Het resultaat van deze reis is een reisplan voor vijf volle dagen, als gezin, in de stad die nooit teleurstelt. We kozen ervoor om bij Manhattan te blijven en het van noord naar zuid te verkennen. We hebben de laatste dag gereserveerd om naar Brooklyn te gaan, wat duidelijk in de mode is. Bovendien was er een belangrijkere reden voor ons om de Brooklyn Bridge over te steken: de vrouwelijke vleugel van de Mystery Family rustte niet voordat ze de buurt van Dan Humphrey uit Gossip Girl hadden leren kennen.
Hotels in overvloed in New York, voor alle smaken en portemonnees. Toen we met z’n tweeën gingen, kozen we voor het Hudson Hotel, dat heel schattig en verfijnd is, maar de kamers zijn te klein.
Omdat we deze keer met de kinderen gingen, kozen we voor een goedkoper hotel, heel dicht bij Times Square, the Row NYC. Het is niet geweldig, maar het doet het absolute minimum: comfortabele bedden en grote kamers tegen een betaalbare prijs (voor maximaal vier volwassenen). Alleen de badkamer was te klein, maar goed, reizen met kinderen heeft zijn prijs.
New York is duidelijk een stad om in rond te lopen. Natuurlijk zijn er plaatsen die ver weg liggen, in dat geval is het de moeite waard om de metro, taxi of uber te nemen. Om een idee te krijgen, liepen we gemiddeld 20 km en ongeveer 25.000 stappen per dag. Gek voor mij, maar het meest ongelooflijke is dat ik de kilometers die we hebben gelopen niet eens heb opgemerkt! En we kozen voor twee grotere maaltijden om geen tijd te verliezen: brunch en diner.
Bij ons werkte het perfect, want hoe hard we ook ons best deden (en we zetten de wekker op acht uur ’s ochtends), het lukte ons nooit om voor tien uur ’s ochtends het hotel te verlaten, tot grote wanhoop van mijn lieve Mystery Husband. Als je een van die mensen bent die om acht uur het hotel uit kan, vergeet de brunch maar, maar laat me een standbeeld voor je oprichten.
Dag 1
Omdat we maar een blok verder waren, begonnen we op het beroemde en iconische Times Square. De kinderen waren dolenthousiast over de reusachtige reclame en de neon, namen duizend-en-één selfies en we gingen naar Broadway, zodat ze de sfeer konden proeven.
Maar ons doel op dag één was om te beginnen in de Upper East Side en zo naar beneden te werken.
Dat deden we, we slenterden over Madison Avenue en aten een heerlijke maar prijzige brunch in het klassieke Sant Ambroeus op 1000 Madison Avenue, een restaurant-banketbakkerij die een mix is van Garrett en Versailles, waar we heerlijke avocadotoast met gepocheerd ei aten terwijl we ons vermaakten met het kijken naar de obers die de stamgasten, d.w.z. de bewoners van Upper East Side, vleien: van de deftig uitziende dame tot de Russische oligarch in een trainingspak, er was van alles. Een van onze dochters had bijna geen lucht meer toen ze in de badkamer een van de acteurs uit de serie 13 Reasons Why tegenkwam, maar gelukkig viel ze niet flauw.
En daar gingen we weer verder met rondslenteren en kijken naar de winkelpuien op Madison, Lexington en Park Avenue. De vrouwelijke vleugel van ons futsalteam voelde zich als Blair Waldorf of Serena Van Der Woodsen alleen dan zonder creditcards, maar dat geeft niet, ze waren toch gelukkig. We stopten bij het absurd dure Barneys New York en Ladurée op Madison, waar we elk een miezerig bitterkoekje kregen, en uiteindelijk kwamen we aan in Central Park.
Ik wilde ze nog steeds het Plaza Hotel laten zien, ik probeerde ze uit te leggen dat daar talloze films zijn opgenomen, waaronder “Home Alone 2”, maar ze waren al ver weg, rennend naar de beroemdste tuin van New York.
