De Zijderoute Interactieve Kaart
Klik op de kaart om te veranderen waar de afbeeldingen zich scheiden.
Klik op de kaart om de afbeeldingen van elkaar te scheiden.
De Zijderoute, of wegen, was een netwerk van handelsroutes over land dat China met het Middellandse Zeegebied verbond. Vanuit de oude Chinese hoofdstad Chang’an, nu Xi’an, liep de Zijderoute door China’s smalle Hexi-corridor, alvorens zich zuidwaarts te verspreiden naar India, het huidige Afghanistan en Pakistan, of verder westwaarts naar Samarkand, Bukhara, Perzië en het oostelijke Middellandse-Zeegebied.
Duizend jaar lang trokken karavanen kamelen vol robijnen, jade, barnsteen, muskus en natuurlijk zijde over deze route.
Maar zijde was niet de enige schat die de oude handelsroute bereisde. Ook ideeën vonden hun weg langs de Zijderoute, de oorspronkelijke informatiesnelweg. De meest invloedrijke daarvan was het boeddhisme.
Dunhuang was een van de belangrijkste oases van de Zijderoute. Vlakbij de stad, aan de rand van de huidige provincie Gansu, splitste de Zijderoute zich in tweeën om langs de rand van de Taklamakan-woestijn te lopen. De wegen kwamen 2200 kilometer verderop weer samen bij de oase van Kashgar. Maar tussen deze twee oases lag het gevaarlijkste terrein van de Zijderoute. Onder andere hongersnood, dorst, bandieten en woeste zandstormen die hele karavanen bedolven. Voor degenen die naar het westen reisden, was Dunhuang de laatste halte voor karavanen om uit te rusten en voorraden in te slaan voordat ze de woestijn in trokken. Voor degenen die naar het oosten reisden, was het de eerste oase op Chinese bodem.
Elke reiziger zou dankbaar willen zijn dat hij zo’n reis heeft overleefd of bidden voor een veilige verlossing voordat hij aan zijn reis begint. De Grotten van de Duizend Boeddha’s, net buiten Dunhuang, werden een plaats waar reizigers dit konden doen en het werd een van de meest heilige plaatsen van de Zijderoute. De 500 overgebleven beschilderde grotten bevatten ’s werelds grootste galerij van boeddhistische kunst.