Om vijf uur ’s middags ben ik blij met de trouw van mijn vloerventilator. Het huisje is heet, midden in de zomer, maar het is er tenminste rustig. De man heeft de jongens, met onze gasten, meegenomen op een excursie van het eiland en ik blijf achter met een fles wijn en zalige rust. Dit is een van die dagen waarop ik blij ben dat ik op blote voeten in een sportbeha kan werken, op mijn eigen voorwaarden.
Met de zonsopgang vanochtend beginnen mijn dagen met een kopje thee en dankbaarheid voor het geschenk om op een van de mooiste plekken op aarde te mogen wonen. Het is een hele inspanning om de drang te weerstaan om elke ochtend de zonsopgang te fotograferen, met een succespercentage van ongeveer 50%. Deze vroege uren zijn mijn tijd. Tijd om na te denken. Tijd om te schrijven. Tijd om aanwezig te zijn met mijn eigen hart en ziel. En, ook, tijd om te werken.
Ik ben nooit erg goed geweest in het leven in de doos. Ik ben daar niet geboren. Ik ben er niet opgegroeid. Ik hou niet van eten in dozen. Ik hou niet van doos cadeautjes. Ik hou niet van vakantiereizen in dozen. Ik hou ook niet van dozen. Ik heb precies drie maanden op een kantoor gewerkt, voordat mijn dochter werd geboren, twintig jaar geleden. Dat was het einde daarvan.
Lang voordat ik redacteur was van een publicatie met die naam, lang voordat ik de handen ineen sloeg met een afvallige stam van wereldveranderaars die besloten om het concept de drijvende kracht van een heel bedrijf te maken, was ik een gepassioneerd voorstander van het leven op jouw voorwaarden. En ik heb het zelf geleefd.
Er is de laatste tien jaar veel te doen geweest over lifestyle design, balans tussen werk en privé, en opzettelijk leven. We zijn getuige geweest van de opkomst van digitaal nomadisme, de neergang van de “oude manier” van zakendoen, en voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid is het echt mogelijk om in een huisje aan het einde van een zandweg te wonen, in real time samen te werken met mensen op andere continenten, inhoud te creëren met het potentieel om miljoenen te bereiken, kruistochten te voeren, actief voor het grotere goed, en precies nul kantooruren achter een bureau door te brengen. Ik zou liever mijn voeten van het einde van mijn dok zwaaien terwijl ik deelneem aan een conference call, maar dat is gewoon ik.
Die laatste drie woorden: die zijn helemaal het punt.
Dat is gewoon ik.
Leven op loopafstand van meer dan ongeveer drie mensen maakt me claustrofobisch. Reizen zingt tot mijn ziel. De vrijheid om te gaan en staan waar je wilt, is iets waar ik veel waarde aan hecht. Ik wil in een kalenderjaar vanuit minstens een half dozijn landen werken. Middagen doorbrengen met mijn kinderen en ze zelf onderwijzen in plaats van ze naar school te sturen, is belangrijk voor me. Ik wil jarenlang drie maaltijden per dag met mijn man kunnen eten, of hem uitzwaaien voor een zes maanden durend avontuur waar ik niet aan meedoe, zonder dat een van onze carrières eronder lijdt. Ik wil naar mijn zieke oma kunnen vliegen zonder iemand vrij te hoeven vragen, of een week naar een conferentie kunnen zonder me zorgen te hoeven maken wat mijn baas ervan zal vinden.
Het leven op mijn voorwaarden ziet eruit als vroeg opstaan en werken tot de jongens zich roeren, en dan een uurtje in het huisje rondscharrelen. Schrijven op rustige middagen met een fruitig rumdrankje in de hand, en redigeren in de rij bij de veerboot in plaats van aan mijn bureau. Leven op mijn voorwaarden lijkt op mensen op de eerste plaats zetten, ruimte maken voor buren, gemeenschap creëren voor vreemden, en beschikbaar zijn op de valreep om Scrabble te spelen met mijn moeder.
Leven op jouw voorwaarden betekent doen wat je wilt, wanneer je wilt, omdat je dat wilt. Het betekent werk leven integratie. Het betekent verantwoordelijkheid nemen voor shit. Alle shit. De hele tijd. Het betekent dat er geen regels zijn, en er is geen “juist”. Er is alleen wat je kiest op een bepaalde dag.
