Extraction Ratio

„Rate of plasma drug removal by an organ of elimination, divided by the rate at which it is presented to this organ”

Description

The extraction ratio of an organ of elimination (e. g. liver or kidneys) can be viewed as measure of relative efficiency in elimination organ (e. g. liver or kidneys).np. wątroby lub nerek) może być postrzegany jako miara względnej skuteczności narządu w eliminacji leku z krążenia ogólnoustrojowego podczas pojedynczego przejścia przez narząd. Współczynnik ekstrakcji może wynosić od 0 do 1. Współczynnik ekstrakcji bliski 0 wskazuje, że większość leku wymyka się eliminacji podczas pojedynczego przejścia przez narząd. Współczynnik ekstrakcji bliski 1 wskazuje, że większość leku jest eliminowana podczas pojedynczego przejścia przez narząd.

Na klirens narządowy (głównie klirens wątrobowy lub nerkowy) może mieć wpływ przepływ krwi w narządzie, wiązanie białek i wewnętrzna zdolność narządu do eliminacji leku. Zakres tego wpływu zależy od współczynnika ekstrakcji leku:

1) Zmienność narządowego przepływu krwi:

a) dla leków o niskim współczynniku ekstrakcji (<0,3): żylne stężenie leku jest praktycznie identyczne ze stężeniem tętniczym i na klirens narządowy niewielki wpływ mają zmiany przepływu krwi.

b) dla leków o wysokim współczynniku ekstrakcji (>0.7): zmiany w przepływie krwi powodują odpowiednie zmiany w klirensie, np. zwiększenie przepływu krwi w narządzie powoduje zwiększenie ilości leku dostarczanego do tego narządu i przez niego eliminowanego.

2) Zmienność wiązania z białkami osocza:

a) dla leków o niskim współczynniku ekstrakcji: tylko niezwiązany lek przenika przez błony i jest dostępny do eliminacji. Zwiększenie frakcji niezwiązanej powoduje zatem proporcjonalne zwiększenie klirensu. Dlatego stężenie leku niezwiązanego pozostaje stałe i nie jest wymagane dostosowanie schematu dawkowania.

b) dla leków o wysokim współczynniku ekstrakcji: narząd jest w stanie usunąć cały podany mu lek, niezależnie od wiązania w osoczu. Dlatego nawet jeśli frakcja niezwiązanego leku zwiększa się, klirens pozostaje stały, a stężenie niezwiązanego leku zwiększa się i może prowadzić do toksyczności.

3) Zmienność wewnętrznej zdolności narządu do eliminacji leku:

a) dla leków o niskim współczynniku ekstrakcji: niewielka zmiana tej zdolności będzie miała wpływ na klirens narządowy.

b) dla leków o wysokim współczynniku ekstrakcji: zdolność ta jest tak duża, że zmiana ta w niewielkim stopniu wpływa na klirens, który jest ograniczony głównie przez przepływ krwi przez narząd.

Wskazania kliniczne

Gdy lek jest eliminowany głównie przez wątrobę lub nerki, istotna jest znajomość współczynnika ekstrakcji leku przez ten narząd, aby móc ocenić, które warunki wpływające na ten narząd zmienią klirens i dalej dostosować schemat dawkowania.

Pojęcia pokrewne

Klirens wewnętrzny (CLint): teoretyczny, nieograniczony maksymalny klirens niezwiązanego leku przez narząd eliminujący, przy braku ograniczeń związanych z przepływem krwi lub wiązaniem białek osocza. Termin ten odnosi się do rezerwy czynnościowej narządu. CLint można określić in vitro, stosując kinetykę enzymatyczną.

Karta Farmakokinetyka

Ocena

Współczynnik ekstrakcji można ocenić, stosując następujący wzór, który odnosi szybkość eliminacji leku do szybkości jego prezentacji w narządzie eliminacji. Wymaga to pobrania próbek krwi tętniczej i żylnej na wypływie z narządu.

Zakładając, że następuje natychmiastowe i całkowite wymieszanie leku z tkankami narządu, można zastosować następujące równanie, całkując CLint i fub uzyskane in vitro oraz przepływ krwi in vivo zmierzony przez narząd:

E = współczynnik ekstrakcji

CA = tętnicze stężenie leku

CV = żylne stężenie leku

fub = frakcja niezwiązanego leku

Q = przepływ krwi do narządu

CLint = klirens wewnętrzny

.