Miss Mercy, muzikante en stijlicoon die medeoprichtster was van de groep The GTOs (Girls Together Outrageously), is op 71-jarige leeftijd overleden. Mercy was een medewerker van Frank Zappa, en haar verschijning in een nummer van Rolling Stone uit 1969 hielp de term “groupies” te populariseren (via RS).
Haar voormalige bandgenoot Miss Pamela, aka Pamela Des Barres, onthulde het nieuws op Instagram. Ze schreef: “Mijn geliefde zus voor het grootste deel van mijn leven, Miss Mercy is zojuist overleden. Woorden werken niet voor mij op dit moment. Ik kan me mijn wereld niet voorstellen zonder haar erin.” Er werd geen doodsoorzaak opgegeven.
Mercy werd geboren als Judith Edna Peters op 16 februari 1949, in Los Angeles County, CA. Op 16-jarige leeftijd sloot zij zich aan bij de ontluikende hippiebeweging in Haight-Asbury, San Francisco. Ze stortte zich in de muziekscene, en in 1966 gooide de politie haar in de jeugdgevangenis. Over die periode in haar leven zei ze: “Alle dingen die mijn ouders dachten te vermijden door in de gevangenis te zitten, leerde ik in de gevangenis. Het kon mijn ouders niet schelen; ze dachten dat de gevangenis goed voor me zou zijn. Dus zat ik tussen potten, junkies en de rest.” Maar hoewel het geen verschrikkelijke ervaring was, “kon ik me niet voorstellen dat ik de rest van mijn leven een hippie zou blijven,” en dus keerde ze terug naar Los Angeles.
Ze betrok een kamer in het Landmark Hotel met twee andere stichtende leden van The GTOs, Miss Christine en Cinderella. Hier ontmoette ze Frank Zappa, en het was Zappa die de groep vrienden ertoe aanzette een band te vormen. The GTOs waren actief van 1968 tot 1970, met een korte reünie in 1974. Samen brachten ze een verschroeiend, experimenteel album uit: Permanent Damage, geproduceerd door Zappa zelf.
Hoewel de muzikale avonturen van de groep van korte duur waren, werd hun gevoel voor stijl vereeuwigd in Rolling Stone’s 1969 februari druk, “Special Super-Duper Neat Issue: The Groupies and Other Girls.” Volgens dat artikel is “Mercy een zware meid, met een voorliefde voor loszittende kleding gemaakt van antieke (soms rottende) stof, laarzen, en zwarte oogmake-up die eruit ziet alsof het is aangebracht met een kanopaddel.” Mercy zei het beknopter: “Ik ben de Mae West van 1968.”
Terwijl groupies later bekend werden door hun seksueel geladen vriendschappen met rocksterren, spraken ze aanvankelijk tot de verbeelding door hun levendige zelfpresentatie. Baron Wolfman, de fotograaf van die beroemde fotoshoot uit 1969, vertelde aan de New York Times: “Wat me onmiddellijk opviel aan deze vrouwen was dat ze veel tijd hadden besteed aan het samenstellen van zichzelf op manieren die zo creatief waren dat je het niet kon geloven.” Hij vervolgde: “Ze mengden outfits van die tijd met spullen uit antiekwinkels om een echte visie te creëren. Ze verschenen niet halfnaakt om de aandacht van de mannen te trekken. Ze verkleedden zich om een show op te voeren.”
Dit is een jaar geweest van terugblikken op de meest flamboyante experimentele elementen van de klassieke rock. The Mothers of Invention van Frank Zappa hebben onlangs een 50e jubileumbox gekregen en Captain Beefheart’s Trout Mask Replica is voor het eerst op streamingplatforms verschenen.