Sojourner Truth (Isabella Baumfree)

Van Wikipedia

Sojourner Truth

Born

c. 1797
Swartekill, New York

Dood

November 26, 1883
Battle Creek, Michigan

Beroepsbezigheid

Huisbediende, Abolitionist, Auteur

Vader

James en Elizabeth Baumfree

Sojourner Truth (1797-November 26, 1883) was de zelfgekozen naam, vanaf 1843, van Isabella Baumfree, een Amerikaanse abolitioniste en vrouwenrechtenactiviste. Truth werd in slavernij geboren in Swartekill, New York. Haar bekendste toespraak, die bekend werd als Ain’t I a Woman?, hield zij in 1851 op de Ohio Women’s Rights Convention in Akron, Ohio.

• 1 Vroege jaren
• 2 Vrijheid
• 3 “De Geest roept mij”
• 4 “Ain’t I a Woman?”
• 5 On a mission
• 6 Cultural/Modern references
• 7 Books
• 8 References
• 9 External links

Early years

Truth werd rond 1797 in slavernij geboren. Zij was een van de dertien kinderen van James en Elizabeth Baumfree, die slaven waren van kolonel Hardenbergh. Het landgoed van Hardenbergh lag in een heuvelachtig gebied met de Nederlandse naam Swartekill (iets ten noorden van het huidige Rifton), in de stad Esopus, New York, 95 mijl ten noorden van New York City. Na de dood van de kolonel ging het eigendom van de familieslaven over op zijn zoon, Charles Hardenbergh.

In 1806 verkocht Hardenbergh Truth voor $100 aan John Neely, in de buurt van Kingston, New York. Tot ze werd verkocht, sprak Truth alleen Nederlands. Zij leed veel ontberingen door toedoen van Neely, die zij later omschreef als wreed en hardvochtig en die haar eens met een bundel roeden sloeg. Truth zei eerder dat Neely haar dagelijks verkrachtte en sloeg. Neely verkocht haar in 1808, voor $105, aan Martinus Schryver uit Port Ewen, een tavernehouder, die haar 18 maanden in bezit had. Schryver verkocht haar in 1810, voor $175, aan John Dumont uit West Park, New York. Hoewel deze vierde eigenaar haar vriendelijk gezind was, vond zijn vrouw talloze manieren om Truth te treiteren en haar het leven zuur te maken.

Omstreeks 1815 ontmoette Truth een slaaf genaamd Robert van een naburige boerderij en werd verliefd op hem. Roberts eigenaar verbood de relatie; hij wilde niet dat zijn slaaf kinderen kreeg met een slaaf die hij niet bezat, want dan zou hij de kinderen niet bezitten. Robert werd bruut afgeranseld en Truth zag hem nooit meer terug. In 1817 werd Truth door Dumont gedwongen te trouwen met een oudere slaaf, Thomas. Zij kregen vijf kinderen, Diana, Elizabeth, Hannah, Peter en Sophia.

Vrijheid

De staat New York begon in 1799 met de afschaffing van de slavernij, hoewel het proces van emancipatie van de New Yorkse slaven pas op 4 juli 1827 was voltooid. Dumont had Truth een jaar voor de staatsemancipatie de vrijheid beloofd, “als zij goed zou doen en trouw zou zijn”. Hij veranderde echter van gedachten en beweerde dat een handblessure haar minder productief had gemaakt. Zij was woedend. Ze bleef werken tot ze vond dat ze genoeg had gedaan om haar gevoel van verplichting aan hem te bevredigen door 100 pond wol te spinnen.

Laat in 1826 ontsnapte Truth naar de vrijheid met haar pasgeboren dochtertje Sophia. Haar andere kinderen moest ze achterlaten omdat ze in het emancipatiebevel pas wettelijk werden vrijgelaten als ze tot in hun twintiger jaren als gebonden bedienden hadden gediend.Ze zei later:

“

Ik ben niet weggelopen, want dat vond ik goddeloos, maar ik ben weggelopen, in de overtuiging dat dat in orde was.

