Vivian Maier – Street
Ik heb het verhaal van Vivian Maier al duizend keer gezien, en ik kom elke keer tot dezelfde conclusie. Ze was een zeer getalenteerde fotografe met een zeer lage ‘eigenwaarde’. Mensen worden boos op me als ik dat zeg, maar of je het leuk vindt of niet, het is waar. Welke serieuze artiest zou zichzelf niet op een of andere manier promoten om in de publiciteit te komen? Wil je me laten geloven dat ze een undercover non of monnik was die een gelofte van armoede had afgelegd? Ik begrijp dat ze niet graag met mensen omging, vooral niet met volwassenen. In feite was ze een ‘stadskluizenaar’. Ik zeg dit niet zonder een vleugje droefheid. Had ze met artistieke ondersteuning nog meer kunnen zijn?
The Brilliance of the Work
Haar onderwerpen zijn voor velen een curiosum als men probeert haar schijnbaar vrijwillige afstandelijke houding tegenover mensen recht te zetten. Ze gebruikte echter bijna uitsluitend een Rolleiflex. Dus wat jij ziet als intiem oogcontact is eigenlijk een onderwerp dat naar een lens kijkt. Ze tuurt op het ‘beslissende moment’ naar beneden in een zoeker, waardoor ze zich niet rechtstreeks met haar onderwerp bezighoudt. Misschien weer een truc om afstand te bewaren tot een mensheid die zij duidelijk intiem (en briljant) wilde benaderen. Maar ik ben geen gediplomeerd psychiater,…dus vergeet mijn geratel over de innerlijke werking van Vivian Maier en haar psyche. Het enige dat telt is het werk.
John Maloof schreef mee aan een boek over zijn wijk Portage Park in Chicago, om historische en onroerendgoedredenen. (In zijn zoektocht naar vintage architectuurfoto’s kocht hij een doos negatieven bij een veilinghuis. Hij hoopte dat een paar oude foto’s van zijn buurt Portage Park in de massa negatieven zouden zitten. Helaas, geen Portage Park. Hoewel hij zelf geen liefhebber van fotografie is, (waarschijnlijk is hij dat nu wel), plaatste hij ongeveer 100 van de foto’s op Flickr. De respons was overweldigend. Op dat moment realiseerde hij zich dat wat hij had gevonden waarschijnlijk nog belangrijker was dan hij had gedacht.
The Cameras
Ze gebruikte wel andere camera’s, en begon in feite met een eenvoudige Kodak Brownie boxcamera. Maar al snel stapte ze over op een Rolleiflex. Ze was geen bijzonder stiekeme straatfotografe, want ze droeg de Rolleiflex altijd om haar nek, terwijl ze tegelijkertijd voor de kinderen zorgde. (voor wie ze kindermeisje was) Eerst in New York, en dan vanaf de late jaren ’50, in Chicago. Ze gebruikte meestal een Rolleiflex 3.5T, Rolleiflex 3.5F, Rolleiflex 2.8C of Rolleiflex Automat. Maar ze had ook andere camera’s die ze af en toe gebruikte, waaronder 35mm. Ik heb zelfs een foto van haar met een Leica om haar nek. Maar ik denk dat ze zich het meest op haar gemak voelde met de Rolleiflex.
Ze leek foto’s te maken om de reden dat alle fotografen foto’s zouden moeten maken. Ze had geen keus. Maar haar werk werd nooit tentoongesteld toen ze nog leefde. Sterker nog, ze heeft haar werk nooit aan iemand laten zien! Dus, ik zeg het maar gewoon. Ze was waarschijnlijk de meest ego-loze fotograaf die ooit heeft bestaan. Joel Meyerowitz zei over Maier’s foto’s: “Ze zijn vol humor, verrassing en speelse geest. Haar elementaire fatsoenlijke menselijkheid is overal in haar foto’s te zien.” Haar naam wordt nu genoemd in dezelfde kringen als Henri Cartier-Bresson, Garry Winogrand, en Diane Arbus. Ze was op de hoogte van hun werk, zoals blijkt uit de boeken die ze achterliet. In hoeverre zij haar beïnvloed hebben is moeilijk te zeggen. Maar ze heeft zeker geen van hen direct nagevolgd. Vivian Maier bleef trouw aan Vivian Maier en haar omgeving.
Favoriete Boeken
Er zijn nog 10’en duizenden beelden die het daglicht moeten zien. Maar John Maloof lijkt goed werk te leveren voor deze monumentale taak. Ik heb 3 favoriete boeken van haar. Elk boek verbaast me meer dan het vorige. Finding Vivian Maier’, ‘Vivian Maier-Photographer’ en ‘Vivian Maier Self Portraits’. Allemaal zijn ze uitzonderlijk, en allemaal hebben ze bijna 5 sterren op amazon. Om meer werk van Vivian Maier te zien, en om de komende tentoonstellingen te bekijken, check haar website link hieronder. Ja! Ze heeft het gemaakt naar de 21e eeuw met een website.