Fuji X100s: 1/125e bij F2, ISO 6400.
De meest voorkomende fotografische angst die ik tegenwoordig tegenkom, is wanneer mensen bang zijn om de ISO-instelling op hun camera’s te verhogen.
Nog maar een handvol jaren geleden was deze angst gerechtvaardigd. Het verhogen van je ISO tot 1600 of 3200 was voor de meeste camera’s een no-go.
Maar niet langer. Dingen zijn aan het veranderen.
Sommige redenen om hoge ISO te fotograferen
De verbeteringen in cameratechnologie zijn zodanig geweest dat u nu kunt fotograferen met ISO 1600, 3200 en zelfs 6400 met veel van de nieuwere spiegelreflexcamera’s, micro four-thirds en spiegelloze camera’s.
Voordat u verder gaat, als het u niet duidelijk is wat ISO is, lees dan hier meer over het onderwerp:
- Inleiding tot ISO
- Fotografie 101.7 – ISO
- Omgaan naar handmatige instellingen: Understanding ISO (een beginnershandleiding)
Maar betekent een lagere ISO niet een betere beeldkwaliteit?
Canon 5D Mark II: 1/320ste bij F6.3, ISO 1600 (135 mm). De hoge ISO-waarde maakte een sluitertijd van 1/320ste mogelijk om rekening te houden met zowel de beweging in de scène als de lange brandpuntsafstand die werd gebruikt.
Ja – en nee.
Ja, als u een studio-opname maakt en de belichting regelt. Ja, als je een statief gebruikt, als je een landschapsfotograaf bent, of als er heel sterk natuurlijk licht is. Ja, als u niet hoeft in te leveren op uw sluiter- of diafragma-instellingen om de opname correct te belichten. ISO 200 zal altijd een aanzienlijk scherpere en schonere foto opleveren dan een opname met ISO 1600 bij dezelfde diafragma- en sluiterinstellingen.
In alle andere gevallen is het antwoord nee.
Het verhogen van uw ISO geeft u in veel situaties de mogelijkheid om een foto van hogere kwaliteit te maken, omdat u dan een snellere sluitertijd en een kleiner diafragma (een groter diafragmagetal) kunt gebruiken om een scherpere scène te krijgen. De juiste diafragma- en sluiterinstellingen zijn veel belangrijker dan het gebruik van een lage ISO-waarde voor het maken van een technisch geweldige foto.
Als je wilt weten hoe grote evenementfotografen consequent zulke heldere en prachtige beelden maken, is dat niet alleen omdat ze snelle lenzen en flitsers gebruiken. Het is omdat ze niet bang zijn om de ISO te verhogen tot zeer hoge niveaus om het natuurlijke licht in een scène vast te leggen.
Daarnaast is het uiterlijk van korrel bij hoge ISO’s in digitale camera’s aangenamer geworden. De nieuwere cameramodellen hebben niet alleen de sterkte van korrel (ruis) bij hoge ISO’s verminderd, maar ze hebben die korrel een aangenamer uiterlijk gegeven.
ISO is nu een luxe geworden in plaats van een hindernis. We kunnen in donkere gebieden fotograferen terwijl we de camera in de hand houden wanneer dat nodig is.
Detailopname van de 5D Mark II (uitgebracht in 2008) bij ISO 1600. Minimale, aangename korrel.
Bij het fotograferen met een hoge ISO, moet de belichting goed zijn
Het grootste probleem bij het fotograferen met een hoge ISO is dat het aanzienlijk verhogen van de belichting in de post-productie het uiterlijk van de korrel zal verpesten. Een kleine verhoging van de belichting is meestal in orde, maar als u met een hoge ISO fotografeert, moet u nog ijveriger dan gewoonlijk zijn om uw foto’s correct in de camera te belichten.
Let op kleurruis versus zwart-witruis
U wilt ook aandacht besteden aan hoe uw camera omgaat met het uiterlijk van ruis in uw kleurenfoto’s. De Fuji X100S, bijvoorbeeld, gaat uitzonderlijk goed om met kleurruis, terwijl andere camera’s het niet zo goed doen met kleurruis bij zeer hoge ISO-niveaus. In veel gevallen kan het probleem echter worden opgelost door de foto simpelweg in zwart-wit om te zetten.
Fuji X100S, detailopname bij ISO 6400. Zeer duidelijke korrel, maar uitstekende kleurruis.
Kijk eens naar het detail van de opname hierboven. Deze is gemaakt met een compacte spiegelloze camera op het uiterste punt van zijn ISO-bereik, 6400. Ja, er is veel korrel, maar het ziet er nog steeds goed uit. Ik ga liever niet boven 3200 met deze camera als ik het kan vermijden, maar zonder ISO 6400 hier te gebruiken zou ik waarschijnlijk niet in staat zijn geweest om dit beeld vast te leggen.
Hoe test ik de ISO van mijn camera?
Ik wou dat ik hier kon praten over specifieke camera’s, maar de lijst is te lang. Ik gebruik de Canon 5D Mark II (uitgebracht in 2008) en Fuji X100S en fotografeer regelmatig op ISO 1600, 3200 en zelfs 6400 wanneer ik ’s nachts de straten van de stad vastleg. De Canon 5D Mark III doet het nog beter met ruis bij hoge ISO.
Elke camera heeft verschillende ruis (korrel) niveaus, dus de eerste stap is om reviews over de ruisniveaus van uw camera of potentiële aankoop te onderzoeken.
Als u de camera al bezit, is de volgende stap om hem zelf uit te testen. Zorg ervoor dat u een snelle sluitertijd gebruikt en een diafragma van ergens tussen F8 en F16, zodat elke foto die u neemt gegarandeerd scherp is. Maak vervolgens dezelfde opname bij ISO 200 helemaal tot 6400. Bekijk de beelden ingezoomd op 100% (1:1 in Lightroom) op je monitor in zowel zwart-wit als kleur.
Als je een fotoprinter hebt, raad ik je ten zeerste aan die beelden af te drukken om te zien hoe de korrel er in het echt uitziet en om de verschillen tussen elk beeld te zien.
Het is ook belangrijk om te onthouden dat, als je regelmatig op kleinere formaten afdrukt, zoals 5×7 of 8×10, je waarschijnlijk geen significant verschil zult merken tussen ISO 200 en 1600. Als u liever op grotere formaten afdrukt, zoals 13×19 of 20×30, dan zal er wel een merkbaar verschil zijn. Test het dus even uit.
Canon 5D Mark II: 1/500e bij F9, ISO 800 (28mm).
Inzoomen – onbetekenende korrel bij ISO 800
Fuji X100S: 1/250e bij F9, ISO 1600.
Inzoomen – onbeduidende en aangename korrel
Korrel is mooi!
Herinnert u zich de laatste oude, korrelige foto die u in levenden lijve zag? Het was prachtig, toch? De digitale technologie komt er aan. Nu is het tijd om je over je angst heen te zetten en te proberen met hogere ISO te fotograferen!