Door Narelle Lewis
Een van de vele panorama’s van Parijs.
Als je droomt van een nieuw leven vol avontuur in Europa, moet je een paar dingen weten voordat je dat retourticket naar het betoverende Parijs boekt, tenzij je een paar maanden later weer thuis wilt komen, blut en teleurgesteld.
De meeste Amerikanen, Australiërs, Canadezen en Nieuw-Zeelanders die in Frankrijk wonen en werken, vallen in een van de drie categorieën:
- Ze zijn getrouwd met een Frans staatsburger (of een andere staatsburger van de Europese Unie).
- Zij hebben de dubbele nationaliteit van hun ouders geërfd.
- Zij zijn hooggeschoolde professionals die naar de Franse vestiging van hun bedrijf zijn gestuurd om een specifieke taak uit te voeren.
Frankrijk heeft momenteel “working holiday”-overeenkomsten waarbij Canadese, Australische en Nieuw-Zeelandse burgers tussen 18 en 30 jaar gedurende maximaal een jaar betaald werk kunnen verrichten.
De mogelijkheden voor Amerikaanse staatsburgers zijn echter iets gecompliceerder.
Logischerwijs zou uw eerste optie het aanvragen van een werkvisum moeten zijn. Maar is dit wel de beste manier? Volgens de Franse ambassade kunnen Amerikanen maximaal drie maanden in Frankrijk verblijven (zonder te werken) op een toeristenvisum. Als je langer dan dat wilt blijven moet je een werkvisum aanvragen. Het probleem is dat je eerst een baan moet hebben voordat je een werkvisum kunt aanvragen.
Tony Perla, een Amerikaan die de afgelopen drie jaar in Zuid-Frankrijk heeft gewerkt als zelfstandig bouwvakker, zegt:
“De eerste uitdaging is het vinden van een baan, niet de werkvergunning – iemand legaal inhuren is onbetaalbaar vanuit het oogpunt van werkgeversverplichtingen (salaris, pensioen, gezondheidszorg, etc.)”“Dan blijven zeer gespecialiseerde mensen over die een bepaald talent hebben (programmeurs, systeemanalisten, enz.),” zegt Tony, die ook bestuurslid is van de vereniging Amerikanen in Toulouse, “voor deze banen moet de persoon een bedrijf vinden dat hem wil sponsoren. Dat bedrijf moet dan verantwoorden dat ze die persoon echt nodig hebben omdat ze geen EU-alternatief kunnen vinden.”
Zelfstandigen
Een Amerikaan die in Frankrijk werkt, op welk gebied dan ook, zonder getrouwd te zijn met een Fransman, is, zoals Tony het zegt, “een zeer zeldzaam dier en is hier waarschijnlijk op eigen kracht.”
“Het is voor hen vrijwel onmogelijk nog een baan te krijgen bij een bestaand Frans of Amerikaans bedrijf. De Franse autoriteiten zullen eisen dat wordt aangetoond dat de betrokkene over vaardigheden beschikt die in Frankrijk gewoon niet bestaan, hetgeen vrij zeldzaam is”, zegt hij.“Het is mogelijk voor hen om een bedrijf op te richten en zichzelf in dienst te nemen – dat is ongeveer alles. Dit vereist de gebruikelijke financiële minimumbedragen die moeten worden gerechtvaardigd, alsmede de betaling van alle plaatselijke belastingen waarvan zij niet zullen worden vrijgesteld (zoals elke ingezetene die een bedrijf begint zou zijn.)” zegt Tony.
“Er zijn weinig beperkingen als je van plan bent over te komen en jezelf in dienst te nemen zonder de Franse regering om iets te vragen. Sommige mensen komen over en kopen bijvoorbeeld een wijngaard, en betalen belastingen etc.” Tony voegt toe.
Studentenvisa
Het populaire alternatief voor het werkvisum is het aanvragen van een studentenvisum. Als je studeert aan een officiële universiteit (en niet aan een talenschool), kom je in aanmerking om tot 19,5 uur per week te werken op een studentenvisum. Heel wat buitenlanders schrijven zich in voor een universitaire opleiding alleen maar om het recht te krijgen in Frankrijk te werken. Als ze eenmaal binnen zijn en ze hebben hun officiële papieren om te werken, gaan ze eigenlijk nooit meer terug naar de lessen.
Het nadeel hiervan is dat het al lang wordt gebruikt en misbruikt, wat betekent dat het steeds moeilijker wordt om aan een studentenvisum te komen, nu de Franse regering het aantal verstrekte visa aan banden legt.
Als de officiële hoepels geen vruchten afwerpen, en je hebt nog steeds het reisvirus, sommige mensen komen over als toerist voor drie maanden en hoppen heen en weer van Frankrijk naar Engeland voor een week op een moment om hun 3-maanden toeristenvisum opnieuw in te stellen in Frankrijk.
