Thin basement membrane disease with heavy proteinuria or nephrotic syndrome at presentation

Thin basement membrane disease (TBMD) is een aandoening die oorspronkelijk gedefinieerd werd als het diffuus dunner worden van het glomerulaire keldermembraan (GBM) geassocieerd met hematurie bij alle patiënten. Hoewel proteïnurie is beschreven bij tot 60% van de patiënten met TBMD, is deze bijna altijd mild, met een 24-uurs excretie van meestal minder dan 500 mg. Wij beschrijven acht patiënten (vier mannen en vier vrouwen tussen 32 en 66 jaar oud) met TBMD die zich presenteerden met zware proteïnurie of nefrotisch syndroom. Bij de zeven patiënten met familieanamnese werd in vijf gevallen hematurie vastgesteld. Alle patiënten hadden een lange voorgeschiedenis van microscopische hematurie, met episodische grove hematurie in twee gevallen. Nierbiopsies toonden diffuse verdunning van de GBM bij elke patiënt (gemiddeld tussen 185,3 x 29,8 nm en 232,6 x 34,5 nm versus controle tussen 325 x 35 nm en 350 x 15 nm). Drie gevallen vertoonden alleen dunner wordend GBM (groep I); de overige vijf gevallen vertoonden dunner wordend GBM geassocieerd met focale segmentale glomerulosclerose. Alle drie patiënten van groep I presenteerden zich met nefrotisch syndroom en normale nierfunctie. Behandeling met steroïden resulteerde in remissie van het nefrotisch syndroom bij twee, terwijl het nefrotisch syndroom aanhield bij de onbehandelde patiënt. Van de vijf patiënten in groep II, werden nefrotisch syndroom en normale nierfunctie bij presentatie waargenomen bij twee, terwijl de andere drie zware proteïnurie hadden (2,2, 2,5, en 2,6 g/d, respectievelijk) geassocieerd met een licht verminderde nierfunctie (serum creatinine 1,8, 1,3, en 1,5 mg/dL, respectievelijk). Bij de laatste follow-up was de nierfunctie bij alle vijf stabiel, maar alleen bij de drie die een steroïdenbehandeling kregen was de proteïnurie verdwenen of duidelijk verbeterd. Hematurie, echter, bleef bestaan bij alle acht patiënten van beide groepen. Of specifieke genmutaties worden vertaald in structurele veranderingen die verantwoordelijk zijn voor zowel excessieve GBM verdunning als verhoogde transcapillaire permeabiliteit moet nog worden opgehelderd. Een andere mogelijkheid is dat de zware proteïnurie/nefrotisch syndroom niet gerelateerd is aan TBMD, maar eerder de manifestatie is van geassocieerde glomerulaire ziekten. Follow-up, met inbegrip van een reactie op steroïden, ondersteunt de laatste hypothese.