Hoewel hij misschien het best bekend is als de originele “crooner” in de populaire muziek, was Rudy Vallée ook een van de meest veelzijdige entertainers in het 20e-eeuwse Amerika. Geboren in Vermont in 1901 als Herbert Prior Vallée (hoewel hij opgroeide in Maine), werd Vallée voor het eerst beroemd als de frontman van zijn eigen combo, Rudy Vallée and the Connecticut Yankees (een naam die ongetwijfeld geïnspireerd was door zijn tijd op Yale). Met zijn jongensachtige uiterlijk en meer een balladeer dan een jazzman, trok Vallée al snel de aandacht en het oor van zowel jonge vrouwelijke luisteraars als platenmaatschappijen zoals Columbia en Victor, die hem tekenden en zijn opgang naar een multimediale ster stimuleerden: live-artiest (1929’s “The Stein Song”), radiopresentator (The Fleischmann’s Yeast Hour), en filmster (The Vagabond Lover). Vallée’s laatste grote hit was “As Time Goes By” uit 1943, beroemd geworden in Casablanca, maar hij bleef optreden gedurende de naoorlogse periode, in films, op televisie (hij speelde “Lord Marmaduke Fogg” in drie afleveringen van de campy jaren ’60 versie van Batman), op het toneel (How To Succeed in Business Without Really Trying) en als muzikant (hij trad af en toe op voor de Village People aan het eind van de jaren ’70). Vallée stierf aan kanker in zijn huis in Californië in 1986 en, trouw aan zijn New England roots, werd hij begraven in Westbrook, Maine.
(door Stephen Haag)