Verhalen over gewelddadige relaties

Niemand van Brown of Caletti komt met zulke statistieken, maar ze doen wel hun best om hun portretten van misbruiker en slachtoffer in het vastgestelde profiel te laten passen. In “Blijf” vertoont Christian, de jongeman die Clara, een middelbare scholier, zal gaan manipuleren en domineren, vanaf het begin tekenen van problemen. Als Clara op hun eerste afspraakje een laag uitgesneden T-shirt draagt en Christian zegt: “Je hebt zeker kerels die je overal op school volgen, als je dat draagt,” vat ze dat op als een compliment, maar ze zal er later op terugkijken als een waarschuwing: “dat moment in het sprookje waarop wij weten wat er gebeurd is, maar de prinses niet.” En in “Bitter End” heeft Cole, de jongen die binnenkort gevaarlijk bezitterig zal worden van Alexandra, ook een laatstejaars op de middelbare school, al eerder hetzelfde gedaan. Zowel Clara als Alexandra zijn verbaasd dat zulke begeerlijke jonge mannen in hen geïnteresseerd kunnen zijn, en negeren de protesten van vrienden en familie dat hun nieuwe liefdes te controlerend zijn. Wanneer de relaties gewelddadig worden, geven beide vrouwen zichzelf de schuld en geloven ze de beloften van hun partners dat het misbruik nooit meer zal gebeuren.

Dit zijn echter romans, geen leerboeken, en de auteurs verpakken hun onderzoek in een dramatisch verhaal. Caletti heeft de lichtere touch, waardoor “Blijf” een zomerbriesje, strand-lees gevoel, als haar verontruste jonkvrouw vlucht naar een afgelegen eiland, het vinden van nieuwe romantiek en het blootleggen van familiegeheimen. Het is veruit de beste van de twee. Browns visie is harder, dreigender en, aantoonbaar, realistischer.

Realisme is echter een relatief begrip, en hoewel beide boeken een reëel probleem willen belichten, klinkt geen van beide overtuigend waar. Zowel “Stay” en “Bitter End” worden gebukt onder prekerige riffs, ploeteren dialoog en personages die kunnen voelen meer als profielen dan individuen.

Bovendien, de noodzaak om een goed verhaal te vertellen krijgt in de weg van de boodschap. De centrale les van het gesprek over dating geweld, zeggen deskundigen, zou moeten zijn dat misbruik kan gebeuren met iedereen, en dat niemand het verdient als het hen overkomt. Maar wat deze boeken leren is dat slachtoffers moeders hebben die stierven toen ze jong waren (Y.A. romanschrijvers, zoals Disney storyboarders, houden ervan om moeders te doden) en vaders die pijnlijke geheimen verbergen. Oh, en als je eenmaal je stalker hebt afgeschud, wacht een nieuwe liefde geduldig in de coulissen.

Een meisje dat begeleiding nodig heeft bij het navigeren door een dreigende relatie, zal die hier waarschijnlijk niet vinden. Maar dit veronderstelt dat tieners meer geïnteresseerd zijn in moraal dan in seks en drama; als dat niet zo is, doet de troebelheid van de boodschap er minder toe dan de middelmatigheid van het verhaal.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.