Ik bezit geen smartphone. Ik vind dat er veel problemen mee zijn:
Het zijn ongelijke apparaten. Smartphones zijn zonder meer consumptieapparaten. In dit opzicht verschillen zij kritisch van PC’s, omdat PC’s gelijkwaardige apparaten zijn in die zin dat hetzelfde apparaat wordt gebruikt voor creatie en consumptie. Dit betekent dat iedereen met een PC zowel kan creëren als consumeren, als hij dat wil. Deze culturele gelijkheid wordt aangetast door een exodus naar apparaten die eigenlijk alleen maar voor consumptie kunnen worden gebruikt.
Het zijn geen echte netwerkclients. Smartphones hebben krachtige CPU’s en snelle netwerkverbindingen, alleen mag je die bronnen niet echt zinvol gebruiken, want dat kost batterij-energie, en mensen willen niet dat de kostbare batterij van hun telefoon onnodig leegloopt.
Dus er is een enorme hoeveelheid computerkracht en netwerkconnectiviteit die je in de praktijk niet kunt gebruiken. Dit leidt tot een nog ongelukkiger en belachelijker gevolg: je kunt veel bestaande netwerkprotocollen niet implementeren op een smartphone. Of tenminste, dat kan wel, maar niet zonder de batterij leeg te laten lopen; maar in de praktijk gebeurt dat niet.
Bijv. een onevenredig aantal IM (XMPP, etc.) clients voor, zeg, Android, lijken te vertrouwen op een centrale server van de softwaremaker, met een of ander propriëtair protocol tussen de client en die server, in plaats van het protocol gewoon rechtstreeks te implementeren. Met andere woorden, er lijken genoeg problemen te zijn met het implementeren van dergelijke protocollen op smartphones dat het niet wordt gedaan. Dit is zelfs het uitgangspunt van de push-notificatie systemen die door Android en iOS worden gebruikt. Dit leidt tot het volgende probleem:
Ze hebben geleid tot massale centralisatie. Een deel van de “cloud” beweging is waarschijnlijk gedreven door het feit dat, hoewel smartphones aanzienlijke rekenkracht hebben, je ze niet echt kunt gebruiken vanwege de levensduur van de batterij. Dus in plaats daarvan wordt het rekenwerk in de cloud gedaan, waardoor een afhankelijkheid van een gecentraliseerde entiteit ontstaat.
Hoeveel van deze smartphone applicaties die worden verkocht zouden nog werken als hun makers failliet zouden gaan? Ter vergelijking: er is veel PC-software die niet meer wordt verkocht, maar die nog wel wordt gekoesterd en gebruikt.
Ze hebben het webontwerp verpest. Maar daar zou ik waarschijnlijk een heel artikel over moeten schrijven. Het volstaat echter te zeggen dat ik de epidemie van (vaak massale) position: fixed headers op websites tegenwoordig zeer, zeer beu ben.
Er zijn geen veilige smartphones. Zie dit artikel.
Het zijn apparaten van onduidelijke afstemming, of van duidelijke kwaadwillendheid.We kunnen natuurlijk eerst alle iOS-apparaten uitsluiten.Dan blijft Android over. Vermoedelijk ben je met Android vrij om software van willekeurige bronnen te installeren en het OS te vervangen. Behalve dat deze mogelijkheden maar al te vaak worden beperkt door fabrikanten of carriers.
Meer, als je goed kijkt klopt dit niet helemaal. Bij Android toestellen is er een onderscheid tussen “geroote” en “ongerode” toestellen, wat verdacht veel lijkt op “jailbroken” en “onjailbroken”. Bovendien schijnt het gebruikelijk te zijn om mensen te discrimineren die de gall hebben om hun apparaat te “rooten”, of om bepaalde functionaliteit van het apparaat uit te schakelen indien zulk “rooten” wordt uitgevoerd.
Ik geloof dat er zelfs online bankieren toepassingen zijn die zich het recht voorbehouden, in hun voorwaarden, om te detecteren of een apparaat is “geroot” en weigeren om daarop te werken. Met andere woorden, discriminatie van mensen die controle uitoefenen over hun apparaten is gebruikelijk, en zelfs sandboxed toepassingen zijn toegestaan om dit te detecteren.
Er is dus een heersende verwachting dat mensen geen controle zullen uitoefenen over hun apparaat, tot op het punt dat degenen die dat wel doen in een voldoende minderheid zijn om te worden gediscrimineerd, en dat de functionaliteit van hun apparaten wordt beperkt omdat ze dat wel doen. Ik veronderstel dat het PC-equivalent een PC zou zijn waar, als je ooit “sudo” uitvoerde, bepaalde functionaliteit permanent zou worden uitgeschakeld en vele toepassingen daarna voor altijd zouden weigeren te draaien.