Tymiński’s tegenstanders volgden een soortgelijke strategie; het dagblad Gazeta Wyborcza (dat Mazowiecki steunde) meldde dat Tymiński contact had gehad met de geheime politie, een verhaal dat pas na de verkiezingen werd ingetrokken.
Ondanks Tymiński’s nederlaag had hij niet alleen Mazowiecki (een van de bekendste en meest gerespecteerde figuren in de Poolse politiek) vernederd, maar ook Wałęsa (die op dat moment een nationale held was) tot een runoff gedwongen. Na de verkiezingen probeerde Tymiński een nieuwe politieke partij op te richten, maar verdween al snel van het politieke toneel in Polen.