“

Ze vond haar weg naar het huis van Isaac en Maria Van Wagenen, een Quaker-familie, die haar en haar baby in huis namen. Isaac bood aan haar diensten te kopen voor de rest van het jaar (tot de emancipatie van de staat van kracht werd), wat Dumont accepteerde voor 20 dollar. Zij bleef daar wonen tot de New York State Emancipation Act een jaar later werd goedgekeurd.

Truth vernam dat haar zoon Peter, toen 8 jaar oud, door Dumont illegaal was verkocht aan een eigenaar in Alabama. Met de hulp van Quaker-activisten bracht ze de zaak voor de rechter en na maanden van juridische procedures kreeg ze haar zoon terug, die door zijn nieuwe eigenaar was mishandeld.

Truth had een levensveranderende religieuze ervaring tijdens haar verblijf bij de Van Wagenens, en ze werd een vroom christen. In 1829 verhuisde ze met haar zoon Peter naar New York City, waar ze als huishoudster werkte voor Elijah Pierson, een christelijk evangelist. In 1832 ontmoette zij Robert Matthews, ook bekend als Matthias Kingdom of Profeet Matthias, en ging voor hem werken als huishoudster. In een bizarre speling van het lot overleed Elijah Pierson, en Robert Matthews en Truth werden beschuldigd van diefstal en vergiftiging van Pierson. Beiden werden vrijgesproken en Robert Matthews verhuisde naar het westen.

In 1839 nam Truth’s zoon Peter een baan aan op een walvisvaarder, de Zone of Nantucket. Van 1840 tot 1841 ontving zij drie brieven van hem, hoewel hij haar in zijn derde brief vertelde dat hij er vijf had gestuurd. Toen het schip in 1842 terugkeerde naar de haven, was Peter niet aan boord en Truth hoorde nooit meer iets van hem.

“De Geest roept mij”

Op 1 juni 1843 veranderde Truth haar naam in Sojourner Truth en zei tegen haar vrienden: “De Geest roept mij, en ik moet gaan.” Ze werd methodiste en ging op weg om te reizen en te prediken over afschaffing. In 1844 sloot zij zich aan bij de Northampton Association of Education and Industry in Massachusetts. De organisatie was opgericht door abolitionisten en steunde de rechten van de vrouw, religieuze tolerantie en pacifisme. Er waren 210 leden en zij leefden op 500 acres (2 km²), ze hielden vee, runden een houtzagerij, een gristmolen en een zijdefabriek. Daar ontmoette Truth William Lloyd Garrison, Frederick Douglass en David Ruggles (een Afro-Amerikaanse drukker). In 1846 werd de groep ontbonden, niet in staat zichzelf te onderhouden. In 1847 ging zij werken als huishoudster bij George Benson, de zwager van William Lloyd Garrison. In 1849 bezocht ze John Dumont voordat hij naar het westen verhuisde.

Truth begon haar memoires te dicteren aan haar vriendin Olive Gilbert, en in 1850 publiceerde William Lloyd Garrison privé haar boek, The Narrative of Sojourner Truth: A Northern Slave. Datzelfde jaar kocht ze een huis in Northampton voor $300.

In 1851 verliet ze Northampton om zich aan te sluiten bij George Thompson, een abolitionist en spreker. In mei nam ze deel aan de Ohio Women’s Rights Convention in Akron, Ohio, waar ze haar beroemde toespraak Ain’t I a Woman hield, een slogan die ze had overgenomen van een van de beroemdste abolitionistische afbeeldingen, die van een geknielde slavin met het onderschrift “Am I Not a Woman and a Sister?”

