Wat is het verschil: No-Fault vs. Tort Autoverzekering

Geactualiseerd: 16 mrt 2021

Advertiser Disclosure

Als u onlangs een autoverzekering hebt verlengd, hebt u misschien een sticker-shock ervaren op basis van een verhoging van de kosten van uw premie. Wanneer verzekeraars tarieven afgeven, is daar altijd een reden voor. En ondanks de mythe dat autoverzekeraars niet gereguleerd zijn, reguleert elke staat de bedrijven die autoverzekeringen verkopen, en ze hebben ook strikte richtlijnen over hoeveel ze het verkopen for.

Omdat autoverzekeringen per staat worden gereguleerd, heeft waar u woont een enorme impact op uw beleidspremies. Er zijn twee basistypen van auto verzekering systemen: “geen fout” en “in fout” (dit wordt meestal aangeduid als onrechtmatige daad). We zullen de eerste zijn om toe te geven dat het hebben van verschillende systemen, waarbij elke staat zijn eigen specifieke kenmerken en richtlijnen heeft, behoorlijk verwarrend kan zijn.

De typische vorm van no-fault dekking is Personal Injury Protection die medische kosten, verlies van inkomsten en lonen voor de bestuurder en de passagiers dekt, in tegenstelling tot lichamelijk letsel aansprakelijkheidsdekking die medische kosten dekt in het geval dat u het ongeval hebt veroorzaakt. Het dekt geen schade aan eigendommen aansprakelijkheid of auto reparaties. PIP-dekking zorgt ervoor dat alle bestuurders zorg krijgen voor hun verwondingen en compensatie voor de kosten zonder vast te stellen wie het ongeval heeft veroorzaakt.

Voor degenen die in de no-fault staten wonen (twaalf staten hebben “no-fault” verzekeringssystemen in werking – Florida, Hawaii, Kansas, Kentucky, Massachusetts, Michigan, Minnesota, New Jersey, New York, North Dakota, Pennsylvania, Utah en het District of Columbia) kan het verschil in onrechtmatige daad staten overweldigend zijn. En hetzelfde kan worden gezegd van degenen die rijden in onrechtmatige daad staten die geen idee hebben hoe no-fault systemen werken.

Heel eenvoudig, in een no-fault staat, bestuurders zijn verantwoordelijk voor schade aan hun eigen voertuigen en soms hun eigen medische rekeningen in het geval van een botsing met een andere bestuurder. Dit is het geval ongeacht of ze in fout waren bij het ongeval of niet. Bestuurders in no-fault staten zijn normaal gesproken ook verplicht om persoonlijk letsel bescherming dekking (PIP) te dragen.

In feite, in gevallen van berechting, de rechtbanken van no-fault staten geen moeite doen om te bepalen wie schuld had aan een ongeval in de meeste gevallen. In extreme omstandigheden, zoals crashes die uitzonderlijk hoge medische rekeningen of schade aan eigendommen hebben, kan het rechtssysteem worden gedwongen om een dergelijke bepaling te maken, maar er zijn beperkte gevallen waarin dit zal gebeuren.

Voorgestelde voordelen van no-fault verzekering:

• Efficiënte betaling van claims
• Verminderde belasting van rechtbanken, zonder de noodzaak om advocaten in te huren
• Verzekeringspremies zouden moeten worden verlaagd

Voorgestelde negatieven van no-fault verzekering:

• Er zijn gespecificeerde grenzen aan wanneer u kunt aanklagen
• Geen stimulans om een goede chauffeur te zijn, anders dan de beleidspremies
• Verzekeringsfraude is een wijdverbreid probleem in no-fault staten
• Evidence wijst op geen besparingen op verzekeringspremies, en in veel gevallen zijn de premies hoger gebleken

Tort staten en het onrechtmatige daad systeem van verzekering voor letselschade claims zijn meer gebruikelijk. In een onrechtmatige daad of “at-fault” -staat moet de bestuurder die verantwoordelijk is voor een ongeval de kosten van een ongeval betalen of ten minste een evenredig bedrag van de kosten die de andere bestuurder heeft gemaakt – onrechtmatige daadsystemen wijzen vaak de schuld toe als een percentage, in plaats van een individuele bestuurder aan te wijzen.

Iedere staat heeft zijn eigen methoden om de schuldige bestuurder en het percentage van schuld van elke bestuurder te bepalen, evenals verschillende systemen voor het betalen van kleine verwondingen door ongevallen. In onrechtmatige daad staten, kunnen verzekeringsclaims niet worden betaald tot na schuld is vastgesteld, soms na een rechtszaak.

While we zijn niet van plan om te springen in de fracas van welk systeem is beter, we weten dit wel: Voorstanders van no-fault autoverzekering wijzen op de hoge rechtbank kosten die zowel bestuurders en auto verzekeringsmaatschappijen nemen om zaken te doen in onrechtmatige daad staten; en voorstanders van onrechtmatige daad systemen dringen erop aan dat fout-gedreven verzekering is inherent een eerlijker systeem. Zij beweren dat bestuurders nooit gestraft mogen worden voor het betrokken zijn bij een ongeval dat zij niet hebben veroorzaakt.

Een ander interessant feit is dat sinds de invoering van het no-fault verzekeringsconcept, 24 staten een dergelijk systeem hebben ingevoerd (en vele hebben ingetrokken). En een laatste opmerking over no-fault versus op onrechtmatige daad gebaseerde systemen. Drie staten – Kentucky, New Jersey en Pennsylvania – hebben gemengde systemen waarbij de polishouder kan kiezen welk systeem hij wil: traditionele onrechtmatige daad of geen-aansprakelijkheid. Deze op keuze gebaseerde systemen vereisen dat alle polishouders een keuze maken tussen de twee op het moment dat een polis wordt uitgegeven of vernieuwd. Zodra dit is gebeurd, kan een verzekeringnemer niet op het andere systeem overschakelen zonder een volledige herschrijving van de polis. In Kentucky en New Jersey krijgen consumenten die geen keuze maken standaard een no-fault-optie toegewezen; en in Pennsylvania is de tort-optie de standaard voor degenen die geen keuze opgeven.