Evaluating the Impact of Moving to Opportunity in the United States

Programy bonów mieszkaniowych spowodowały, że rodziny zamieszkały w dzielnicach o niższym ubóstwie.

Rodziny, którym zaoferowano bony mieszkaniowe MTO, częściej przenosiły się do dzielnic o niższym ubóstwie i kontynuowały w nich życie niż grupa kontrolna. Rodziny, którym zaoferowano voucher Low-Poverty były znacznie bardziej skłonne do przeprowadzki do dzielnic o niższym ubóstwie niż grupa przeprowadzająca się bez ograniczeń, efekt ten utrzymywał się w dłuższej perspektywie.

Nowe dzielnice były bezpieczniejsze, a przeprowadzający się czuli się bezpieczniejsi i szczęśliwsi.

Rodziny przeprowadzające się z voucherem Low-Poverty doświadczyły około jednej trzeciej spadku lokalnych wskaźników przestępstw z użyciem przemocy. Rodziny w obu grupach bonów MTO zgłosiły wyższy subiektywny dobrobyt (szczęście). Przeprowadzka do dzielnicy o niższym ubóstwie poprawiła stan zdrowia. Przeprowadzki w ramach bonów MTO nie miały wykrywalnego długoterminowego wpływu na zgłaszane przez siebie wskaźniki zdrowia, ale przeprowadzki w ramach bonów MTO doprowadziły do znacznej poprawy bezpośrednich wskaźników zdrowia fizycznego. W przypadku osób dorosłych, przeprowadzka z bonem Low-Poverty zmniejszyła prawdopodobieństwo zachorowania na cukrzycę o połowę, a wskaźnik skrajnej otyłości o około 40 procent.

Zdrowie psychiczne również poprawiło się w przypadku osób dorosłych i dzieci płci żeńskiej, które rzadziej doświadczały niepokoju psychicznego (depresji i lęku) w grupie z bonem Low-Poverty. Rodziny, które skorzystały z nieograniczonego bonu na przeprowadzkę, doświadczyły skromniejszych korzyści zdrowotnych.

Zrozumienie wyników

Zgłoszone wyniki wskazują przede wszystkim na efekt wykorzystania bonu na przeprowadzkę („efekt leczenia na leczenie” lub TOT), a nie na efekt samego zaoferowania bonu („efekt zamiaru leczenia” lub ITT). 47,4 procent rodzin w grupie objętej programem „Low-Poverty Voucher” wykorzystało bon, który im zaoferowano. Ponieważ około połowa odbiorców bonów faktycznie się przeprowadziła, można w przybliżeniu podwoić efekt ITT, aby uzyskać szacunki TOT efektu przeprowadzki z bonem. Szacunki TOT są wynikami przedstawionymi w tej sekcji przy opisie „rodzin, które skorzystały z bonu”

Wpływ przeprowadzki do dzielnic o niższej stopie ubóstwa na wyniki dzieci różnił się w zależności od wieku dziecka w momencie przeprowadzki:

Dzieci, które przeprowadziły się przed 13 rokiem życia, miały wyższe wskaźniki uczęszczania do college’u i wyższe dochody w późniejszym okresie życia.

Do połowy dwudziestego roku życia, dzieci, które przeniosły się z kuponem Low-Poverty przed 13 rokiem życia miały dochody, które były o 31 procent wyższe niż grupa kontrolna. Te dzieci również były mniej prawdopodobne, aby stać się samotnym rodzicem i bardziej prawdopodobne, aby przejść do college’u i żyć w lepszych dzielnicach jako dorosłych. Wyższe dochody dorosłych małych dzieci w rodzinach, którym zaoferowano bony Low-Poverty, przynoszą znacznie wyższe płatności podatkowe, co może zaoszczędzić rządowi pieniędzy w dłuższej perspektywie.

Dzieci, które były w wieku powyżej 13 lat w czasie przeprowadzki w ramach bonów MTO, miały nieznacznie negatywny wpływ długoterminowy, prawdopodobnie ze względu na efekty zakłóceń.

Młodsze dzieci były w momencie przeprowadzki, tym bardziej korzystały z przeprowadzki, co sugeruje, że czas trwania ekspozycji na środowisko sąsiedzkie jest kluczowym czynnikiem determinującym wyniki dzieci. Przeprowadzki do całkiem innych środowisk same w sobie mogą być destrukcyjne dla życia dzieci. W przypadku młodszych dzieci ostateczne korzyści wynikające z kontaktu z lepszymi dzielnicami przewyższały te zakłócenia, ale starsze dzieci spędziły mniej czasu w nowych dzielnicach. W szczególności młodzież męska wykazała pewne negatywne wyniki średnioterminowe po przeprowadzce do obszarów o niższym ubóstwie.

