Hoewel de originele Smashing Pumpkins-leden James Iha en Jimmy Chamberlain op het podium stonden, was het vanaf het begin duidelijk dat dit een showcase van Billy Corgan was. Enorme videoschermen toonden vaak oude foto’s van Corgan, soms verweven met oudere band clips uit het verleden, of Kubrick-esque balletdansers met makeupped ogen en sinistere grijns.
Corgan stond alleen en opende de show met “Disarm” van de band’s 1993 meesterwerk album Siamese Dream. Vanaf dat moment rockten The Smashing Pumpkins het bijna volle publiek in het Xcel Energy Center in St. Paul met nog eens drie uur muziek. Vijf nummers later trok zanger Billy Corgan een cape met capuchon aan en zong hij David Bowie’s klassieker “Space Oddity” vanaf de top van een trap in het midden van het podium achter de rest van de bandleden. Met een werveling van galactische scènes op de schermen achter Corgan, was het een memorabele ervaring van de show.
Halverwege, was het duidelijk dat de band zich had voorbereid op een marathon en niet op een sprint. Zelden werd de dynamiek op nummers naar nieuwe hoogten gestuwd. Maar het waren eerder de subtiele nuances die bepaalde nummers nu eens boeiender, dan weer minder boeiend maakten. “Soma” was prachtig, en “Cherub Rock” was zwaar en geweldig. Tegen het einde van de set was “Beginning is the End is the Beginning” van de Batman & Robin film soundtrack uit 1997 duister en fantastisch. Corgan droeg opnieuw een cape en zong uit vanaf de rand van het podium terwijl de lichten werden neergelaten in een rode en zwarte gloed.
De hitsingle “Bullet With Butterfly Wings” van het klassieke album Mellon Collie and the Infinite Sadness uit 1995 kwam daarna, en was een beetje glansloos in energie. Misschien omdat het een zondagavondconcert is, of omdat deze Shiny and Oh So Bright tour al vele steden heeft aangedaan, leek deze show in Xcel vast te zitten in één versnelling. Terwijl het altijd vooruit ging, schommelde de energie niet veel. Het was echter nog steeds een zeer goede show vol 90s rock nostalgie en geweldige deuntjes. Het enige dat echt ontbrak was origineel lid D’Arcy Wretzky op bas.
