Eén van de mooie kanten van opgroeien is leren van de vrouwen in je familie – neven, tantes, oma – die je zijn voorgegaan en die als krachtige rolmodellen dienen. Vooral in een Latijns-Amerikaanse familie waar de vrouwelijke component sterk is, worden we volwassen met uitgebreide moederfiguren in de vorm van onze vele tantes (en oudtantes), die ons levenslange lessen leren, zelfs zonder het te beseffen, gewoon door zichzelf te zijn. Ik hou van mijn inspirerende tantes, die me dingen over schoonheid hebben geleerd die een wezenlijk deel uitmaken van de persoon die ik ben, en die mijn kijk op persoonlijke verzorging en uiterlijke en innerlijke schoonheid vanaf zeer jonge leeftijd hebben gevormd. Vooruit, de lessen die ik leerde.
Mijn vroegste herinneringen aan mijn bezoek aan mijn Cubaanse tantes in Miami zijn dat ik stiekem hun badkamers binnensloop om hun producten te bewonderen. Ongeacht de grootte, elk van mijn tantes was enorm trots op de inrichting van hun badkamers, die ze als mini toevluchtsoord uit de wereld lieten dienen. Het was bijna alsof elke ruimte was omgetoverd tot een soort mini museum en spa. Verzamelde zeepjes van hun reizen waren georganiseerd en uitgestald, kleine handdoekjes lagen opgerold in mandjes en laden, parfums stonden mooi op oppervlakken, en onder de gootsteenkastjes lagen schatkamers van lichaamsproducten. De badkamers waren niet zozeer gewijd aan make-up als wel aan verwennerij van huid en lichaam als in een kuuroord: crèmes, lotions en oliën in overvloed, en make-up was voorbehouden voor de nog intiemere ruimte van de slaapkamer (zie volgende dia). Ik leerde al vroeg dat badkamers niet gaan over nut; ze gaan over elegantie en luxe, die je kunt creëren, hoe klein de ruimte ook is. Hun badkamers waren altijd als een portaal, om te ontsnappen en te verheffen.
Misschien wel mijn favoriete les die in mijn ziel is geinfiltreerd (of misschien al in mijn DNA zat), is het ritueel van je klaarmaken als een lange, ontspannen, vrouwelijke handeling. Latino’s zijn berucht om “te laat komen”, wat in principe kan worden toegeschreven aan de nauwgezette en opzettelijke schoonheidsroutines van Latijns-Amerikaanse vrouwen. We haasten ons niet, want klaarmaken is veel meer dan “iets om te doen”. Het is leuk, voor onszelf persoonlijk, of we het nu alleen doen of met iemand anders, zoals een vriendin, kamergenoot of familielid.
Wanneer je uit de douche stapt, neem je de tijd. Je hangt in je handdoek, met een andere handdoek om je haar, urenlang. Je smeert je in met lotion, luistert naar muziek en nipt van een cocktail of café con leche. Je zit voor de spiegel in je slaapkamer als een geïmproviseerde kleedkamer en brengt je foundation aan, staat dan op om een paar outfits te passen. Je lakt je nagels (tegenwoordig neem je waarschijnlijk ook een selfie of twee, hoewel dat nog niet bestond toen ik opgroeide), en misschien kijk je zelfs een tv-programma in je handdoek voordat je teruggaat naar de oogmake-up, enzovoort.
Het is hoe ik me sinds de middelbare school heb opgemaakt, en eerlijk gezegd mijn favoriete deel aan me klaarmaken voor wat dan ook – echt de tijd nemen met make-up, rondhangen, muziek spelen, en dingen doen in een niet-gehaast tempo. Op de universiteit had ik op verschillende momenten een Cubaanse en een Puerto Ricaanse kamergenoot, en met elk van hen deelden we dezelfde mentaliteit over het feit dat klaarmaken soms nog leuker is dan het evenement zelf.
