Ja, ja, ik weet dat hard werken en toewijding belangrijker is dan IQ en dat het belangrijkste een vriendelijk hart en nederigheid is in plaats van arrogante intelligentie, enz. enz. Ik weet dat IQ niet nauwkeurig intelligentie definieert. Stel nu dat er 3 mensen waren. Persoon A heeft een IQ van 135, persoon B heeft een IQ van 157, en persoon C heeft een IQ van 162. Laten we hypothetisch ook aannemen dat ze in wezen verschillende versies van dezelfde persoon zijn; dezelfde werkethiek, dezelfde mate van vriendelijkheid, sociaal bewustzijn, en emotionele intelligentie. Alles is hetzelfde, behalve hun IQ. Wat voor verschil in intelligentie zou er tussen deze drie zijn? Hoe zou de geest van persoon B verschillen van die van persoon A? Zou persoon C een betere strateeg en tacticus zijn dan persoon A? Zou Persoon C in staat zijn andere mensen beter in te schatten dan Persoon B? Nth Bar-Fields, mede-oprichter en directeur van Elysian Trust. Neurofeedback tech schreef, mijn antwoord zal waarschijnlijk niet populair zijn, maar het zal verifieerbaar zijn met gelicenseerde psychometrici. Er is momenteel geen baan bekend buiten het intellectuele vermogen van iemand met een IQ op of boven 135. Dat is de Wonderlic beroeps cut-off voor theoretische fysica en filosofie, de twee beroepen met het hoogste IQ minimum op dit moment. Ten tweede, toen Nobelprijs winnende wetenschappers (literatuur- en vredesprijswinnaars werden buiten beschouwing gelaten) aan mijn alma mater U.C. Berkeley werden getest op IQ (het had iets te maken met een eugenetisch spermadonatieprogramma dat uiteindelijk op niets uitliep), werd ontdekt dat zij niet noodzakelijk geniale IQ’s hadden (IQ’s van 140 of meer). De Nobelprijswinnende bioloog James Watson bijvoorbeeld scoorde slechts ongeveer 130 (en dat was een jeugdscore, dus zijn score op volwassen leeftijd was waarschijnlijk lager). Toch hadden sommige van hun leeftijdgenoten zonder Nobelprijs astronomische scores. Ten derde, en daar zal ik hieronder dieper op ingaan, zijn IQ-scores boven de 135 niet erg betrouwbaar. Het is dus heel goed mogelijk dat één persoon 135, 157 en 162 scoort op verschillende tests. Daarom zou ik zeggen dat het antwoord op al je voorbeeldvragen is: Het is een onzekere gok. Nog wat weetjes die je later van pas kunnen komen: Door de manier waarop intelligentietests worden genormeerd, zijn testscores buiten een bepaald bereik (sommige psychometristen zeggen dat dit alles is tussen 136 en 145, afhankelijk van wie je het vraagt) niet bijzonder betrouwbaar. Een volwassene met een score van +135 op legitieme IQ-tests zal waarschijnlijk routinematig zo hoog scoren op andere legitieme IQ-tests die hij aflegt. Maar het kan 140 zijn op de ene test, 165 op een andere, enzovoort. Ik kan echter garanderen dat zo iemand alleen zijn hoogste score zal noemen van alle IQ-tests die hij heeft gedaan (legitiem of niet). Als ik iemand hoor praten over zijn 180 IQ of wat dan ook, dan is dat bijna altijd iemand die het heeft over zijn persoonlijke beste, niet over zijn gemiddelde, en waarschijnlijk niet over zijn gemiddelde exclusief van IQ-tests die door de APA als legitiem zijn erkend. Toegegeven, er zijn mensen die betrouwbaar scoren binnen een bepaald scorebereik, zoals 150155 of 160165, maar zij zijn zeldzamer dan statistisch verwacht zou worden. Wanneer een IQ test zegt dat er een kans van 1 op 30.000 is dat iemand 160 of hoger scoort op die IQ test, wil dat niet zeggen dat wanneer je de test aan 3.000.000 mensen afneemt, dat de 100 mensen die op een bepaald moment 160 of hoger scoren dezelfde zullen zijn die op een ander moment ook zo hoog scoren. Er zullen er heel wat zijn die op de ene test dat niveau halen, maar op de andere niet. Dit verschijnsel draagt er in belangrijke mate toe bij waarom de rechterstaart van de Bell-curve dikker is dan op grond van een Gaussiaanse verdeling te verwachten zou zijn. Een andere reden achter de +135 gril is de wiskunde zelf. In het algemeen heb je ongeveer 10x de normatieve steekproef nodig voor je officiële plafond. Dus als je wilt dat een IQ-test een maximum heeft van, zeg, 145 (1-op-1000-achtig), dan heb je 10.000 mensen nodig in de normatieve steekproeffase. Anders kunnen de individuen die scoren in het extreme van (140, 150, 160, 170 ) daar gewoon door toeval terecht zijn gekomen. Als je nu