Kobe Bryant deed het. Alex Rodriguez heeft het gedaan. Golfer Fred Couples heeft het gedaan, zelfs wijlen paus Johannes Paulus II heeft het gedaan. Er is een nieuwe, nog niet bewezen behandeling voor pijn, waarvoor mensen uit eigen zak betalen en vervolgens naar Duitsland reizen, waar de behandeling niet wordt belemmerd door FDA-voorschriften. Het heet Regenokine en het is een van de behandelingen die “biologische geneeskunde” worden genoemd, waarbij iemands eigen weefsel wordt verzameld, op een bepaalde manier wordt bewerkt, en dan terug in het lichaam wordt geplaatst. Biologics zijn gebaseerd op de filosofie van het gebruik van de lichaamseigen genezingskracht om te genezen, maar ondanks de groeiende populariteit onder professionele atleten en ‘weekend warriors,’ zijn de voordelen – en de veiligheid – van de behandelingen verre van bewezen.
Regenokine wordt gebruikt om lage rugpijn en de pijn veroorzaakt door osteoartritis te verlichten. Op het moment dat Fred Couples werd behandeld, leed hij aan ernstige artritis in zijn rug. Maar toen hij in 2011 het PGA Senior Players Championship won, schreef hij de overwinning toe aan Regenokine en zei hij dat hij zich beter voelde dan in tien jaar. De Regenokine-behandeling houdt in dat bloed wordt afgenomen en vervolgens licht wordt verwarmd. De hitte creëert een soort “koorts” voor het bloed, waardoor de ontsteking wordt opgewekt die een normaal genezingsmechanisme van het lichaam is. Het bloed wordt dan in een buisje gedaan en rondgedraaid in een centrifuge die het bloed scheidt in zijn samenstellende delen. Een laag rode bloedcellen verzamelt zich op de bodem van de buis, een gelige laag vormt zich daarboven. Het gelige serum bevat het goede spul, nu geconcentreerde cytokinen die ontstekingen bestrijden en eiwitten die een goede gezondheid bevorderen en pijn blokkeren. Nadat het serum weer bij de patiënt is ingespoten, brengt het bij de meeste patiënten onmiddellijk verlichting van de pijn. Bij anderen kan het enkele weken duren. De feel good effecten zijn effectief bij ongeveer 75 procent van de patiënten en duren meestal twee tot vier jaar.
Dit alles is volgens de zeer kleine groep artsen die Regenokine toedienen.
Drs. Peter Wehling en Jens Hartmann runnen een praktijk in Düsseldorf, Duitsland die de première bron voor de behandeling is. Wehling, een ruggengraatchirurg, ontwikkelde het Regenokine-programma in samenwerking met wetenschappers en artsen in de VS en Europa. Het heeft in de VS nog geen goedkeuring van de FDA gekregen vanwege de eis dat lichaamsweefsels “minimaal gemanipuleerd” moeten worden, omdat ze anders als geneesmiddelen worden geclassificeerd en aan veel strengere voorschriften onderworpen zijn. Desondanks is er ten minste één arts die zijn geluk beproeft in de VS. Chris Renna, die een paar klinieken runt, één in Dallas en één in Santa Monica, biedt Regenokine aan zijn patiënten aan, slechts “enigszins bezorgd” dat de FDA actie tegen hem zou ondernemen.
De relatief laissez-faire regelgeving van Europa betekent dat mensen als Wehling en Hartmann vrij zijn om nog een optie te bieden aan chronische pijnpatiënten die alles hebben geprobeerd. De effectiviteit van 75% zou zeker als een wonder klinken voor patiënten bij wie medicijnen, fysiotherapie, acupunctuur, enz. niet werken. Maar zou de werkzaamheid van Regenokine meer te danken kunnen zijn aan het wensdenken van patiënten dan aan ontstekingsremmers? Zou de pijnverlichting echt alleen maar een placebo-effect zijn?
De volgende video laat zien hoe de experimentele procedure wordt verondersteld te werken.
Een andere, meer populaire biologische behandelingstherapie, is platelet rich plasma (PRP) therapie. Net als bij Regenokine wordt bij PRP-therapie het bloed van de patiënt gedraaid, maar in plaats van ontstekingsremmers grijpt PRP-therapie naar de bloedplaatjes. Nadat een wond is ontstaan, slaan de bloedplaatjes niet alleen op om het bloeden te stoppen, maar scheiden ze ook chemicaliën af die de wond doen genezen. Dus als we deze kleine genezende specialisten concentreren en opnieuw in het lichaam injecteren, zouden we sneller moeten genezen, toch?
Net als bij Regenokine is PRP-therapie sterk op logica, zwak op bewijs. Eén studie uit 2010 vergeleek het vermogen van injecties met bloedplaatjesrijk plasma en placebo-injecties met een zoutoplossing om mensen met achilles tendinopathie te genezen. Belangrijk is dat het een dubbelblind onderzoek was, zodat noch de patiënten, noch de artsen wisten welke injecties bloedplaatjes waren en welke zoutoplossing. Vierentwintig weken na de injectie was de PRP-therapie niet beter dan zoutoplossing in het verlichten van de pijn van de patiënten of het verbeteren van de fysieke functie. Een jaar na de injectie deed de met PRP-therapie behandelde groep het nog steeds niet beter dan de zoutoplossinggroep.
Maar om de zaken minder duidelijk te maken, had een eerdere studie aangetoond dat PRP-therapie effectiever was dan placebo bij het verminderen van de pijn van patiënten met een tenniselleboog. Vanwege regelgeving was het onderzoeksteam echter niet in staat om de patiënten te blinderen voor de behandeling.
Maar je zou niet weten dat deze biologische therapieën onbewezen zijn als je kijkt naar het vertrouwen dat professionele atleten erin hebben. In 2009 kreeg Tiger Woods vier PRP-injecties, telkens vlak voor hij ging spelen in de vier golf majors van dat jaar. Datzelfde jaar kregen twee Pittsburgh Steelers – Hines Ward en Troy Polamalu – PRP-injecties voordat ze de Superbowl wonnen. Afgelopen juli vloog Kobe Bryant naar Düsseldorf, Duitsland om Dr. Wehling en zijn behandeling op te zoeken om te zien of het iets kon doen aan de artrose die zijn rechterknie teistert. Na een eerste behandeling met Regenokine keerde de NBA-ster in oktober terug voor een nieuwe behandeling. Bryant, die deze zomer 34 jaar wordt, speelt dit jaar bijna vijf minuten meer per wedstrijd dan vorig jaar.
Zo onder de indruk van de resultaten, stelde Bryant Regenokine voor aan zijn vriend, Yankee-slagman Alex Rodriguez. Rodriguez, die niet onbekend is met het opvoeren van prestaties door middel van twijfelachtige behandelingen, maakte de reis naar Duitsland om de procedure te laten uitvoeren op zijn schouder en knie.
Dus ik denk dat we gewoon zullen moeten wachten op klinische tests om te zien of Regenokine het echte werk is, een dure placebo of, zoals sommigen suggereren, atleten zelfs een oneerlijk voordeel geeft. Of de voordelen van Regenokine nu gebaseerd zijn op biologie of psychologie, degenen met de reden – en de middelen – om iets te proberen om hun spel te verbeteren, zullen het voor ons blijven testen.