In mediadiscours is seksuele inhoud materiaal dat seksueel gedrag uitbeeldt. Het kan gaan om expliciet seksueel gedrag, impliciet seksueel gedrag zoals flirten, of om seksueel taalgebruik en eufemismen.
Seksuele inhoud speelt een grote rol in de meeste beoordelingssystemen voor inhoud, zoals die voor televisieprogramma’s, films en videospelletjes worden gebruikt. De toenemende beschikbaarheid ervan, vooral van het internet, heeft de blootstelling van mensen aan seksuele inhoud vergroot. Dergelijke blootstelling is niet altijd gewenst.
Onderzoek heeft gesuggereerd dat blootstelling aan seksuele inhoud de gedachten en het gedrag van mensen beïnvloedt, hoewel er onenigheid is over de omvang van het effect. Gert Martin Hald, een psycholoog aan de Universiteit van Kopenhagen, die auteur was van een studie waaruit bleek dat het kijken naar “seksueel expliciete media” slechts 0,3 tot 4 procent van de gedragsveranderingen vertegenwoordigde, zei: “Onze gegevens suggereren dat andere factoren zoals persoonlijke disposities – specifiek het zoeken naar sensatie – in plaats van de consumptie van seksueel expliciet materiaal een belangrijkere rol kunnen spelen in een reeks van seksuele gedragingen van adolescenten en jonge volwassenen.”