Herinneringen van Frances Gage Akron Convention, Akron, Ohio, mei 1851 “Er waren in die dagen maar weinig vrouwen die durfden te “spreken in vergadering”; en de doorluchtige leraren van het volk kregen schijnbaar de overhand over ons, terwijl de jongens op de galerijen en de snurkers onder de kerkbanken enorm genoten van de ontgoocheling, zoals zij veronderstelden, van de “sterke geesten”. Sommige van de zachtaardige vrienden stonden op het punt hun waardigheid te verliezen, en de atmosfeer verried een storm. Toen Sojourner Truth, die tot dan toe nauwelijks haar hoofd had opgeheven, langzaam opstond uit haar stoel in de hoek. “Laat haar niet spreken!” hijgde een half dozijn in mijn oor. Zij bewoog zich langzaam en plechtig naar voren, legde haar oude bonnet aan haar voeten en richtte haar grote sprekende ogen op mij. Er klonk een sissend geluid van afkeuring boven en beneden. Ik stond op en kondigde ‘Sojourner Truth’ aan en smeekte het publiek een paar ogenblikken stilte te betrachten.” “Het tumult nam onmiddellijk af, en alle ogen waren gericht op deze bijna amazone gedaante, die bijna een meter hoog stond, met opgeheven hoofd en ogen die de lucht doorboorden als in een droom. Bij haar eerste woord viel er een diepe stilte. Zij sprak met diepe tonen, die, hoewel niet luid, ieder oor in het huis bereikten, en door de menigte bij de deuren en ramen.”

In het volgende decennium sprak de Waarheid voor tientallen, misschien wel honderden, toehoorders. Van 1851 tot 1853 werkte Truth samen met Marius Robinson, de redacteur van de Ohio Anti-Slavery Bugle, en reisde zij als spreker door die staat. In 1853 sprak zij op een suffragist “mob convention” in het Broadway Tabernacle in New York City; dat jaar ontmoette zij ook Harriet Beecher Stowe. In 1856 reisde ze naar Battle Creek, Michigan, om te spreken voor een groep die zich de Vrienden van de Menselijke Vooruitgang noemde. In 1858 onderbrak iemand een toespraak en beschuldigde haar ervan een man te zijn; Truth opende haar blouse en onthulde haar borsten.

“Ain’t I a Woman?”

Truth hield haar bekendste toespraak in 1851 op de Ohio Women’s Rights Convention. De toespraak is bekend geworden als Ain’t I a Woman? naar het refrein van Truth.

De toespraak zoals hier afgebeeld is herzien van het 19e eeuwse dialect waarin Truth sprak.

“

Welnu, kinderen, waar zoveel herrie is, moet wel iets niet kloppen. Ik denk dat tussen de negers in het Zuiden en de vrouwen in het Noorden, die allemaal over rechten praten, de blanken vrij snel in de problemen zullen zitten. Maar waar gaat dit allemaal over? Die man daar zegt dat vrouwen in koetsen geholpen moeten worden, en over greppels getild, en dat ze overal de beste plaats moeten hebben. Niemand helpt mij ooit in koetsen, of over modderpoelen, of geeft me een beste plaats! En ik ben toch een vrouw? Moet je mij zien. Kijk naar mijn arm! Ik heb geploegd en geplant, en in schuren verzameld, en geen man kon me helpen. En ben ik geen vrouw? Ik kan evenveel werken en eten als een man – als ik het kan krijgen – en de zweep even goed verdragen! En ben ik geen vrouw? Ik heb dertien kinderen gebaard en de meesten als slaven verkocht zien worden. En toen ik schreeuwde om mijn moeders verdriet, hoorde alleen Jezus me. En ben ik dan geen vrouw? Dan praten ze over dat ding in het hoofd; hoe noemen ze dat? Dat is het, schat. Wat heeft dat te maken met de rechten van de vrouw of van de neger? Als mijn beker maar een halve liter bevat, en de jouwe een kwart, zou je dan niet gemeen zijn om mij niet mijn halve liter te geven? Dan zegt die kleine man in het zwart daar, dat vrouwen niet zoveel rechten kunnen hebben als mannen, omdat Christus geen vrouw was! Waar komt jouw Christus vandaan? Waar komt Christus vandaan? Van God en een vrouw. De mens had niets met Hem te maken. Als de eerste vrouw die God ooit schiep sterk genoeg was om de wereld op z’n kop te zetten, dan zouden deze vrouwen samen in staat moeten zijn om hem weer rechtop te zetten. En nu vragen ze om het te doen. De mannen kunnen dat maar beter toelaten. Gelukkig dat u mij gehoord hebt, en nu heeft de oude Sojourner niets meer te zeggen.

