poslam_1950
Originally uploaded by Al Q.
Ik heb een paar tieners en een pre-tiener in huis. Een tiener zijn is klote. De ouder van een tiener zijn is net zo waardeloos. Maar deze post gaat niet over dat alles. Ik heb niet het gevoel dat ik veel meer kan toevoegen over het opvoeden van tieners.
Startende bedrijven zijn als kinderen voor mij. We hebben er een heleboel in onze portefeuille. En ik hou van ze allemaal evenveel, ook al zijn sommige goede leerlingen die nooit in de problemen komen en zijn sommige onderpresteerders van wie je weet dat ze veel meer zouden kunnen doen als ze gewoon een beetje harder hun best deden.
Startups komen uit de baarmoeder met hetzelfde glanzende hoopvolle optimisme als kinderen. Ze ontwikkelen zich snel, leren lopen, praten, worden groter, veranderen in echte mensen en dan komen ze in hun lelijke adolescente periode. Ze beginnen aan zichzelf te twijfelen, ze krijgen puistjes, ze raken afgeleid door andere dingen, en ze beginnen jou te haten en jij begint hen te haten. Ook al hou je nog van ze.
Jason hoorde gisteren een plof. Maar het was een puist die knalde, niet een zeepbel die knalde.
Het is waar dat we wat problemen hebben op Wall Street. In feite hebben we een aantal problemen in onze economie hier in de VS die verder gaan dan de subprime puinhoop. We hebben al jaren enorme begrotingstekorten en handelstekorten hier in de VS. Clinton herstelde de fiscale situatie kort, maar Bush bracht ons terug naar meer uitgeven dan we binnenkrijgen. De dollar is niet gewild. Wereldwijde investeerders kunnen hun geld tegenwoordig op veel andere plaatsen onderbrengen. En dat doen ze ook.
Maar die problemen zijn niet wat er mis is met web 2.0 bedrijven. Ik ben het niet met Jason eens dat de problemen op Wall Street van invloed zullen zijn op de advertentie-uitgaven op internet en de VC-financiering. We zitten in het midden van een enorme beweging van advertentie-dollars van niet-meetbare media naar meetbare media. Ad groei kan vertragen of stoppen, maar de beweging weg van traditionele media naar nieuwe media zal niet vertragen. En VC’s hebben zo veel geld dat ze niet van plan om te stoppen met investeren anytime soon.
Wat we zien in web 2.0 zijn groeipijnen. De meeste van deze web 2.0-bedrijven zijn gestart in ’04, ’05, en ’06 en ze zijn nu uitgegroeid tot bedrijven met veel werknemers, veel geïnvesteerd kapitaal, en veel belofte. En het is tijd om iets te laten zien voor al die investering en belofte. Sommigen zullen dat gemakkelijk doen. Zij zijn de beste studenten die moeiteloos slagen. Anderen zullen worstelen. Zij zijn de kinderen die hulp, aandacht en liefde nodig hebben. En sommigen zullen gewoon de tent opvouwen en naar huis gaan. Gelukkig heb ik geen kinder-analogie voor dat soort bedrijven.
Gisteren zagen we Dave Sifry aftreden als CEO van Technorati. Technorati bestaat al een lange tijd. Ze hebben veel beloftes gehad. Ik gebruik de dienst nog steeds elke dag. Maar het is duidelijk dat Technorati een van die kinderen is die je gek maken. Waarom is de dienst niet betrouwbaarder? Waarom is het moeilijker te gebruiken na de recente revisies? Waarom zou ik willen dat iemand een betere muizenval zou bouwen? Dave en de rest van het Technorati-bestuur doen er waarschijnlijk goed aan op zoek te gaan naar een nieuwe leider. Dat is het meest gebruikelijke recept voor lelijke adolescentie.
Maar ik denk niet dat het eruit gooien van de oprichter en het binnenhalen van een nieuwe leider om het bedrijf te leiden een remedie is voor lelijke adolescentie. Ik denk dat je gewoon door deze fase moet gaan, ongeacht wie het bedrijf leidt. Je moet de twijfels onder ogen zien, je moet toegeven dat sommige dingen die je hebt gedaan verkeerd waren, je moet vaak de ambitie terugschroeven en je concentreren op de kleine dingen die wel werken. Daar is leiderschap voor nodig. Als de oprichter en het team om hem/haar heen dat leiderschap kunnen bieden, is dat het beste. Als er iemand nieuw voor nodig is, dan kun je er maar beter zeker van zijn dat je de juiste persoon hebt gevonden. Want het enige dat een lelijke puberteit in iets veel ergers zal veranderen, is een nieuwe leider die een mislukking is.
Jason heeft waarschijnlijk gelijk dat de rest van dit jaar niet veel plezier zal zijn in web 2.0 land. Volgend jaar zal misschien meer van dezelfde groeipijnen brengen. Er zal een shake-out zijn. Slechte bedrijven gebaseerd op slechte ideeën zullen de deuren sluiten. Sommige hebben dat al gedaan. Maar ik denk dat deze fase van de technologische revolutie die we web 2.0 noemen, zal uitgroeien tot een prachtige volwassenheid. Ik reken erop.