Wisselkoerscontrole

Wat is wisselkoerscontrole?

Wisselkoerscontrole is een door de overheid opgelegde controle op en beperking van particuliere transacties in vreemde valuta. De belangrijkste doelstelling van de overheid bij deviezencontrole is het beheren of voorkomen van een ongunstige betalingsbalanspositie op de nationale rekeningen. Het houdt in dat de door een land ontvangen deviezen geheel of gedeeltelijk worden ondergebracht in een gemeenschappelijke pool die onder toezicht staat van de autoriteiten, doorgaans de centrale bank.

Uitleg van deviezencontrole

De deviezenpool wordt gerantsoeneerd om te voorzien in “essentiële” of prioritaire betalingen in het buitenland. Het houdt in dat de handel in vreemde valuta en de overdrachten over de landsgrenzen worden gecontroleerd. De regering zal bepalen hoe de door particulieren en bedrijven verdiende deviezen worden besteed. Alle verdiende deviezen zullen verplicht bij de centrale bank moeten worden verkocht tegen een van tevoren vastgestelde koers.

Er zullen ook grenzen worden gesteld aan het bedrag aan deviezen dat particulieren en bedrijven bij de centrale bank kunnen kopen. Wisselkoerscontrole wordt ook gebruikt om niet-essentiële invoer te beperken, de invoer van prioritaire goederen aan te moedigen, de uitstroom van kapitaal te beheersen, en de wisselkoers van het land te beheren. Over het algemeen gebruiken landen deviezencontrole om de waarde van de lokale munt te beheren.

Niet elk land kan op legitieme wijze deviezencontrolemaatregelen invoeren. Volgens de statuten van het Internationaal Monetair Fonds (IMF)Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een instelling van de Verenigde Naties die normen vaststelt voor de wereldeconomie met als doel, dat alleen landen met een overgangseconomie deviezencontroles kunnen toepassen. Verscheidene westerse landen pasten kort na de Tweede Wereldoorlog deviezencontroles toe, maar schaften deze geleidelijk af vóór de jaren tachtig, naarmate hun economieën zich over de jaren heen versterkten.

De geleidelijke afschaffing van deviezencontroles werd ook noodzakelijk gemaakt door de tendens tot globalisering, vrijhandel en economische liberalisering in de jaren negentig, die niet samengaat met de toepassing van deviezencontroles. Momenteel worden deviezencontroles vooral gebruikt door ontwikkelingslanden met een zwakke economie, een geringe export, een importafhankelijkheid en geringe deviezenreserves.

Landen met een geschiedenis van deviezencontroles

• Verenigd Koninkrijk – tot 1979
• Zuid-Korea – 1985-1989
• Egypte – tot 1995
• Argentinië – 2011 tot 2015; en
• Fiji, Mexico, Peru, Finland, Chili, Zimbabwe, onder anderen

Factoren die regeringen ertoe brengen deviezencontroles op te leggen

De rechtvaardiging en motivering voor het opleggen van deviezencontroles verschillen van land tot land en van hun respectieve economische situatie. Hieronder volgen enkele van de motiveringen:

• KapitaalvluchtIn de economie is kapitaalvlucht een verschijnsel dat wordt gekenmerkt door een grote uitstroom van activa en/of kapitaal uit een land als gevolg van bepaalde gebeurtenissen, op ongekende niveaus, voornamelijk als gevolg van speculatieve druk op de plaatselijke valuta, angst en extreem lage vertrouwensniveaus.
• Een duidelijke daling van de export, resulterend in een tekort op de betalingsbalans
• Averse verschuivingen in de ruilvoet
• Oorlog/conflict budgettering. De betalingsbalans kan in onbalans zijn als gevolg van oorlog, droogte, enz.
• Economische ontwikkeling en wederopbouw

Doelstellingen van deviezencontrole

1. Herstel van het evenwicht van de betalingsbalans

Het hoofddoel van de invoering van deviezenbeheersingsvoorschriften is het evenwicht van de betalingsbalans te herstellen. De betalingsbalans moet worden bijgestuurd wanneer deze naar de deficitzijde afglijdt als gevolg van een grotere invoer dan uitvoer. Daarom worden controles ingevoerd om de slinkende deviezenreserves te beheren door de invoer te beperken tot essentiële artikelen en de uitvoer te bevorderen door devaluatie van de valuta.

2. De waarde van de nationale valuta beschermen

Overheden kunnen de waarde van hun valuta op een bepaald gewenst niveau verdedigen door deel te nemen aan de valutamarkt. De controle over de valutahandel is de manier van de regering om de wisselkoers op het gewenste niveau te houden, wat een overgewaardeerde of ondergewaardeerde koers kan zijn.

