ROTEM
Omdat roterende tromboelastometrie een evolutie is van de principes van de tromboelastografie, genereert het ROTEM-instrument een stolseltracering die morfologisch vergelijkbaar is met die van het TEG-instrument. Er zijn echter kwantitatieve verschillen die een rechtstreekse vergelijking van numerieke waarden onmogelijk maken. De CT-waarde vertegenwoordigt de tijd vanaf het inbrengen van de activator totdat een afbuiging van 2 mm amplitude is gemeten en is vergelijkbaar met de R-waarde op het TEG-toestel. De tangentiële hoek wanneer de stolseltracing op 2 mm amplitude is, is de alfa-hoek. De CFT, of stolselvormingstijd, is de tijd die wordt gemeten vanaf een afbuiging van 2 mm tot een amplitude van 20 mm en staat op het TEG-systeem bekend als k. De amplitude van de afbuiging na 10 minuten wordt A10 genoemd, en de afbuiging bij piekamplitude wordt de MCF genoemd.
De vijf belangrijkste assays die met het ROTEM-instrument worden gebruikt, worden INTEM-, HEPTEM-, EXTEM-, FIBTEM- en APTEM-assays genoemd.61 Bij de INTEM-test wordt ellaginezuur gebruikt om de stolling via de intrinsieke route op gang te brengen, terwijl bij de HEPTEM-assay naast ellaginezuur ook heparinase wordt gebruikt. EXTEM maakt gebruik van weefselfactor om de extrinsieke stollingscascade in gang te zetten. FIBTEM maakt gebruik van cytochalasine D om de activiteit van bloedplaatjes te remmen en een stollingsspoor te verkrijgen dat de aanwezigheid van fibrinogeen weergeeft. Deze test wordt uitgebreid gebruikt in hart- en leveronderzoeken om het fibrinogeenniveau te bewaken.61,63 APTEM is een aangepaste EXTEM-test waarbij aprotinine wordt gebruikt om de klonter te stabiliseren tegen hyperfibrinolyse. De FIBTEM- en APTEM-tests zijn uniek voor het ROTEM-instrument en hebben geleid tot veel grootschalige studies die niet mogelijk waren met het TEG-instrument.61 Bovendien hebben Scharbert en collega’s het potentieel aangetoond van de platelet mapping assay op het ROTEM-instrument, evenals op het TEG-apparaat.29
De groeiende literatuur over roterende tromboelastometrie is gericht op de toepassing ervan bij patiënten met ofwel reeds bestaande complexe coagulopathieën ofwel chirurgisch geïnduceerde coagulopathie, zoals die voornamelijk wordt gezien in de setting van hartchirurgie, levertransplantatie en massaal trauma.61,72-75 Studies met hartpatiënten hebben de correlatie tussen FIBTEM tracings en fibrinogeenstatus gevalideerd en hebben de resultaten van deze test gebruikt om de transfusietherapie te sturen, voornamelijk met fibrinogeenconcentraat. Er is ook een goede correlatie gevonden tussen de resultaten van de EXTEM- en FIBTEM-test en trombocytopenie respectievelijk hypofibrinogenemie bij patiënten die een orthotope levertransplantatie ondergaan.72 Met het ROTEM-instrument kan hyperfibrinolyse snel worden opgespoord, waardoor het beheer van bloedproducten kan worden verbeterd en het aantal transfusies bij orthotope levertransplantatie kan worden verminderd. Hyperfibrinolyse wordt ook vaak gezien bij trauma’s en gaat gepaard met een hoge mortaliteit.73 De FIBTEM-test is vergeleken met de euglobuline-lysistijd en blijkt een hoge sensitiviteit en specificiteit te hebben bij het identificeren van patiënten met hyperfibrinolyse.73 Ook massale transfusie is een klinische aandoening waarbij een snelle beoordeling van de coagulopathie nodig is. De FIBTEM-test is onderzocht en bleek goed te presteren in vergelijking met traditionele laboratoriumtests bij het voorspellen van de noodzaak van een massale transfusie, en de resultaten waren sneller beschikbaar.74 Het interpreteren van stollingsonderzoek bij zuigelingen is een uitdaging met de beschikbare laboratoriumtests. Er is belangstelling getoond voor het gebruik van het ROTEM-instrument tijdens pediatrische hartchirurgie, met enkele veelbelovende resultaten.75 Ook andere specialismen zijn begonnen met het gebruik van deze POC-technologie.
Er is aangetoond dat het gebruik van het ROTEM-systeem de transfusie van allogene bloedproducten vermindert wanneer het wordt toegepast als onderdeel van het transfusiealgoritme in Europa, waar transfusiepraktijken en beschikbare bloedproducten verschillen.76 Een duidelijke vermindering van het gebruik van bloedproducten kan aanzienlijke kostenbesparingen opleveren voor ziekenhuissystemen. Een jaarlijks onderzoek, uitgevoerd voor en na de invoering van roterende tromboelastometrie voor gebruik bij hartchirurgie, bracht een vermindering van 44% aan het licht in het maandelijks gebruik van bloedproducten en stollingsfactoren.76 De toepasbaarheid van deze gegevens is echter beperkt omdat in veel van de studies naar roterende tromboelastometrie gebruik wordt gemaakt van fibrinogeenconcentraat en protrombinecomplexconcentraat (PCC) voor de correctie van coagulopathie, producten die in de Verenigde Staten niet gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Studies in de Verenigde Staten zijn nodig om de doeltreffendheid van het ROTEM-systeem te bepalen bij het verminderen van het gebruik van bloedproducten.