“St. Lawrence Island, Alaska, is zowel archeologisch als historisch bekend om zijn belangrijke rol in de ontwikkeling van Arctische culturen. Het ligt in de Beringzee, minder dan 200 mijl ten zuiden van de Beringstraat, ongeveer 125 mijl ten zuidwesten van Nome op het vasteland van Alaska, en de noordwestelijke punt ligt slechts 40 mijl van Siberië. Aangenomen wordt dat het een van de weinige overgebleven niet-ondergedompelde delen is van een landbrug die de Nieuwe en de Oude Wereld tijdens het Pleistoceen verbond en die migrerende groepen uit Azië in staat stelde Noord-Amerika binnen te komen. De prehistorische en historische Eskimoculturen van het eiland vertonen banden met groepen aan beide zijden van de Beringstraat.
Het eiland bevat een aantal belangrijke vindplaatsen in de ontwikkeling van de prehistorie van de Beringzee, en heeft een uitgebreid artefactenbestand opgeleverd dat belangrijk is voor het vaststellen van een chronologie voor de bewoning van de regio. Deze prehistorische culturele chronologie, die nog steeds opnieuw wordt geformuleerd, ziet er in het algemeen als volgt uit: Oude Beringzee/Okvik-periode (ca. 1-700 na Chr.), Birnirk/Punuk-periode (ca. 500-1200 na Chr.), en Thule-periode (ca. 900-1500 na Chr.). Assemblages uit al deze perioden tonen voorwerpen die verband houden met een Arctische zeezoogdieren-jagende levensstijl, met stilistische verschillen in artefacten die door verschillende groepen werden gebruikt.
De historische Eskimo van Saint Lawrence Island volgden traditioneel een levensstijl zoals die van hun prehistorische voorouders. Deze historische bewoners zijn cultureel eerder verwant aan Aziatische Eskimogroepen dan aan die van Noord-Amerika. Hun taal, het Siberische Yupik (ook bekend als Centraal-Siberisch Yupik), is de enige taal die door mensen aan beide zijden van de Beringstraat wordt gesproken en laat het duidelijkst zien dat zij nog steeds verbonden zijn met Eskimogroepen uit Siberisch Azië.”