Interventions for Preventing or Treating Alcohol Hangover: Systematic Review of Randomised Controlled Trials
Pittler MH, Verster JC, Ernst E
BMJ. 2005;331:1515-1518
De meeste volwassenen zijn op een bepaald ogenblik vertrouwd met de symptomen van veisalgie (de medische term voor de alcoholkater), maar velen beseffen niet de grotere gevolgen van deze bekende ziekte. In een studie van 48 gezonde volwassenen die gerandomiseerd werden om ethanol 1,4 g/kg of placebo te krijgen gedurende een avondsessie, vertoonde de groep die alcohol kreeg slechtere resultaten voor vertraagde herinnering van gebeurtenissen van de vorige avond. De metingen van de onmiddellijke herinnering en de algemene waakzaamheid waren echter gelijk op de ochtend na het drinken, wat erop wijst dat het tekort aan vertraagde herinnering geassocieerd met alcoholgebruik niet alleen te wijten was aan sedatie.
Binge drinken heeft belangrijke maatschappelijke en sterftegevolgen. De auteurs van de studie merken op dat de kosten van gederfde lonen ten gevolge van alcoholgebruik in Groot-Brittannië in totaal ongeveer 2 miljard pond per jaar bedragen. Voorts stelden de auteurs van de studie in een studie over alcoholverkoop en sterfte in Finland tussen 1983 en 1999 vast dat fatale alcoholvergiftigingen gegroepeerd waren rond belangrijke feestdagen, en dat een stijging met 1% van de verkoop van sterke drank geassocieerd was met een stijging met 0,4% van het aantal fatale alcoholvergiftigingen.
Gezien de gevolgen van zwaar drinken, is er bij het grote publiek veel belangstelling voor een remedie tegen de gewone kater. Uit dit overzicht blijkt dat, hoewel er vele behandelingen tegen de kater worden voorgesteld, er slechts weinige zijn getest in gerandomiseerde trials. Van bijzonder belang was onderzoek gericht op tolfenaminezuur, waarbij een test van 30 gezonde vrijwilligers behandeld met tolfenaminezuur 200 mg of placebo voor en na het drinken een voordeel aantoonde voor de actieve behandeling in vermindering van hoofdpijn, misselijkheid, braken, irritatie, tremor, dorst, en droogheid van de mond vergeleken met placebo. Tolfenaminezuur werd ook geassocieerd met verlaagde niveaus van serum prostaglandinen in vergelijking met placebo. In een andere proef met gedroogde gist versus placebo, waarbij 61 vrijwilligers betrokken waren, was behandeling met 750 mg gedroogde gist superieur aan placebo wat betreft ongemak, rusteloosheid en ongeduld op de ochtend na het drinken. Tenslotte vonden de auteurs van de studie één proef met gamma-linoleenzuur afgeleid van Borago officinalis die bij 40 personen de algemene score voor symptomen van een kater verbeterde in vergelijking met placebo. In deze laatste proef voltooiden slechts 18 personen de studie.
Een ander onderzoek naar een mogelijke remedie tegen de alcoholkater werd vorig jaar gepubliceerd. In deze studie vergeleken de onderzoekers Opuntia ficus-indica (OFI) met placebo voor de preventie van een kater. Hoewel OFI de algemene score van de symptomen van een kater met 18% verminderde in vergelijking met placebo, was dit resultaat niet statistisch significant. Tegelijkertijd hadden proefpersonen die OFI kregen een significante verbetering in misselijkheid, anorexia, en droge mond vergeleken met placebo. OFI was ook effectief in het verminderen van C-reactief proteïne niveaus op de ochtend na het drinken.
Ondanks deze gegevens van enige werkzaamheid voor verschillende katerbehandelingen, concludeerden de auteurs van de studie dat er geen sterk bewijs is voor een remedie tegen de gewone kater. Verschillende factoren hielpen hen tot deze conclusie te komen, waarvan de grootste het gebrek aan onderzoek is om deze kleine studies te volgen die een symptomatisch voordeel aantoonden. Aan de hierboven genoemde studies namen respectievelijk 30, 61, 40 en 64 vrijwilligers deel. Veel van deze studies zouden kunnen dienen als pilotstudies voor grotere studies waarin het vermogen om kleine verschillen tussen behandelingen op te sporen beter zou kunnen worden opgehelderd. Deze krachtigere studies moeten echter nog worden uitgevoerd, en het is moeilijk om aanbevelingen voor de praktijk te doen die op zulke beperkte gegevens zijn gebaseerd. Een andere beperking van onderzoek naar de behandeling van kater is een gebrek aan standaardisatie van uitkomsten, waardoor het moeilijk is om verschillende studies te vergelijken.
Misschien wel de grootste beperking van onderzoek naar de behandeling van kater is een gebrek aan duidelijk begrip van de onderliggende fysiologie van veisalgie. De auteurs van de studie merken op dat een kater te wijten kan zijn aan een aantal factoren, waaronder de productie van acetaldehyde en congeneren, zoals methanol, uitdroging, slaapstoornissen, en verstoringen van het immuunsysteem en het endocriene systeem. Het ophelderen van de fysiologie van een kater zou onderzoekers moeten helpen bij het vinden van een effectieve behandeling, en goed uitgevoerde, reproduceerbare proeven zouden artsen in staat kunnen stellen om patiënten met een kater beter te helpen.
Abstract