“

–Sojourner Truth

Op zending

Truth verkocht in 1857 haar huis in Northampton en kocht een huis in Harmonia, Michigan, even ten westen van Battle Creek. Volgens de volkstelling van 1860 bestond haar huishouden in Harmonia uit haar dochter, Elizabeth Banks (35 jaar), en haar kleinzoons James Caldwell (verkeerd gespeld als “Colvin”; 16 jaar) en Sammy Banks (8 jaar).

Tijdens de Burgeroorlog hielp Truth bij het werven van zwarte troepen voor het leger van de Unie. Haar kleinzoon, James Caldwell, nam dienst in het 54e regiment van Massachusetts. In 1864 trad Truth in dienst bij de National Freedman’s Relief Association in Washington, D.C., waar ze zich ijverig inzette voor de verbetering van de omstandigheden voor Afro-Amerikanen. In oktober van dat jaar ontmoette zij President Abraham Lincoln. In 1865, terwijl ze in het Freedman’s Hospital in Washington werkte, reed Truth mee in de trams om hun desegregatie te helpen afdwingen.

Truth schreef een lied, “The Valiant Soldiers”, voor het 1st Michigan Colored Regiment; het was gecomponeerd tijdens de oorlog en werd door haar gezongen in Detroit en Washington, D.Het wordt gezongen op de melodie van “John Brown” of de “Battle Hymn of the Republic”.

In 1867 verhuisde Truth van Harmonia naar Battle Creek. In 1868 reisde ze naar het westen van New York en bezocht daar Amy Post, en reisde verder langs de hele Oostkust. Tijdens een toespraak in Florence, Massachusetts, nadat ze net was teruggekeerd van een vermoeiende reis, stond Truth op en zei,

“

Kinderen, ik ben hier net als de rest van jullie gekomen om te horen wat ik te zeggen heb.

“

In 1870 probeerde Truth ervoor te zorgen dat de federale regering land aan voormalige slaven zou toekennen, een project dat ze zeven jaar lang zonder succes uitvoerde. Terwijl ze in Washington D.C. was, had ze een ontmoeting met president Ulysses S. Grant in het Witte Huis. In 1872 keerde ze terug naar Battle Creek en probeerde te stemmen bij de presidentsverkiezingen, maar ze werd geweigerd in het stemlokaal.

Truth sprak over abolitie, vrouwenrechten, hervorming van het gevangeniswezen, en preekte voor het Michigan Legislature tegen de doodstraf. Niet iedereen was blij met haar preken en lezingen, maar ze had veel vrienden en trouwe steun onder veel invloedrijke mensen in die tijd, waaronder Amy Post, Parker Pillsbury, Frances Gage, Wendell Phillips, William Lloyd Garrison, Laura Smith Haviland, Lucretia Mott, en Susan B. Anthony.”

Truth overleed op 26 november 1883, in haar huis in Battle Creek, Michigan. Zij wordt herdacht in een zogenaamde “Michigan Legal Milestones”, opgericht door de State Bar van Michigan. Haar stoffelijk overschot werd daar begraven op Oak Hill Cemetery naast andere familieleden. Haar laatste woorden waren: “Wees een volgeling van de Heer Jezus.”

