Kai Garcia belichaamt respect. Een respect dat verdiend en geëerd wordt.
Maar er is de laatste jaren veel veranderd voor Mr. Garcia, omdat verschillende dingen een nieuwe betekenis kregen en wat vroeger belangrijk was in het leven, gewoon niet meer belangrijk was. Kai heeft een aantal belangrijke levensveranderingen doorgemaakt, sommige gedocumenteerd, sommige niet, dus we grepen de kans om met de man zelf bij te praten en uit de eerste hand te horen wat hij van plan is en waar hij naar toe gaat. What Youth’s, Tom Carey, die toevallig een goede persoonlijke vriend is, sprak met Kai terwijl hij in So Cal was voor wat zaken en sloeg gewoon de plaat. Ik hoop dat je ervan geniet. – WY
Hoe ben je in de surfscene terechtgekomen?
Ik ben opgegroeid in Hawaii. Ik groeide op met iedereen. Ik kom uit de jaren 80 generatie.
Wie zijn de jongens waar je mee opgroeide en tegenop keek? In de jaren ’80 stond Kauai toch ver van de kaart? Ja, ik groeide op met veel lokale jongens waar niemand van had gehoord. Een paar jongens die mensen zouden kennen zijn Byron Wong, Titus en Ali Kai Kinimaka, en Terry Chung. Er zijn er nog een heleboel, maar dat zijn degenen die naam hebben gemaakt.
Wat waren de dingen die ze je leerden toen je opgroeide?
Het was echt oude school toen. Het was behoorlijk hardcore. Alles zwart op wit. Hond eet hond, respecteer je ouders?
Het was respecteer je ouders, maar weet je, het is een ‘je bent binnen of je bent buiten’ soort deal. Je moet je weg
verdienen. Niets wordt gegeven en alles wordt verdiend. Het was hard aankloppen. Het was niet makkelijk, dat is zeker.
Werd er elk jaar een pelgrimstocht naar de North Shore gemaakt? Moest je jezelf daar eerst bewijzen?
Nee, er was Titus, Max en Ali Kai. Ze waren toen al bekend op Oahu. Ali Kai bracht mij en mijn broer over in ’86 voor onze eerste reis naar de North Shore. We logeerden in het huis van Max Medeiros136 pal naast waar nu Foodland is. We hebben eigenlijk iedereen ontmoet. Al onze idolen, onze helden en iedereen bij de bladen. Al de Hawaïanen. Alle Aussies. Het was een openbaring. Ik wilde meteen terugkomen toen ik wegging! Ik had al een intro en had alle hardcore jongens al ontmoet en had al een voet tussen de deur, maar ik besefte het niet eens.
Was die Kauai-crew daar om de weg te helpen effenen?
Het was meer van: dit is Hawaï. Dit is onze plaats en die moet je behouden. Je doet mee of je ligt eruit.
De North Shore is zo veranderd sinds de tijd van het Volcom huis. Het was duidelijk veel wilder in die dagen. Zie je nog steeds jongens die proberen een stoere jongen te zijn of zo? Wat zeg je tegen dat soort kinderen? Er moet een pikorde zijn, wat er ook gebeurt. Er moet respect zijn. Wanneer mensen naar Pipeline komen surfen, denken zij dat zij stoer zijn. Ik zie dat niet. Er zijn geen taaie kinderen die hier willen komen en op Pipeline surfen. Als je stoer bent, ben je een fulltime vechter. Er is geen tijd om dat te doen en nog steeds te gaan surfen. Als je beweert stoer te zijn, ben je een wannabe. Een aansteller. Wie wil er stoer zijn? Er is altijd wel iemand stoerder dan jij. Het is een grote façade en het loopt nooit goed af.
Vind je de scene aan de North Shore nu leuker of 20 jaar geleden? Ik denk dat iedereen nu aardiger is, waarschijnlijk door de sociale media.
Iedereen kan met elkaar opschieten. Ik denk dat het goed is. Het was vroeger niet echt leuk toen je moest doen wat je moest doen. Tijden veranderen
en je moet mee evolueren. Ik leef niet in het verleden. Vroeger is vroeger. Nu is nu.
Op welk moment ben je jiu-jitsu gaan doen?
Ik heb het opgepikt omdat er veel Brazilianen naar Hawaii kwamen in die tijd en er veel van hen in de branding waren. Ik maakte er kennis mee en ik hield er vanaf het begin van. Het was gaan surfen en dan gaan trainen. Ik hield ervan en ben nooit gestopt.
Vertel me over je tijd in Brazilië.
In jiu-jitsu was alles in Brazilië toen en ik wilde naar het moederland van de training. Ik begon daar te
trainen en Royler Gracie liet me meedoen aan het staatstoernooi. Ik won dat en hij wilde dat ik meedeed aan de Brasileiro tegen heel Brazilië. Ik brak mijn voet in de finale maar dat wakkerde het aan. Ik kwam het jaar daarop terug en deed nog een paar toernooien. Worlds kwam langs en ik won dat. Dat was 97 en 98. Het was gewoon een waas. Het voelt als zo lang geleden. Ik kijk er niet eens meer op terug om eerlijk te zijn.