Dorośli nie odnotowali żadnych zmian w zakresie wykształcenia, zatrudnienia lub dochodów.

Nie stwierdzono wykrywalnego krótko- ani długoterminowego wpływu przeprowadzki w ramach MTO na wyniki gospodarcze i edukacyjne dorosłych ani w grupie osób o niskim poziomie ubóstwa, ani w grupie osób korzystających z nieograniczonych bonów. W obu grupach nie odnotowano również zmian w otrzymywaniu świadczeń rządowych. W przeciwieństwie do dzieci, dorośli nie odnieśli korzyści ekonomicznych z większej ilości czasu spędzonego w nowych dzielnicach, chociaż byli zdrowsi i szczęśliwsi.

Dzieci dorastające w dzielnicach skoncentrowanego ubóstwa radzą sobie gorzej w dorosłym życiu niż dzieci z bardziej zamożnych obszarów.

Eksperyment Moving to Opportunity rzuca światło na zakres, w jakim te różnice odzwierciedlają efekty przyczynowe samych środowisk sąsiedzkich. Teoria stojąca za projektem MTO jest zawarta w jego nazwie – że rodziny przeprowadzą się i znajdą większe możliwości w mniej zubożałych dzielnicach. Taki wzorzec jest jasny dla młodszych dzieci.

Dzieci, których rodziny przeniosły się z ubogich dzielnic, gdy były małe, mają wyższe dochody, lepsze wykształcenie i jest mniej prawdopodobne, że same będą mieszkać w ubogich dzielnicach w dorosłym życiu.

Z kolei dzieci tych dzieci (wnuki rodzin, z których pochodzą) również będą dorastać w lepszych środowiskach i jest bardziej prawdopodobne, że będą wychowywane przez dwoje rodziców z lepszym wykształceniem i wyższymi dochodami. MTO wykazało również, że dzielnice mogą wpływać na zdrowie psychiczne i fizyczne mieszkańców. Dorośli, którzy się przeprowadzili, cieszyli się lepszym zdrowiem psychicznym i fizycznym, a wśród młodzieży żeńskiej odnotowano duży spadek depresji. Warunki dzielnic wysokiego ubóstwa przyczyniają się do cykli trwałego ubóstwa i drenują zdrowie fizyczne i psychiczne mieszkańców.

Jednakże polityka MTO nie jest niekwestionowanym sukcesem. Dorośli nie dostrzegli lepszych perspektyw zatrudnienia ani nie osiągnęli lepszych wyników edukacyjnych. Przeprowadzka może być uciążliwa dla dzieci.

Im starsze były dzieci w momencie przeprowadzki, tym mniej skorzystały na przeprowadzce, co jest zgodne z innymi dowodami, które pokazują, że czas spędzony w lepszym środowisku jest kluczowym wyznacznikiem wyników dzieci. Przeprowadzki MTO doprowadziły do pewnych negatywnych wyników dla dzieci płci męskiej w okresie dojrzewania, ale efekty okazują się znacząco pozytywne w dorosłości dla tych, którzy przenieśli się przed 13 rokiem życia.

MTO dowodzi, że skoncentrowane ubóstwo ma bezpośredni i negatywny wpływ na dobrobyt ubogich, a wyprowadzka ze skoncentrowanego ubóstwa poprawia życie.

Skierowanie subsydiowanych bonów mieszkaniowych specjalnie do rodzin o niskich dochodach z małymi dziećmi może zmniejszyć międzypokoleniowe utrzymywanie się ubóstwa, a nawet zaoszczędzić rządowi pieniądze, ale nie jest to kompleksowe rozwiązanie.

MTO rozpoczął się ponad dwadzieścia lat temu, ale znaczenie tej kwestii tylko rośnie.

W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci segregacja mieszkaniowa dochodów gwałtownie wzrosła w Ameryce-Amerykanie są coraz bardziej samosortujący, gdzie mieszkają w oparciu o dochody i bogactwo. Jeśli trend coraz większej koncentracji ubóstwa utrzyma się, coraz więcej biednych dzieci będzie dorastać w dzielnicach, które niszczą ich szczęście i zdrowie oraz dają im mniejsze szanse na odniesienie sukcesu w dorosłym życiu.

Więcej informacji na temat ewaluacji wpływu programu Moving to Opportunity można znaleźć na stronie:http://www.nber.org/mtopublic/

.