kijkt naar een test zoals de WAIS of Stanford-Binet, dan zie je dat ze maar ongeveer 2000 mensen gebruiken in hun normatieve steekproef. Het resultaat is dat het echte plafond ergens rond de 138 ligt. David Wechsler zelf, de ontwerper van de WAIS, vond ook niet dat mensen veel waarde moesten hechten aan een WAIS-score boven de 135 (in zijn wereld waren een 136 en een 150 in de meeste situaties hetzelfde). Als u de WAIS hebt gedaan, weet u natuurlijk dat het officiële plafond voor de meest recente WAIS 160 is (in het begin streefden ze naar 165), en dat de geëxtrapoleerde score die men erop kan halen, kan oplopen tot in de 180. Maar dit is niettemin extrapolatie. Ik ben lid geweest van Mensa (130), Intertel (135), Triple Nine Society (146), Prometheus (160), en ben toegelaten tot Olympiq Society (175), allemaal met legitieme IQ-tests. Ik heb genoeg mensen in alle groepen gezien om tot de conclusie te komen dat het sterk van het individu afhangt hoe scherpzinnig en doordringend zijn verstand is, zowel over de hele linie als binnen bepaalde domeinen. Er zijn mensen in Mensa die grote indruk op me hebben gemaakt met hun vermogen om dingen te doordenken, maar zij komen niet in aanmerking voor TNS. Er zijn mensen in TNS die schijnbaar veel van hun tijd en energie steken in het verdedigen van standpunten waarvan ze moeten weten dat ze fout zijn, maar die ze desondanks toch gelijk willen geven. Ze zijn soms erg goed in het verdedigen van die foute standpunten, in die zin dat de meeste mensen niet in staat zouden zijn om logisch door hun verdediging heen te prikken. Maar het blijft uiteindelijk een onverstandig gebruik van hun slimheid. Zo zijn er ook mensen die ik in Prometheus heb ontmoet die gewoon niet kunnen uitvinden hoe ze uit hun eigen weg kunnen gaan, en andere mensen in de groep die waarschijnlijk een succes zouden zijn in alles wat ze zouden willen doen. Je krijgt het idee. Wijsheid is kennelijk iets dat losstaat van intelligentie. Maar dat wil niet zeggen dat het percentage bedreven denkers dat ik persoonlijk heb gezien, in alle groepen hetzelfde is. Ik geef toe dat er iets interessants gebeurt zodra je het 3 sigma-niveau bereikt (145 op moderne IQ-tests). Zeker, er zijn een paar onindrukwekkende denkers in dat bereik die veel te veel vertrouwen op waarheidsgetrouwheid, maar ik moet zeggen dat degenen in dat bereik die werkelijk bereid zijn om zaken door te denken, en kritisch na te denken, daar fenomenaal werk van maken. Zelfs wanneer iemand uit de lagere groepen mijn aandacht trekt door zijn bedrevenheid in het denken, ontdek ik in 70% van de gevallen dat hij of 3 sigma is of daar dicht bij in de buurt komt. En 100% van de tijd ontdek ik dat ze in het 99e percentiel zitten (135 of hoger). Het is minder populair, maar er zijn andere cognitieve constructen die door de psychologie worden erkend. Ik heb het niet over de meervoudige-intelligentietheorie van Gardner (ik zou zeggen dat die meer op begaafdheid dan op intelligentie lijken). Ik heb het over de creativiteitsindex (bv. Torrance Tests of Creative Thinking), het kritisch-denkquotiënt (bv. Watson-Glaser Critical Thinking Appraisal), het intuïtievermogen (bv. Cappon IQ2), en zelfs het veel verguisde emotionele-intelligentiequotiënt (bv. MSCEIT). Hoewel ik bij de laatste het verschil moet benadrukken tussen zelfbeoordelingstests voor emotionele intelligentie en op capaciteiten gebaseerde tests voor emotionele intelligentie. Ik heb het alleen over testen op basis van capaciteiten. In elk geval doen al deze tests uitzonderlijk goed werk bij het voorspellen van succes in verschillende aspecten van het leven dat de andere constructen lang niet zo goed doen. IQ, bijvoorbeeld, is niet bijzonder goed in het voorspellen hoe ver iemand zal komen in kunst of zelfs in iets als sociaal werk. Alle constructen vangen talent op dat anders door de anderen over het hoofd gezien zou kunnen worden. Dat was de reden waarom ik mee de Elysian Trust heb opgericht. Er waren gewoon te veel hoogbegaafden zonder de ondersteuningsmechanismen die programma’s voor hoogbegaafden die alleen op IQ vertrouwen wel hebben. We controleren ook op gedrag, en dat heeft misschien wel het grootste verschil gemaakt in ons niveau van succesverhalen in vergelijking met andere groepen waarmee we vaak worden vergeleken.
Quora, 6 november 2016 ;