Over een paar dagen vertrek ik naar Praag en ik kan niet stoppen met nadenken over wat voor basis ik voor mezelf heb gelegd. Over de mensen die me onderweg in mijn leven hebben geïnspireerd, gemotiveerd en uitgedaagd. Over alle levensbeslissingen die ik heb genomen en levenslessen die ik de afgelopen vijf jaar heb geleerd en die een rol hebben gespeeld om te komen waar ik nu ben.
Sam Davidson, auteur van 50 Things Your Life Doesn’t Need en mede-oprichter van Cool People Care, schreef over hoe niemand het alleen doet.
“Niemand van ons komt waar we alleen naartoe gaan. Er zijn zeker tijden van eenzaamheid en eenzaamheid op het ondernemende, creatieve, artistieke, professionele en persoonlijke pad, maar we zijn niet echt helemaal alleen. Er is een menigte van mensen die je aanmoedigen, deuren openen en achter de schermen werken. Hoe sneller je dit inziet, hoe gemotiveerder je zult zijn om te blijven vechten om al je dromen waar te maken.”
Aan het einde van zijn post zegt Sam: “Zeg dankjewel tegen de mensen die je brengen waar je heen gaat.”
Het is mijn laatste weekend in de VS en ik kan geen beter moment bedenken om ‘dankjewel’ te zeggen dan nu.
Aan mijn oudste broer: bedankt dat je deel uitmaakt van mijn stichting. Voor al het advies en de wijze woorden die je me de afgelopen jaren hebt gegeven en voor alle ongelooflijke kracht die je me hebt gedwongen in mezelf te zien. Ik weet dat ik sterker ben en dat ik in staat ben alles te doen waar ik mijn hart op zet.
Aan mijn oudere broer: dank je wel dat je een ander groot deel uitmaakt van mijn stichting. Omdat jij degene bent die deze familie bij elkaar houdt met Thanksgiving en Kerstmis. Bedankt dat je mijn rots was toen ik hem het meest nodig had en dat je me steunde bij elke beslissing die ik nam. Maar bovenal bedankt dat je drie jaar van je eigen leven hebt opgeofferd, vlak nadat mam stierf, zodat ik mijn studie kon afmaken, naar Philadelphia kon verhuizen en hier een leven kon opbouwen. Ik ben je daar voor altijd dankbaar voor.
Aan mijn neef Bob: dank je wel dat je voor me gezorgd hebt nadat mam gestorven was. Voor het betalen van mijn studieboeken. Dat ik en mijn vrienden elke zomer weekends mochten doorbrengen in je huis aan het meer. Omdat je ervoor zorgde dat ik nooit mijn hoop en dromen uit het oog verloor en omdat je ervoor zorgde dat ik vocht voor alles wat ik ooit in het leven wilde.
Aan mijn uitgebreide familie: Hoewel ik jullie niet zo vaak zie als ik zou willen, wil ik dat jullie weten dat ik niet zou zijn gekomen waar ik nu ben zonder jullie geweldige steun en vertrouwen in mij. Jullie hebben me een gevoel van kracht en veerkracht gegeven dat maar weinigen ooit zo goed zouden kunnen dragen als ik.
Aan de man die zich niet kon binden: dank je wel voor die drie jaar. En hoewel het niet precies het soort relatie was dat ik verlangde, heb je me laten zien hoe liefde echt aanvoelt. Je liet me toe om me open te stellen voor iemand en me comfortabel te voelen om mijn ware aard bloot te geven. Oh, en bedankt dat je me hebt laten kennismaken met dekhockey, want als jij er niet was geweest, had ik de sport nooit gespeeld.
Aan al mijn hockeyvrienden: Bedankt dat ik deel mocht uitmaken van het spel. Of we nu samen of tegen elkaar hebben gespeeld, het is een ongelooflijke ervaring geweest en ik had nooit gedacht dat ik zo verliefd op een sport zou kunnen worden als ik op dekhockey heb.
Aan al mijn ‘overlevingszussen’: Bedankt dat jullie een deel van mijn leven zijn. Voor het delen van jullie verhalen met mij, en mij toe te staan de mijne met jullie te delen. Voor het bundelen van jullie krachten en het opkomen voor zo’n belangrijke zaak. Voor het kunnen luisteren wanneer ik dat nodig had. Ieder van jullie heeft een speciaal plekje in mijn hart en ik beloof dat ik zal blijven pleiten terwijl ik in het buitenland ben. Vroege opsporing en preventie redt levens.
Aan al mijn one-night stands, late night flings, en dergelijke: Dank u voor die dertig seconden vijf minuten van plezier. Het heeft gezorgd voor een aantal geweldige blog voer.
Aan al mijn voormalige collega’s en managers: Dank u voor de kans om deel uit te maken van uw advocatenkantoor/bedrijf. Ik ben dankbaar voor de professionele groei en uitdagingen die mijn juridische carrière hebben verrijkt.
Aan de Stratejoy-stam, mijn Seizoen 4-zussen, en Molly: Bedankt voor de kans om deel uit te maken van deze wonderbaarlijkheid. Bedankt dat jullie me kwetsbaar hebben laten zijn door mijn donkere en beschadigde verleden te delen, en dat jullie zulke mooie, oprechte reacties hebben achtergelaten. Bedankt voor jullie steun op mijn reis naar het buitenland.
Aan mijn twee beste vriendinnen: Dank jullie wel voor de afgelopen twee jaar. Voor alle onvergetelijke herinneringen, grappen en oneliners. Voor jullie ongelofelijke steun voor mijn beslissing om naar Praag te verhuizen (ook al ontkennen jullie het) en voor de druk die jullie op me uitoefenden om deze levensveranderende beslissing te nemen. Bedankt voor de wijn en kaas avonden, potluck diners en zondagse brunches in Sabrina’s Cafe. Bedankt dat jullie twee van de meest geweldige vrouwen zijn die ik ken.
Ten slotte, maar zeker niet in de laatste plaats, aan mijn therapeut: Dank u (keer een miljoen) voor het helpen me tot waar ik nu ben. Therapie heeft mijn leven gered. En ik beloof dat ik dat boek ooit zal schrijven.
Zoveel mensen hebben me geholpen om te vechten voor de dingen die ik wil in het leven en om me te laten beseffen dat het leven de moeite waard is en dat dromen kunnen uitkomen. Ik zal blijven vechten, blijven leven en blijven dromen.
Hoeveel mensen hebben je geholpen je fundament te bouwen? Wie zou je willen bedanken? Deel het met me in de commentaren!
Tot volgende week, wanneer ik eindelijk in Praag land, zeg ik jullie allemaal vaarwel vanuit de VS.
{photo credit: woodleywonderworks}