Het leven op jouw voorwaarden betekent dat je keuzes hebt en dat je ze maakt.
Het betekent weigeren om compromissen te sluiten over de dingen die het belangrijkst zijn, en investeren in het opbouwen van wat belangrijk voor je is. Het betekent dat niemand je beslissingen voor je neemt, je neemt ze voor jezelf, op jouw voorwaarden.
Het leven op mijn voorwaarden betekent dat ik hier ben gestopt met schrijven, ben opgestaan en een lading cupcakes voor mezelf heb gemaakt, omdat ik dat kan.
OYT IRL
Dispatches van de Tortuganauts in de laatste 12 uur:
“Ik ben de laatste 4 dagen niet buiten geweest… dit is waar #onyourterms over gaat!”
“Ik voel me een beetje overweldigd sinds ik terug ben van vakantie. Dat heb ik mezelf opgelegd. Het is demotiverend om super productief te zijn, maar toch het gevoel te hebben dat je lang niet genoeg gedaan hebt. Ik ben ook in de val gelopen van het terugkeren naar mijn oude routine en het negeren van een aantal van mijn nieuwe prioriteiten. Hoe dan ook, tijd om iets nieuws te proberen!”
“Ik kan niet productief zijn na een yogales in een zomer in NYC, want alle yoga is hete yoga op een dag van 95 graden in een stad die niet gelooft in centrale lucht (y u do dis NY?). En hete yoga verandert me in een aardappel de hele dag. Geen ochtendtraining meer voor mij tot het buiten onder de 60 graden is. Ik heb vandaag de helft gedaan van wat ik wilde doen en dat is super frustrerend maar OOK OK want ik haal het volgende week wel weer in.”
“Ik ga ook OOT zijn in Green Bay, waar ik naar uitkijk. Ik moet wat ronddobberen op een meer voor ongeveer 20 uur.”
… later…
“Jongens, ik voel me slecht. Ik ga volgende week naar Wisconsin, maar mijn zin over drijven in een meer was compleet en totaal hyperbool. Ik zou graag in een meer zwemmen als ik daar ben. Ik doe nog een Clay Matthews spot volgend weekend, vooral omdat het leuk is en ik doe het met een van mijn beste vrienden. Dus laat niemand zich inspireren door mijn nep OYT-heid. Ik zal vooral op Slack zitten in een Radisson met het droevigste casino ooit.”
“OYT is moeilijk.”
Hier is het ding over het leven op jouw voorwaarden: Het is moeilijk. Het klinkt sexy. De korte versie van mijn leven vertellen onder het genot van een bourbon met gember aan mijn vriendin die als kleuterjuf met vijfjarigen bezig is, klinkt verdomd glamoureus. Wat doet ze volgende maand? Twintig neuzen afvegen. Twintig schoenen strikken. Jonny van het plafond halen. En zeggen, “Doe dat niet met een potlood!” Twintig keer per dag. Waar ben ik mee bezig? Tien dagen in Italië, veertien in Egypte, en nog tien in Portugal. “Maar mijn werk gaat mee.”
Natuurlijk voelt het niet sexy als je een vlucht mist en de hele verdomde dag in Calgary vastzit, of je slanke handbagage met een gebroken rib moet sjouwen (25 pond is zwaar als ademhalen pijn doet). Maar mensen zitten ook vast in het verkeer, toch? Het pendelen is altijd klote.
Het leven op jouw voorwaarden betekent dat jij bepaalt wat er gebeurt. Als je halverwege de middag een biertje wilt drinken, Margaritaville op de draaitafel wilt gooien en wilt genieten van de zon, dan kan dat, zelfs op donderdag. Maar het betekent ook dat er niemand is die je opvolgt, niemand die je voeten in het vuur houdt, en niemand die het je gemakkelijk maakt om het volgende te doen. Het volgende is wat jij wilt dat het zal zijn en dus ben je gedwongen om je verantwoordelijkheid te nemen, op te scheppen, na te denken over hoe je eigenlijk wilt dat je ene wilde en kostbare leven eruit ziet, en dan verdomde keuzes te maken over hoe je daar gaat komen.
Als je het leven op jouw voorwaarden leeft en het gaat allemaal mis:
- Je kunt je moeder niet de schuld geven
- Je kunt je baas niet de schuld geven
- Je kunt je broertje niet de schuld geven
- en je kunt de politieke partij die je zo graag haat niet de schuld geven
You Own It
Je wilt de hele dag videospelletjes spelen op je bank, het aanrecht laten vollopen met afwas en de was laten ophopen? Ik respecteer je beslissing. Succes ermee.