Het was een prachtige dag, we hebben rondgelopen, ze hebben duizend-en-één foto’s genomen van de eekhoorns die daar bij honderden rondhangen, ze hebben geschaatst, ze hebben geluisterd naar straatartiesten, ze hebben armbanden gekocht van boeddhistische monniken om te helpen bij de bouw van een tempel waarvan ik vermoed dat hij er nooit zal komen, en we zijn geëindigd bij het enorme meer waar verliefde stelletjes in romantische roeibootjes varen, al vlakbij restaurant The Loeb Boathouse. Dit restaurant heeft een ongelooflijk uitzicht op het meer, met de wolkenkrabbers van New York op de achtergrond. Als je tijd hebt, is het de moeite waard om hier te lunchen.
We hadden onze tijd geteld en gingen naar de iconische Fifth Avenue.
We maakten er een punt van om naar de Trump Tower te gaan, die tegenwoordig meer beveiliging en politie voor de deur heeft dan het Empire State Building, maar het was alleen maar om de kinderen een typisch voorbeeld te laten zien van nouveau riche, praalzucht en slechte smaak. Alles daar is goud, alles daar is te veel. We zijn alleen langer gebleven dan verwacht, omdat er voor de verandering een Starbucks binnen is met Wi-Fi.
Op Fifth Avenue was het een gekkenhuis: ze werden gek van de drie verdiepingen tellende Victoria’s Secret winkel, ze werden gek van de Apple winkel. Mijn lieve Mystery Husband gaf hen een half uur (dat al snel één uur werd) voordat we erin slaagden hen naar de imposante Saint Patrick’s Cathedral en Rockefeller Center te slepen. De enige reden waarom we tot mijn grote spijt niet naar de Top of the Rock zijn gegaan, een observatorium met een 360-graden uitzicht over Manathan, was dat er geen kaartjes meer waren voor die dag (je moet echt van tevoren een kaartje kopen voor de tijd dat je wilt gaan).
We gingen verder over Fifth Avenue, waar ze ook gecharmeerd waren van de huis-aan-huiswinkels, vooral de altijd spectaculaire etalages van Saks Fifth Avenue. We hebben nog tijd kunnen vinden om naar het prachtige Centraal Station en het Chrysler Building te gaan. De laatste kun je niet helemaal naar boven klimmen, maar aangezien het pal naast het Centraal Station ligt, is de oorspronkelijke top van het gebouw een kijkje waard.
Steeds ’s avonds hebben we de kinderen een verrassing bezorgd: we hebben ze meegenomen naar Madison Square Garden om een NBA-wedstrijd van de New York Knicks bij te wonen. Op dat moment werden we verheven tot de status van de beste ouders van de wereld. Zij vonden het geweldig en wij ook, want het geheel is veel meer dan een basketbalwedstrijd, het is een spektakel van ritme, kleur en verbluffende muziek. We eindigden met het eten van hotdogs, nacho’s en al het hyper-calorische menu dat op elke hoek in de gangpaden van Madison Square Garden werd verkocht. Een ramp voor mijn dieet. Wat het me wel heeft bespaard, is dat ik de volgende dag nog 20 kilometer zou gaan lopen.
Dag 2
Een tip, in New York zit op elke hoek een Le Pain Quotidien, het is altijd een veilige oplossing voor ontbijt of brunch. Op de tweede dag gaf mijn lieve Mystery Husband de kreet van de Ipiranga en verbood boodschappen te doen, met uitzondering van een paar kilo M&Ms die per gewicht gekocht werden in de megawinkel van het merk op Times Square (denk goed na als je je kinderen zelfs in die tuin der verleiding wilt meenemen…).
Ik vermoed dat je begon te denken dat je de controle over de situatie aan het verliezen was (en dat was ook echt zo!), dus het werd een pure hardcore sightseeing-dag: we gingen rechtstreeks naar Midtown, omhoog naar het Empire State Building, maar daarvoor stopten we nog bij Penelope voor een brunch, want dat kon natuurlijk ook niet anders.