Bepaalde culturen hebben hun eigen stijl als het op schoonheid aankomt – Fransen staan bijvoorbeeld bekend om hun minimale, minder-is-meer make-up. Binnen de Latijns-Amerikaanse cultuur gaat het in het algemeen, net als bij onze persoonlijkheden, om hoe groter hoe beter. Grote, luidruchtige, gedurfde schoonheid-groot haar, volle wimpers, alles tot het maximum. Ik heb geleerd om schoonheid, en de individuele troeven waar je mee geboren bent, te gebruiken om een statement te maken. De manier waarop ik mijn haar style en de superdikke cat-eye die ik dagelijks draag, is mijn uitdrukking van die les: Waarom zou je kenmerken bagatelliseren en minimaliseren? Wie wil er nou een muurbloempje zijn? Maak je lippen, ogen en haar mooier en mooier. Zoals Jennifer Lopez het in haar gelijknamige liedje beroemde: “Let’s get loud.”
Cultureel gezien zijn Latino’s doorgaans zeer extroverte, sociale, vriendelijk ingestelde mensen. Mijn familie behandelde mensen altijd als vrienden (die ze op hun beurt ook weer werden) en, nou ja, als familieleden. In die geest voelde naar de salon gaan – een plek waar je regelmatig naartoe gaat en waar je in de loop der jaren veel tijd doorbrengt – altijd als een soort familiereünie, en als een verlengstuk van thuis. Je neemt zelfgemaakte maaltijden en cadeautjes mee, je omhelst je kapper (die als een patriarch/matriarch wordt behandeld en gerespecteerd) en iedereen die er werkt, je kent elkaars levensverhalen en je praat over van alles, van relatiedrama tot werkontwikkelingen.
Zonder dat ik het me echt realiseerde, werd dit een weefsel van mijn leven. Ik heb altijd een ongelooflijk hechte band gehad met de mensen die ik zie om mijn haar te knippen, kleuren en föhnen, omdat ze echt als familieleden aanvoelen. Naar hen toegaan gaat met dezelfde oprechte vreugde en opwinding als bijpraten met een neefje of nichtje op kerstochtend. De mensen die ons een mooi gevoel geven, spelen een belangrijke rol in ons leven!
Een ander ding dat ik al heel vroeg van mijn tantes heb geleerd, is het belang van een signatuurgeur. Ik kan me niet herinneren dat mijn tantes niet heerlijk rooken, en dat droeg bij aan hun algehele uitstraling als chique vrouwen met een sterke identiteit. Het gaf hen kracht en aanwezigheid als ze een kamer binnenkwamen. Ze waren ook studenten van geuren. Ze namen me mee naar letterlijke parfumerieën, met meer keuze dan je je kunt voorstellen, en lieten me kennismaken met geuren die ook onze cultuur ondersteunden. Mijn favoriete parfum die mijn tante altijd droeg was een uniek parfum van Romero Britto, de beroemde Spaanse popartiest die zo prominent en geliefd is in Miami, waar hij al 25 jaar woont en werkt. Door mijn tantes moet ik altijd parfum op hebben om me helemaal vrouwelijk te voelen, en ik voel me eigenlijk naakt als ik geen geur op heb.
Het enige dat ik me herinner van mijn tantes dat ze me expliciet leerden, versus impliciet door hun acties, was dat je handen en nagels een boodschap zijn voor de wereld. Ze hadden het zo vaak tegen me over mijn nare gewoonte om aan mijn nagels te pulken, te trekken en te bijten. Ze waren, en zijn nog steeds, zo trots op de verzorging van hun handen en nagels, en boven alles – inclusief make-up en haar – was het enige wat ze nooit zouden missen een manicure (salon of doe-het-zelf). Hoewel het niet ideaal is, konden ze het verkroppen zichzelf aan de wereld te presenteren zonder make-up en onopgemaakt haar, maar ze hebben me uitdrukkelijk geleerd dat afgebrokkelde, geschaafde, lelijke nagels een teken van gebrek aan respect zijn en dat als je één ding doet voordat je iemand ontmoet, het je nagels zijn. Hoewel ik niet kan zeggen dat ik mijn gewoonte heb doorbroken, of altijd hun advies heb opgevolgd, kan ik wel zeggen dat ik me schuldig voel als mijn nagels niet in topvorm zijn, omdat hun woorden in mijn hoofd zijn blijven hangen sinds ze ze jaren geleden voor het eerst uitspraken.
Klik hier om de 30 beauty producten te lezen die je leven als Latina zullen veranderen, en Hispanic of niet, vertel me welke beauty lessen JIJ van je familie hebt geleerd, hieronder! Als je Latina bent, hebben deze lessen resoneren met jou?