Het Thunder Mountain Monument bevindt zich in het ongewisse langs de Interstate 80 in het noorden van Nevada. Het is een volstrekt uniek monument dat het resultaat is van een decennialange inspanning van Frank Van Zant, een inheemse Oklahoman en lid van de Creek Nation. Het monument is ondergefinancierd en in verval, maar verschillende toegewijde mensen zetten zich vrijwillig in voor het onderhoud.
Zichtbaar langs de snelweg bij het stadje Imlay, Nevada (171 inwoners), is de merkwaardige verzameling beeldhouwwerken en gebouwresten de huidige staat van Van Zants visie. Gebouwd en gewijd aan de herinnering aan het lijden van de inheemse bevolking in de handen van de Europese indringers, Van Zant – een voormalige Amerikaanse militaire tank en piloot, wetshandhaver en studerende priester – werkte zeven dagen per week tijdens zijn pensioenjaren aan de bouw van het monument.
Veel van de bouwmaterialen waren afgedankt afval en puin dat het woestijngebied binnen een straal van 50 mijl van de site bezaaide. Auto’s, flessen, windschermen en allerlei metalen puin zijn verwerkt in de bouw van de verschillende structuren op het terrein. Van Zant wilde dat dit een ecologisch statement zou zijn over de verspilling van blanke reizigers in het gebied, en het volgde in zijn geloof dat de Grote Geest voor zijn volk zorgde. Tijdens de bouw van het monument kocht Van Zant alleen cement.
Van de meer dan 200 originele beeldhouwwerken, bevatte Chief Rolling Thunder Mountain eerbetonen aan inheemse figuren en volkeren van alle stammen, regio’s en leeftijden. In erkenning van zijn bedoeling, werden velen gebouwd met doodsangst op hun gezichten. Eén beeldhouwwerk in het gebouw beeldt een kolonist uit die een inheemse Amerikaanse vrouw neerschiet.
Tijdens de bouw in de jaren zestig en zeventig kregen de hippies en drop-outs belangstelling voor Van Zants inspanningen, en er werd een hostelgebouw gebouwd voor de huisvesting van degenen die als ruil aan het monument zouden werken. De uitgebreide verzameling van structuren omvatte uiteindelijk de hoofdcabine, een drie verdiepingen tellende herberg, een ondergrondse hut, een kinderspeelplaats, en verspreide hutjes, samen met vele standbeelden verspreid over het terrein.
Het monument werd nooit voltooid, maar het werk ging door, zelfs toen delen van het monument schade begonnen op te lopen of in verval raakten. In de jaren tachtig brandde de herberg af en Van Zants vrouw verliet hem. Van Zant bleef in de woestijn van Noord-Nevada werken aan zijn project. In 1989 liet Frank Van Zant een briefje achter waarin hij het eigendom afstond aan zijn oudste zoon, Daniel Van Zant, en pleegde zelfmoord in de hoofdcabine.
Sinds die tijd hebben het weer, vandalisme en normale slijtage vat gekregen op het eigendom, terwijl Daniel Van Zant parttime is blijven werken om het project te onderhouden en te restaureren.
Erkend als een State of Nevada Historical Site, wordt het monument volledig gefinancierd door donaties, en het wordt onderhouden door het werk van vrijwilligers.
Bezoekers zijn welkom om het terrein overdag te bewandelen. De overblijfselen van sommige gebouwen kunnen worden betreden, maar andere zijn verboden terrein. In een prieel is een interessant verhaal te zien over de geschiedenis en de bedoeling van het monument. De stille woestijnlucht in dit afgelegen deel van Nevada zorgt voor een rust die het verouderende monument omringt.
Dit soort kunstvoorwerpen kan in de categorie outsider art vallen, omdat Chief Rolling Mountain Thunder onvermoeibaar aan zijn visie werkte, zelfs nadat iedereen van zijn zijde was geweken. Maar het is belangrijk te denken aan de mensen aan wie het monument is opgedragen en aan het artistieke statement dat tot uitdrukking komt in de keuze van afgedankte materialen die zijn gebruikt voor de bouw van dit monument.
Er zijn geen borden die reclame maken voor het monument, hoewel de vreemde sculpturen die vanachter de dunne bomen oprijzen, de locatie aangeven. Een meer diepgaande geschiedenis van het Donderberg Monument kan hier worden gevonden.