Het uitzicht is prachtig en de kinderen waren verrukt. Er was natuurlijk een rij, maar het ging relatief snel, dus het is het wachten waard. Het gevoel dat je krijgt is dat je niet de beste hoek kunt vinden om te fotograferen, je hebt zin om alles vast te leggen. Als het koud en winderig is, bereid je dan voor op een avontuur. Het waaide zo hard dat ik dacht dat mijn telefoon vloog en alle selfies bewogen (en onze kinderen hebben een doctoraat in selfies!)
Daarna namen we een uber naar Battery Park, aan de rand van Manhattan, om de veerboot naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island te nemen. Onze patriarch was in de wolken. We zouden eindelijk een cultureel moment hebben op een reis waar vrouwen duidelijk de lakens uitdeelden. Maar een slimme vrouw weet dat ze af en toe moet toegeven, toch? En deze rondleiding is zeker de moeite waard. Niet alleen omdat de geschiedenis van het Vrijheidsbeeld leuk is, maar ook omdat het uitzicht op de skyline van Manhattan prachtig is. Ook het Elis Island museum, waar we ons kunnen herinneren hoe de eerste emigranten in de VS werden ontvangen, is echt een must-see.
In de namiddag, aangezien we in Lower Manhattan waren, maakten we van de gelegenheid gebruik om naar het 9/11 Memorial and Museum te gaan. Het was duidelijk een van de hoogtepunten van de reis. Het is een echte stomp in de maag. Het gedenkteken is van een waardigheid en een indrukwekkendheid die de ziel tot zwijgen brengt. Op de plaats van de torens staan twee reusachtige monumenten (in de vorm van de Twin Towers) met watervallen waarin de namen van de 2.983 slachtoffers van de aanslagen op de twin towers zijn gegraveerd. Er waren tientallen toeristen, maar het enige geluid was het geluid van het vallende water van de watervallen.
Het museum is al even indrukwekkend. Het herinnert aan het leven van elk van de slachtoffers van de aanslagen met een verpletterende menselijkheid en eenvoud. Het is er allemaal, in detail. Door die deur lopen is die traumatische dag in 2001 tot op de seconde herbeleven. We waren bijna drie uur binnen, ik denk dat ik geen minuut de stemmen van onze kinderen heb gehoord. Het is een unieke ervaring die het waard is om nooit te vergeten.
We vertrokken net op tijd om wat oesters te gaan eten in het winkelcentrum Brookfield Place, dat er vlak naast ligt, maar mijn tirannieke Mystery Husband wilde niet toegeven: niet winkelen (alsof we de koopkracht hadden voor dat winkelcentrum!) maar wat oesters en een wit wijntje waren goed voor ons.
Avonds gingen we natuurlijk naar een musical kijken. Ik zal niet zeggen welke, want onze vrienden weten naar welke we zijn geweest en ik ben bang dat ze erachter zullen komen, maar ik laat u twee suggesties die even duur als onovertroffen zijn: Dear Evan Hansen en Hamilton. Als u geen tickets kunt krijgen voor deze zeer populaire shows, kunt u altijd op korte termijn tickets met korting kopen bij tkts, op Times Square, voor de klassiekers Cats, Phantom of the Opera, The Book of Mormons of The Lion King, naast vele andere opties. De kinderen vonden het heerlijk, ik was er lovend over.
We eindigden de tweede dag met een diner in een heel schattig en levendig restaurant met een heel coole sfeer. Het heet Catch New York, het is in het Meatpacking District, en het is zeker het proberen waard: het heeft geweldige sushi, goede zeevruchten en serveert ook brunch.
Wel, jullie zijn het waarschijnlijk nu wel zat of moe om mij te lezen en ik moet aan het werk. Morgen zelfde tijd ben ik hier met het tweede deel van onze reisroute, dat proza is al lang en New York verdient zeker twee posts. Morgen zal ik de rest van de reisroute en de lijst met eet- en slaapplaatsen posten! U hoeft alleen maar hier te klikken om verder te lezen.