Serena Williams zal haar Australian Open-titel niet verdedigen na de aankondiging dat ze niet zal spelen in de eerste Grand Slam van 2018 na de geboorte van haar dochter, Alexis Olympia. Dat ze zelfs maar overweegt om te spelen in een slam slechts vijf maanden na de bevalling is ongelooflijk – vooral nadat ze aan Vogue onthulde dat ze grote gezondheidscomplicaties had na de bevalling.
Williams zei dat ze een spoedkeizersnede moest ondergaan nadat de kelderende hartslag van haar dochter gevaarlijk lage niveaus bereikte tijdens de weeën. Haar dochter kwam goed aan, maar Williams doorstond een zesdaagse beproeving met een longembolie die leidde tot meerdere operaties.
“Dat was een geweldig gevoel,” zei Williams over het feit dat haar huilende dochter enkele seconden na de geboorte stil op haar borst viel. “En toen ging alles slecht.”
Volgens het Vogue-verhaal:
De volgende dag, tijdens het herstellen in het ziekenhuis, voelde Serena zich plotseling kortademig. Door haar geschiedenis van bloedklonters, en omdat ze van haar dagelijkse antistollingskuur af was door de recente operatie, dacht ze onmiddellijk dat ze weer een longembolie had. (Serena leeft in angst voor bloedstolsels.) Ze liep de ziekenhuiskamer uit zodat haar moeder zich geen zorgen zou maken en vertelde de dichtstbijzijnde verpleegster, tussen het snakken door, dat ze onmiddellijk een CT-scan met contrast en intraveneuze heparine (een bloedverdunner) nodig had. De verpleegster dacht dat de pijnstillers haar misschien verward maakten. Maar Serena drong aan, en al snel was er een dokter bezig met een echo van haar benen. “Ik had zoiets van, een Doppler? Ik zei toch dat ik een CT scan nodig had en een heparine infuus,” herinnert ze zich dat ze het team vertelde. De echo liet niets zien, dus stuurden ze haar door voor een CT-scan, en inderdaad, er hadden zich verschillende kleine bloedpropjes in haar longen genesteld. Minuten later lag ze aan het infuus. “Ik had zoiets van, luister naar dr. Williams!”
Maar dit was slechts het eerste hoofdstuk van een zesdaags drama. Haar verse wond van de keizersnede scheurde open door de intense hoestbuien veroorzaakt door de longembolie, en toen ze terugkwam op de operatiekamer, ontdekten ze dat een groot hematoom haar buik had overspoeld, het resultaat van een medische catch-22 waarbij de potentieel levensreddende bloedverdunner bloedingen veroorzaakte op de plaats van haar keizersnede. Ze keerde opnieuw terug naar de OK om een filter te laten inbrengen in een belangrijke ader, om te voorkomen dat er nog meer klonters zouden loskomen en naar haar longen zouden gaan. Serena kwam een week later thuis en ontdekte dat de nachtzuster was uitgevallen, en ze bracht de eerste zes weken van haar moederschap door zonder uit bed te kunnen komen.
Terwijl Williams haar gezondheidsangst achter zich heeft gelaten, vertelde ze ook aan Vogue dat ze nog niet klaar is om haar tenniscarrière op 36-jarige leeftijd op te geven en fulltime moeder te worden. Zij en haar man, Alexis Ohanian, de mede-oprichter van reddit, hebben net een nieuw huis gevonden in Silicon Valley, maar Williams is nog steeds op zoek naar meer Grand Slams.
“Om eerlijk te zijn, er is iets heel aantrekkelijks aan het idee om naar San Francisco te verhuizen en gewoon een moeder te zijn,” zei de 23-voudig Grand Slam-winnares. “Maar nu nog niet. Misschien spreekt dit voor zich, maar het moet op een krachtige manier gezegd worden: Ik wil absoluut meer Grand Slams. Ik ben me goed bewust van de recordboeken, helaas. Het is geen geheim dat ik mijn zinnen heb gezet op 25.”
Dat aantal Grand Slam-zeges zou het record van 24 gewonnen door de Australische legende Margaret Court overtreffen, die nu mogelijk bekender is vanwege haar uitgesproken kritiek op homoseksuele en transgender spelers.
“En eigenlijk denk ik dat het krijgen van een baby zou kunnen helpen,” zei Williams. “Als ik te angstig ben, verlies ik wedstrijden, en ik heb het gevoel dat veel van die angst verdween toen Olympia werd geboren. Wetende dat ik deze prachtige baby heb om naar huis te gaan geeft me het gevoel dat ik geen wedstrijd meer hoef te spelen. Ik heb het geld of de titels of het prestige niet nodig. Ik wil ze wel, maar ik heb ze niet nodig. Dat is een ander gevoel voor mij.”