Beluister de audio van deze preek…
Je hoeft niet ver te gaan om muren van vijandigheid te ontdekken die mensen verdelen. Helaas is conflict een van de gewoonste ruimtes waarin wij als mensen leven. Het is waar op wereldniveau. Naties botsen voortdurend tegen natie. Israëlieten en Palestijnen, Egypte, Iran. Het is waar op nationaal niveau. Het moddergooien tussen Republikeinen en Democraten zal alleen maar erger worden naarmate we dichter bij november komen. Het is waar op de achterbank van onze auto. Deze lieve, kleine, onschuldige kinderen trekken een denkbeeldige lijn tussen hen in en spugen de venijnige woorden uit, “Ga niet over die lijn! Mam, ze raakt me aan!”
Ik wil dat u denkt aan een conflict dat u op dit moment in uw leven meemaakt. Hou het in je gedachten. Nu wil ik dat we over conflicten denken als een stenen muur die wordt gebouwd tussen ons en die persoon of groep mensen. Hoe bouw je een muur? Een steen voor een keer. Elk van die stenen zijn momenten in de tijd. Het zijn ondernomen acties, gesproken woorden, ingehouden liefde. Een bitter woord. Een hatelijke opmerking. Een koude schouder. Baksteen na baksteen wordt neergelegd totdat de muur soms zo hoog en zo dik is dat het onmogelijk lijkt te veranderen.
Kun je die muur in je gedachten zien? De vraag voor ons vandaag is, “Hoe kunnen we deze muur afbreken?”
Hoevelen van jullie hebben de film War Horse gezien? Geweldige film. Ik wil jullie zo meteen een fragment laten zien. Laat me eerst het decor bepalen. De film speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog. In deze scène zien we het Britse leger aan de ene kant en het Duitse leger aan de andere kant. De strijd woedt al maanden. Deze mannen staan op het punt elkaar genadeloos te vernietigen door kogels in elkaars lichaam te schieten, elkaar met bajonetten te doorboren, elkaars longen te vullen met giftig mosterdgas. Ik weet dat dit afschuwelijk is, maar we moeten de wreedheid van de context zien om deze scène impact te laten hebben.
In het midden van dit gevecht komt een paard vrij en begint te rennen. Het paard rent door een bos prikkeldraad en raakt zo verstrikt dat het vast komt te zitten op het slagveld, precies tussen de twee legers in.
Terwijl we kijken naar wat er nu gebeurt, probeer de omgeving te observeren. Let op de kleur en toon van de scène. Merk dan op wat er verandert. Laten we kijken.
PLAY CLIP
Zien jullie wat er gebeurt? Twee mannen die op het punt stonden elkaar te doden, kwamen samen in een vredesband. Waarom? Omdat ze medelijden deelden met dit hulpeloze schepsel. De muren vielen voor een moment neer. Het is mogelijk. Helaas ging deze muur weer omhoog en deze mannen hervatten het moorden. De vraag voor ons blijft. Hoe kunnen we deze muur afbreken?
Onze epistellessen gaan over dit onderwerp. Ik moedig u aan uw Bijbel te pakken en te bladeren naar Efeziërs 2:11-22.
De apostel Paulus schreef deze brief vanuit de gevangenis. Het is belangrijk dit feit op te merken, omdat de reden dat hij in de gevangenis zit, direct verband houdt met ons onderwerp. Paulus zat in de problemen omdat hij beschuldigd werd van het doorbreken van een muur.
De tempel die in het hart van Jeruzalem stond, was een reeks ommuurde binnenplaatsen. U kunt het zien op deze illustratie. Hier, in het midden, is de Tempel zelf. Alleen priesters mochten in de tempel komen, omdat dit de aanwezigheid van God vertegenwoordigde. En dan nog mocht slechts één priester het Heilige der Heiligen betreden, en dat slechts één keer per jaar. De volgende voorhof werd de Hof van Israël genoemd. Wat betekende dat alleen besneden mannelijke Joden hier mochten komen. Weet je, ik heb me altijd afgevraagd hoe ze dat controleerden. Over een rare manier gesproken om een eredienst te beginnen. Ik weet het, dat was slecht.
De volgende binnenplaats was de voorhof van de vrouwen. Ook hier waren alleen Joodse vrouwen toegestaan.
Daarbuiten, aan de zijkant, was de voorhof der heidenen. Als je geen Jood was, was je hier niet welkom.
Stelt u zich eens voor hoe onze gebedsruimte eruit zou zien als die volgens deze regels was. We zouden een groot gordijn rond het altaar hebben, en alleen dominee Mark zou daar een keer per jaar mogen komen. Dan nog een gordijn rond het koor, en alleen pastoor Karri en ik zouden daar een voet binnen mogen zetten. Dan zouden alleen mannelijke leden van deze gemeente in de kerkbanken mogen zitten. Vrouwelijke leden van de gemeente mochten in de narthex staan en naar binnen kijken. Alle anderen konden buiten gaan staan als ze dat wilden.