Wat denk je dat je meer heeft gegeven. Surfen of Jiu Jitsu?
Surfen heeft me alles gegeven wat ik in mijn leven heb. Het heeft me een baan gegeven. Het heeft me een leven gegeven. Een
passie. Genezing. Vrij van stress. Het is echt een puur moment om daar in het water te zijn. Grappling
was gewoon een toevoeging aan dit alles. Het was een ontsnapping voor mij van alles waar ik intern mee omging. Het hielp me om niet de straat op te gaan of met de verkeerde mensen of zoiets. Het was een uitlaatklep voor me.
Wat zijn een paar dingen die je een beginnende surfer uit Californië zou kunnen vertellen die supergroen is en niets weet van jiu jitsu en het wil leren?
Je moet consequent zijn. Het maakt niet uit wat je doet, je moet oefenen. Je moet oefenen. Je kunt niet gewoon met je hoofd slaan en rollen, rollen, rollen. Je moet oefenen om te oefenen.
Wanneer werd het competitief voor je en wanneer voelde je dat je er een toekomst in had?
Ik heb nooit geweten dat ik ergens een toekomst in had. Alles was dag-tot-dag tot ik 29 of 30 was. Er was geen plan voor de toekomst. Alles bloeide en gebeurde, maar ik was nooit echt ambitieus geweest, om eerlijk te zijn.
Wat is in uw ogen uw grootste prestatie?
Mijn kinderen kunnen opvoeden en van mijn vrouw kunnen houden. Hen de liefde en begeleiding te geven die ik nooit heb gehad. Wat je doet in het leven, dat is niet je nalatenschap. Je nalatenschap zijn je kinderen. Wat je ook doet in je leven, als je een topatleet bent in de wereld, dat is je door God gegeven talent. Dat betekent niets. Je bent ermee geboren. Waar het om gaat, is hoe je jezelf gedraagt en hoe je mensen behandelt. Het gaat erom hoe je met je familie omgaat.
Ik heb de kans gehad om met je zoon Kaikoa om te gaan, hij is zo’n bescheiden en aardig kind. Wat probeer je hem bij te brengen?
Ik probeer hem nederigheid bij te brengen en te waarderen wat je hebt. Er zijn geen aalmoezen in het leven. Alles wat je krijgt moet je verdienen en voorwaarts blijven gaan. Leer van je fouten, want het zijn allemaal levenslessen. Het gaat niet om wat je deed, maar om wat je vandaag doet. Zolang je vooruit blijft gaan en vooruitgang boekt, ook al zijn het kleine stapjes, ga je toch vooruit. Heb geen
spijt in het leven. Al je spijt is een opstapje naar waar je nu bent, als je maar genoeg geluk hebt om ervan te leren.
Heb je spijt?
Ik heb er geen.
Denk je dat je familie trots is op wat je hebt bereikt?
Ik heb geen idee om eerlijk te zijn. Ze zijn gewoon blij dat ik getrouwd en gezond ben. Dat ik een huis heb
en mijn rekeningen betaal. Dat ik een goed lid van de samenleving ben. Dat is alles waar je op kunt hopen bij je kinderen.
Wat is uw rol nu bij RVCA? Wat hebben ze je laten doen met betrekking tot je groei als persoon? Hoe gelukkig bent u om bij een bedrijf te werken dat dezelfde passies heeft als u?
Het is een zegen. Om naar RVCA te gaan en Pat Tenore’s visie te zien en de richting die hij op gaat is een
zegening. Ik hoef niet meer mee te surfen of op iemand te passen. Ik hou ervan om deel uit te maken van RVCA Sport en dat merk te hebben gelanceerd en een pleitbezorger voor hen te zijn aan de North Shore en hoe ze hun handen op de pols hebben. Ik heb toegang tot alle top grapplers, boksers en vechters in de wereld. Sinds de dag dat Pat met RVCA begon, is het ongelooflijk geweest. Had je je ooit kunnen voorstellen dat surfen en jiu jitsu zo met elkaar verweven zouden raken?
Nee, maar achteraf gezien had ik dat wel moeten doen want toen ik in Rio was surfte iedereen. Ik heb toen de puntjes niet met elkaar verbonden. Ook al zijn ze niet aangesloten bij RVCA, ze komen naar de North Shore om te
surfen. We mogen trainen en kennis doorgeven. Het is ongelooflijk. We mogen trainen en ontmoeten zoveel mensen van hoog
kaliber uit elk aspect.
Wat wil je dat je nalatenschap is? Wat wil je dat de mensen weten over de echte Kai Garcia?
Dat ik een godvrezend man ben en dat ik een goede vader, echtgenoot en oom ben. Al het andere doet er niet toe. Je hoeft geen bloedverwant te zijn om familie te zijn. Ik probeer iedereen zo vriendelijk en gelijk te behandelen als ik tegenwoordig kan. Ik zie er nog steeds uit zoals ik eruit zie, maar daar kan ik niets aan doen. God heeft me zo gemaakt. Ik kan mijn oude reputatie niet helpen, het is wat het is, maar wat ik wel kan doen is mezelf beheersen en hoe ik mensen behandel.
Laatste vraag. Wie gaf je de bijnaam “Kaiborg”?
Ik heb geen idee.