De regering kan een fonds oprichten om de valutavolatiliteit te verdedigen om binnen de gewenste marge te blijven of om de koers vast te zetten op een bepaalde koers om haar doelstellingen te bereiken. Een voorbeeld is een importafhankelijk land dat ervoor kan kiezen een overgewaardeerde wisselkoers te handhaven om de import goedkoper te maken en prijsstabiliteit te waarborgen.

3. Kapitaalvlucht voorkomen

De overheid kan toenemende trends van kapitaalvlucht waarnemen wanneer ingezetenen en niet-ingezetenen versterkte transfers van vreemde valuta uit het land beginnen te maken. Dit kan het gevolg zijn van veranderingen in het economische en politieke beleid in het land, zoals hoge belastingen, lage rentetarieven, toegenomen politieke risico’s, pandemieën, enzovoort.

De overheid kan haar toevlucht nemen tot een wisselkoersregime waarbij beperkingen op externe betalingen worden ingevoerd om de kapitaalvlucht te beperken.

4. De lokale industrie beschermen

De overheid kan haar toevlucht nemen tot wisselkoerscontrole om de binnenlandse industrie te beschermen tegen concurrentie van buitenlandse spelers die wellicht efficiënter zijn in termen van kosten en productie. Dit wordt gewoonlijk gedaan door de export van de lokale industrie aan te moedigen, door invoersubstitutie, en door de invoer van buitenlandse bedrijven te beperken door middel van invoerquota en tariefheffingen.

5. Deviezenreserves opbouwen

De overheid kan van plan zijn de deviezenreserves te vergrotenBuitenlandse deviezenreservesFuitenlandse deviezenreserves verwijzen naar de buitenlandse activa die de centrale bank van een land aanhoudt. Buitenlandse activa omvatten activa die niet in de binnenlandse valuta van het land luiden. Amerikaanse staatsobligaties in het bezit van de Bank of Japan zijn bijvoorbeeld buitenlandse activa voor Japan. om verschillende doelstellingen te verwezenlijken, zoals het stabiliseren van de lokale valuta wanneer dat nodig is, het aflossen van buitenlandse verplichtingen en het indekken van de invoer.

Gevolgen van deviezencontroles

Wisselkoerscontroles kunnen in sommige gevallen doeltreffend zijn, maar zij kunnen ook negatieve gevolgen hebben. Vaak leiden zij tot het ontstaan van zwarte markten of parallelle markten in valuta. De zwarte markten ontstaan doordat de vraag naar vreemde valuta groter is dan het aanbod op de officiële markt. Het leidt tot een voortdurende discussie over de vraag of deviezencontroles al dan niet doeltreffend zijn.

Conclusie

Er staan de overheid verschillende methoden van deviezencontrole ter beschikking, waaronder een mengeling van directe en indirecte methoden. Elke methode heeft zijn eigen voor- en nadelen.

Overheden kunnen verschillende vormen van strategieën voor deviezencontrole gebruiken, maar zij moeten elke strategie en de doeltreffendheid ervan zorgvuldig overwegen, gezien hun economisch en politiek landschap. Het IMF moedigt echter de afschaffing van wisselkoerscontroles aan, omdat zij gewoonlijk de internationale handel ontmoedigen, de uitbreiding van de wereldhandel belemmeren en de werking van een efficiënte wereldhandelsmarkt verstoren.

Related Readings

CFI biedt de Commercial Banking & Credit Analyst (CBCA)™-certificeringDe Commercial Banking & Credit Analyst (CBCA)™-accreditatie is een wereldwijde standaard voor kredietanalisten die financiën, boekhouding, kredietanalyse, cashflowanalyse, convenantmodellering, terugbetalingen van leningen en meer omvat. certificeringsprogramma voor degenen die hun carrière naar het volgende niveau willen tillen. Om te blijven leren en uw kennisbasis te ontwikkelen, kunt u de aanvullende relevante bronnen hieronder verkennen:

• Balans van de handel (BOT)De handelsbalans (BOT), ook bekend als de handelsbalans, verwijst naar het verschil tussen de monetaire waarde van de invoer van een land en
• KapitaalstromenKapitaalstromen zijn transacties met financiële activa tussen internationale entiteiten. Mogelijke financiële activa zijn bijvoorbeeld
• Exchange RateExchange RateEen wisselkoers is de koers waartegen een valuta kan worden ingewisseld voor een andere tussen naties of economische zones. Hij wordt gebruikt om de
• Internationale handelInternationale handel is een uitwisseling van een goed of een dienst die tussen ten minste twee verschillende landen plaatsvindt. De uitwisselingen kunnen plaatsvinden