Indicaties en doseringEdit
Zileuton is geïndiceerd voor de profylaxe en chronische behandeling van astma bij volwassenen en kinderen van 12 jaar en ouder. Zileuton is niet geïndiceerd voor gebruik bij de omkering van bronchospasmen bij acute astma-aanvallen. Therapie met zileuton kan worden voortgezet tijdens acute exacerbaties van astma.
De aanbevolen dosering van Zyflo is één tablet van 600 mg, viermaal per dag. De tabletten kunnen in tweeën worden gesplitst om ze gemakkelijker door te slikken. De aanbevolen dosering van Zyflo CR is tweemaal daags twee tabletten van 600 mg met verlengde afgifte, binnen een uur na de ochtend- en avondmaaltijd, voor een dagelijkse dosis van 2400 mg. Splits Zyflo CR-tabletten niet in tweeën.
Gerelateerde verbindingen zijn onder meer montelukast (Singulair) en zafirlukast (Accolate). Deze twee verbindingen zijn leukotrieenreceptorantagonisten die de werking van specifieke leukotriënen blokkeren, terwijl zileuton de vorming van leukotriëen remt.
Onderzoek
Onderzoek bij muizen suggereert dat zileuton alleen of in combinatie met imatinib chronische myeloïde leukemie (CML) kan remmen. Het is ook onderzocht in een muismodel van dementie.
Contra-indicaties en waarschuwingenEdit
De meest ernstige bijwerking van Zyflo en Zyflo CR is een mogelijke verhoging van leverenzymen (bij 2% van de patiënten). Daarom is zileuton gecontra-indiceerd bij patiënten met actieve leverziekte of persisterende verhogingen van leverenzymen groter dan driemaal de bovengrens van normaal. De leverfunctie dient te worden beoordeeld voorafgaand aan het starten van Zyflo CR, maandelijks gedurende de eerste 3 maanden, elke 2-3 maanden gedurende de rest van het eerste jaar, en periodiek daarna.
Neuropsychiatrische voorvallen, waaronder slaapstoornissen en gedragsveranderingen, kunnen optreden met Zyflo en Zyflo CR. Patiënten moeten worden geïnstrueerd hun zorgverlener op de hoogte te stellen als neuropsychiatrische voorvallen optreden tijdens het gebruik van Zyflo of Zyflo CR.
Zileuton is een zwakke remmer van CYP1A2 en heeft derhalve drie klinisch belangrijke geneesmiddelinteracties, waaronder verhoging van de theofylline-, en propranololspiegels. Het is aangetoond dat het de klaring van theofylline aanzienlijk verlaagt, waarbij de AUC wordt verdubbeld en de halfwaardetijd met bijna 25% wordt verlengd. Vanwege de relatie van theofylline met cafeïne (beide zijn een methylxanthine, en theofylline is een metaboliet van cafeïne), kan het metabolisme en de klaring van cafeïne ook worden verlaagd, maar er zijn geen onderzoeken naar geneesmiddeleninteracties tussen zileuton en cafeïne. Het R-isomeer van warfarine metabolisme en klaring wordt voornamelijk beïnvloed door zileuton, terwijl het S-isomeer dat niet is (vanwege metabolisme via verschillende enzymen). Dit kan leiden tot een verhoging van de protrombinetijd.