Enter Paul. Hij had rondgetrokken op het platteland, om te gaan met heidenen. Hij nam zelfs enkele heidenen mee terug. De verschrikking! Hij werd beschuldigd van het brengen van een van de heidenen in deze ruimte. Gasp! Daarom wilden ze hem doden.
Ik neem de tijd om dit in kaart te brengen, want als Paulus spreekt over een muur van vijandschap, spreekt hij niet alleen in abstracto. Hij heeft het over deze fysieke weergave van de verdeeldheid en uitsluiting van mensen uit de gemeenschap van Gods volk.
Laten we eens kijken naar wat hij zegt. Deze passage kan worden opgesplitst in twee grote delen. Een voor en een na.
In het gedeelte vóór zegt hij:
Denk er dan aan, dat gij eens heidenen van geboorte zijt geweest, door hen, die men de besnijdenis noemt, “de onbesnedenen” genoemd – een lichamelijke besnijdenis, door mensenhanden in het vlees aangebracht – bedenk, dat gij in die tijd zonder Christus waart, als vreemdelingen uit het gemenebest Israël, en vreemdelingen van de verbonden der belofte, zonder hoop en zonder God in de wereld.
Hier is de sleutelzin in de hele passage: Maar nu
Zeg het met mij. Maar nu. Nog eens. Maar nu.
Er is iets veranderd door Jezus. Kijk eens hoe centraal Jezus in dit gedeelte staat. Let op al die rode vierkantjes.
In Christus Jezus bent u, die eens veraf was, naderbij gebracht door het bloed van Christus. Want hij is onze vrede; in zijn vlees heeft hij beide groepen tot één gemaakt en de scheidsmuur, dat wil zeggen, de vijandschap tussen ons, afgebroken. Hij heeft de wet met haar geboden en verordeningen afgeschaft, opdat Hij in Zichzelf één nieuwe mensheid zou scheppen in de plaats van de twee, en zo vrede zou stichten, en beide groepen met God zou verzoenen in één lichaam door het kruis, en zo de vijandschap zou doden. Zo is Hij gekomen en heeft vrede verkondigd aan u die veraf was en vrede aan hen die nabij waren; want door Hem hebben wij beiden in één Geest toegang tot de Vader.
Zie je, dit is het Evangelie. Dit is het goede nieuws. Jezus heeft die vijandigheid gedood door zijn dood aan het kruis. U weet dat we dit de hele tijd zeggen, maar heeft u ooit gevraagd hoe dat werkt? Wat is er echt gebeurd?
Denk er eens zo over. De grootste muur van vijandigheid in het universum is de muur die tussen ons en God is gebouwd. Hoe vaak hebben we God niet gekwetst door onze kleinzieligheid, boosheid, liegen en bedriegen, en ga zo maar door. Als iemand het recht had om vijandig tegen ons te zijn, dan was het God wel. Maar God kijkt naar ons. Hij kijkt naar jou en zegt: “Ik ben gestorven aan de muur. Ik ben gestorven aan jouw zonde en de vele keren dat je mij en anderen hebt gekwetst. Ik vergeef je, en ik heb je lief.”
En als Hij naar ons kijkt met die eeuwige liefde, verdwijnen alle stenen gewoon.
En dan kijkt Jezus naar de muren van vijandigheid die nog tussen ons staan en zegt: Ik heb die neergehaald. Ik heb vrede verkondigd. Hoe zit dat? Hoe zit het met jouw muur vandaag? Kijk naar elk van die stenen. Elk van die pijnlijke dingen waar je je aan vast wilt klampen. Ooit werd je door hen gedefinieerd. Eens was er de ander ver weg aan de andere kant, en jij aan deze kant. Maar nu. Door Gods liefde, betoond in Jezus, en door de kracht van Gods Geest die tussen ons in beweegt, kunnen we het verleden loslaten, de stenen vergeven, en werken aan de toekomst van vrede in de aanwezigheid van God.
Ik weet dat het veel ingewikkelder is dan dat. Ik weet dat ik in 20 minuten niet eens kan uitleggen hoe je dit moet doen. Ik realiseer me dat er legitieme tijden zijn waarin mensen apart gehouden moeten worden. Maar ik denk ook dat we ons vaak achter die muren verschuilen en ze gebruiken als een excuus om niet lief te hebben zoals Jezus ons heeft opgeroepen lief te hebben.
Misschien kun je deze week beginnen met één steen. Ik daag je uit om na te denken over die muur, en na te denken over de stenen. Kies één ding dat iemand je heeft aangedaan. Schrijf het op. Vraag God om je de kracht te geven om het te verbrijzelen. Jezus heeft het al verpletterd. Laat jezelf het zien oplossen. Steen voor steen, laten we de muren neerhalen.
Podcast: Play in new window | Download
Subscribe: Email | RSS | More