Wil je 19 uur per dag werken aan “PokemonGo, maar dan beter”, leven van Red Bull en NuGo repen, en je persoonlijke leven uitbesteden? Ga je gang.
Wil je de digitale nomade uithangen, selfies posten vanaf elk strand, drie keer per week verhuizen en dan non-stop op Facebook klagen over hoe “zwaar” de levensstijl is? Leef je uit.
Iedereen heeft andere opvattingen. Iedereen heeft een ander idee van hoe “perfectie” eruit ziet en aanvoelt. Wat ik wil, hoeft niet te zijn wat jij wilt; dat is het mooie van het hele concept. Sommige mensen willen een wit hek aan een doodlopende weg, 1,5 kind en zaterdagochtend naar het stadion.
Sommigen gedijen bij een kantoorbaan en het geklets van de waterkoeler.
Anderen willen in hun pyjama vanuit hun boomhut werken en meer uren besteden aan het creëren van dingen dan aan “werken.”
Sommigen hebben, diep in hun ziel, behoefte aan zwerven. Ze hebben het nodig.
De meeste mensen die ik ken zijn het gelukkigst als ze het midden houden, zelf bepalen wanneer en waar ze werken, maar niet echt proberen om werk te vermijden; werk stimuleert de meeste mensen. De meeste mensen willen meer van wat belangrijk voor hen is en minder van wat hen irriteert. Ze willen zich concentreren op hun liefdes en daar het leven omheen creëren.
Wat we allemaal willen is keuze.
Dat is waar het leven Op Jouw Voorwaarden echt om draait. Het gaat om de vrijheid van keuze:
- In wanneer en waar je werkt
- In wat je doet
- In hoe je het doet
- Met controle over waarom je het doet
En de vrijheid om een van de bovenstaande te veranderen zonder de angst voor oordeel of vergelding.
Dat betekent natuurlijk wel dat je die keuzes met beide handen moet aangrijpen. Je moet ze hard bezitten. Als je je te veel hebt ingezet, heb je dat gedaan. Als je niet presteert naar je standaard, is dat jouw schuld. Als je chronisch gestrest bent, heb je daarvoor gekozen. En als je je bootje voort roeit, vrolijk, vrolijk, vrolijk met een leven dat als een droom is… dat heb je ook gedaan. En dat moment, dat moment, is degene die al het moeilijke de moeite waard maakt.
Het team van Tortuga is toegewijd, tot in de kern van ons wezen, aan het concept van leven Op Jouw Voorwaarden. Van de oprichters, Fred & Jeremy, helemaal aan de top, die een team hebben samengesteld dat op afstand werkt, tot het conciërgeteam, marketing, het ontwerp- en productieteam, zelfs de redacteur van de publicaties, we zijn allemaal toegewijd aan het dagelijks uitwerken van ons geloof in het concept.
On Your Terms is niet alleen een slogan op onze website, of een mooie sticker op onze verpakking. Het is het hart en de ziel van waarom we deze tassen maken en hoe we hopen de wereld te veranderen.
We zijn bij elkaar gekomen omdat we een visie delen voor een andere manier van leven, een andere manier van werken, en een ander soort collectieve menselijkheid. In onze interactie met onze klanten en partners nodigen we hen uit om met ons mee te rennen, grenzen te verleggen, grenzen te testen, grootsheid te zoeken en de status quo uit te dagen.
Doet u met ons mee? Zo ja, abonneer je op deze publicatie voor regelmatige doses van kick ass inspiratie. Heb je iets geweldigs geschreven over het leven Op Jouw Voorwaarden, laat het ons weten, dan delen we het. Geef ons een shout out met de hashtag #onyourterms als je het voelt, of als je het moeilijk hebt. We zitten hier samen in, en we gaan dit leven en de hele wereld rocken, On Our Terms.
***
Tijdens een backpackreis in 2009 ontdekten we hoe slecht de meeste bagage geschikt is voor reizen in de stad. We begonnen Tortuga om dit probleem op te lossen en om mensen in staat te stellen op hun eigen voorwaarden te leven.
Lees onze verhalen over hoe we leven en werken bij Tortuga, op onze voorwaarden.