Engelse les geven
Om in hun levensonderhoud te voorzien, ontdekken ze dat er werk onder de tafel is als privé-leraar Engels voor vindingrijke en hardwerkende moedertaalsprekers van het Engels. Gewapend met een emailadres en een goed grammatica boek, kun je eigenlijk heel goed doen.
De beste plaatsen om voor dit soort werk te adverteren zijn op universiteitsborden, bij Engelse boekhandels in het centrum van Parijs, bijvoorbeeld, en op het internet. Degenen die vermelden dat ze moedertaalsprekers van het Engels zijn, lijken veel aanvragen te krijgen.
Anderzijds, als je het geluk hebt een visum te krijgen dat je het recht geeft om te werken, en je wilt Engels onderwijzen, dan zul je merken dat de meeste banen die aan moedertaalsprekers van het Engels worden gegeven, het onderwijzen van technisch Engels zijn.
Het is belangrijk te weten dat de werkgevers die je in dienst nemen om Engelse les te geven, zelf niet noodzakelijk Engels spreken, dus je gesprek zal in het Frans zijn. U zult op zijn minst voldoende Frans moeten kunnen spreken voor onderhandelingen met secretariaatsmedewerkers, om belangrijke mededelingen van de faculteit te kunnen lezen en erop te reageren, en om uw arbeidscontract te kunnen lezen en begrijpen.
Als je eenmaal een visum hebt en je hebt besloten om Engelse les te gaan geven, dan heb je een diploma nodig in iets, bij voorkeur een moedertaalspreker van het Engels, en je hebt een TEFL/CELTA certificaat. De Cambridge CELTA website kan je de details geven van een plaatselijk erkend centrum, maar er zijn ook vele online en andere scholen over de hele wereld die nu deze methodologie onderwijzen.
Je kunt solliciteren om les te geven op taalscholen, internationale scholen, particuliere basisscholen en middelbare scholen, en universiteiten.
Waarschijnlijk de snelste en gemakkelijkste manier om een baan te krijgen, als je het niet erg vindt om onderbetaald te worden, is naar een talenschool te gaan. De drie belangrijkste voordelen zijn dat:
1. Je hoeft niet in het sociale vangnet te betalen
2. Taalscholen kunnen je belangrijkste werkgever zijn, in tegenstelling tot universiteiten
3. Het is een goede manier om je voet tussen de deur te krijgen en een netwerk te ontwikkelen
James Newton, een Schot die zijn eigen Frans/Engels woordenboek voor landmeters heeft geschreven, biedt echter een woord van waarschuwing aan would-be leraren Engels:
“Engels onderwijzen is een verzadigde markt . Als je kunt, kun je je beter richten op gebieden als marketing”, zegt James, die nu werkt als marketing- en verkoopmanager bij het CNES (Centre Nationale des Etudes Spatiales), het ruimteonderzoeksprogramma van Europa.
Jennifer, een Française met een Britse graad in bedrijfswetenschappen, doceert Engels aan een aantal universiteiten in Toulouse. Ze is het met James eens dat het Engelse onderwijs een verzadigde markt is, maar zegt dat als je nog steeds les wilt geven en je de juiste kwalificaties en ervaring hebt, er een aantal interessante opties beschikbaar zijn.
“Freelancers en professionals zouden moeten proberen business schools te benaderen om vakken in het Engels te doceren, zoals marketing, accountancy, engineering, etc, aan laatstejaars studenten,” zegt ze. Je moet ook internationale scholen proberen waar je andere vakken zoals wiskunde, geschiedenis en aardrijkskunde kunt onderwijzen.”
Jennifer zegt ook dat het hebben van een specialiteit betekent dat je minder concurrentie hebt en meer geld verdient.
“Connecties zijn de sleutel tot een goede baan,” voegt Jennifer eraan toe, “ga naar één school en word bevriend met de leraren – op die manier kom je erachter wie op zoek is naar meer leraren. Persoonlijke aanbevelingen werken goed.”
Welke weg je uiteindelijk ook neemt, wees voorbereid op de berg administratief papierwerk, zorg ervoor dat je je goed inleest over Frankrijk, en geniet van alle kracht die je kunt opbrengen voor de spannende en levensveranderende uitdaging die voor je ligt!
Voor meer informatie
Laten we er geen doekjes om winden. Toestemming krijgen om langer dan drie maanden in Frankrijk te werken is meestal een heel lang proces. Studenten- en seizoenswerk voor minder dan drie maanden is veel gemakkelijker, en er zijn veel programma’s die conversatieonderwijs, au pair-werk, vrijwilligersprogramma’s en stages voor een kortere duur mogelijk maken.
Hieronder vindt u links naar overheidssites die zich bezighouden met visa voor langere duur en banen:
1. Visa voor Amerikanen in Frankrijk
2. Richtlijnen voor werkvakantievisa (voor Canadezen, Australiërs, Nieuw-Zeelanders).
Narelle Lewis is een Australische die schrijft vanuit Toulouse, Frankrijk.