Stripline, dat nu als generieke term wordt gebruikt, was oorspronkelijk een eigen merk van Airborne Instruments Laboratory Inc. (AIL). De door AIL geproduceerde versie was in wezen luchtgeïsoleerd (luchtstripline) met slechts een dunne laag diëlektrisch materiaal – net genoeg om de geleidende strip te ondersteunen. De geleider was aan beide zijden van het diëlektricum gedrukt. De meer bekende versie met de ruimte tussen de twee platen volledig opgevuld met diëlektrisch materiaal werd oorspronkelijk geproduceerd door Sanders Associates die het op de markt bracht onder de merknaam triplate.
Stripline kreeg aanvankelijk de voorkeur boven zijn rivaal, microstrip, gemaakt door ITT. De transmissie in striplijn is zuiver TEM-mode en er is bijgevolg geen dispersie (op voorwaarde dat het diëlektricum van het substraat zelf niet dispersief is). Ook hebben discontinuïteiten op de lijn (gaps, stubs, posts enz.) een zuiver reactieve impedantie. Dit is niet het geval bij microstrippen; de verschillende diëlektrische materialen boven en onder de strip resulteren in longitudinale niet-TEM componenten voor de golf. Dit resulteert in dispersie en discontinuïteiten hebben een resistieve component waardoor zij gaan stralen. In de jaren vijftig stelde Eugene Fubini, destijds werkzaam bij de AIL, voor de grap voor dat een microstripdipool een goede antenne zou zijn. Dit was bedoeld om de nadelen van microstrip te benadrukken, maar de microstrip patch-antenne is het meest populaire antenne-ontwerp voor mobiele apparatuur geworden. Striplijn bleef in de jaren vijftig en zestig in opkomst vanwege zijn prestatievoordelen, maar uiteindelijk won microstrip het, vooral bij massaprodukten, omdat het gemakkelijker te assembleren was en het ontbreken van een bovenste diëlektricum betekende dat componenten gemakkelijker toegankelijk en af te stellen waren. Naarmate de complexiteit van gedrukte schakelingen toenam, werd deze gemakskwestie steeds belangrijker, totdat tegenwoordig microstrip de dominante vlakke technologie is. De miniaturisatie leidt ook tot een voorkeur voor microstrip, omdat de nadelen daarvan in een geminiaturiseerde schakeling niet zo ernstig zijn. Striplijn wordt echter nog steeds gekozen wanneer werking over een brede band is vereist.