Culturele/Moderne verwijzingen

• 1862 — Het standbeeld van William Story, The Libyan Sibyl”, geïnspireerd door Sojourner Truth, won een prijs op de Londense Wereldtentoonstelling.
• 1892 — Albion kunstenaar Frank Courter krijgt de opdracht de ontmoeting tussen de Waarheid en President Abraham Lincoln te schilderen.
• 1981 — De Waarheid wordt opgenomen in de National Women’s Hall of Fame in Seneca Falls, New York.
• 1981 — Feministische theoreticus en auteur bell hooks titelt haar eerste grote werk naar Truth’s “Ain’t I a Woman?”-toespraak.
• 1983 — Truth behoort tot de eerste groep vrouwen die wordt opgenomen in de Michigan Women’s Hall of Fame in Lansing.
• 1986 — De U.S. Postal Service geeft een herdenkingspostzegel uit ter ere van Sojourner Truth.
• 1993 — Sweet Honey in the Rock neemt “Sojourner’s Battle Hymn” op, een lied aangepast aan Truth’s eigen “The Valiant Soldiers,” dat Truth had geschreven als een marslied voor gekleurde regimenten in de Burgeroorlog op de melodie van Julia Ward Howe’s “Battle Hymn of the Republic.”(“The Battle Hymn” zelf is geschreven op de melodie van het marslied van het 12e Massachusetts Regiment, “John Brown’s Body,” dat zelf geschreven is op de melodie van de Methodistenhymne “Say Brothers, Will You Meet Us?”)
• 1997 — De robotrover van de NASA Mars Pathfinder missie werd naar haar “Sojourner” genoemd.
• 1998 — S.T. Writes Home verschijnt op het web met “Letters to Mom from Sojourner Truth,” waarin de Mars Pathfinder Rover soms haar naamgenoot echoot.
• 1999 — De Broadway-musical The Civil War bevat Sojourner Truth: Ain’t I a Woman. Op de castopname van 1999 werd het vertolkt door Maya Angelou.
• De linkse groepering de Sojourner Truth Organization is naar haar vernoemd.
• De Evangelisch-Lutherse Kerk in Amerika herdenkt haar als vernieuwer van de samenleving op 10 maart, samen met Harriet Tubman.
• In het computerspel Civilization IV is Sojourner Truth een van de Grote Profeten.
• 2004- Het King’s College, gevestigd in het Empire State Building in New York City, heeft een huizensysteem (gemodelleerd naar dat van Oxford University), en elk huis is vernoemd naar een invloedrijke leider. In 2004 stemden ze ervoor om een van de huizen ‘The House of Sojourner Truth’ te noemen.

Boeken

• Narrative of Sojourner Truth: A Northern Slave (1850).
  • Dover Publications 1997 editie: ISBN 0-486-29899-X
  • Penguin Classics 1998 editie: ISBN 0-14-043678-2. Inleiding & noten door Nell Irvin Painter.
  • University of Pennsylvania online edition (html-formaat, één hoofdstuk per pagina)
  • University of Virginia online edition (HTML-formaat, 207 kB, hele boek op één pagina)
• Paul E. Johnson en Sean Wilentz, The Kingdom of Matthias: A Story of Sex and Salvation in 19th-Century America (New York en Oxford: Oxford University Press, 1994) ISBN 0-19-509835-8
• Carleton Mabee met Susan Mabee Newhouse, Sojourner Truth: Slave, Prophet, Legend (New York and London: New York University Press, 1993) ISBN 0-8147-5525-9
• Nell Irvin Painter, Sojourner Truth: A Life, A Symbol (New York and London: W. W. Norton & Co., 1996) ISBN 0-393-31708-0
• Erlene Stetson and Linda David, Glorying in Tribulation: The Lifework of Sojourner Truth (East Lansing: Michigan State University Press, 1994) ISBN 0-87013-337-3
• William Leete Stone, Matthias and his Impostures- or, The Progress of Fanaticism (New York, 1835) Internet Archive online editie (pdf formaat, 16.9 MB, hele boek op één pdf)
• Gilbert Vale, Fanaticism – It’s Source and Influence Illustrated by the Simple Narrative of Isabella, in the Case of Matthias, Mr. and Mrs. &c. (New York, 1835) Google Books online editie (pdf formaat, 9.9 MB, hele boek op één pdf of één pagina per pagina)