In het boek Marcus lezen we over een verschrikkelijke storm. De discipelen waren met Jezus op een boot die het Meer van Galilea overstak. Toen er een “woeste storm” opstak, vreesden de discipelen – onder wie enkele ervaren vissers – voor hun leven (4:37-38). Kon het God niet schelen? Waren zij niet door Jezus uitgekozen en stonden zij niet het dichtst bij Hem? Gehoorzaamden zij Jezus niet, die hun had gezegd “naar de overkant te gaan”? Waarom maakten zij dan zo’n turbulente tijd door?
Niemand is vrijgesteld van de stormen van het leven. Maar net zoals de discipelen die aanvankelijk bang waren voor de storm, later Christus meer gingen vereren, zo kunnen de stormen waarmee wij te maken krijgen ons tot een diepere kennis van God brengen. “Wie is dit,” vroegen de discipelen zich af, “zelfs de wind en de golven gehoorzamen hem!”. Door onze beproevingen heen kunnen we leren dat geen storm groot genoeg is om God ervan te weerhouden Zijn wil te volbrengen.
Hoewel we misschien niet begrijpen waarom God beproevingen in ons leven toelaat, danken we Hem dat we door deze beproevingen kunnen leren kennen wie Hij is. Wij leven om Hem te dienen omdat Hij ons leven heeft behouden.