Prezentacja przypadku: 85-letni mężczyzna z wywiadem HCV, niedoczynnością tarczycy, przyjmujący lewotyroksynę i niedokrwistością, zgłosił się z 1-dniową historią bólu całego ciała. Stwierdził, że był w normalnym stanie zdrowia do popołudnia w dniu przyjęcia, kiedy rozwinął nagły uogólniony ból ciała, który pogorszył się przy wdechu, wraz z osłabieniem i obrzękiem kończyn dolnych. Nie był w stanie dokładniej scharakteryzować bólu. Pacjent był pobudzony w chwili zgłoszenia, ale skupiał się na swoim bólu, z minimalnym sukcesem przy próbach odwrócenia jego uwagi. Stwierdził, że próbował dwóch tylenoli i dwóch advili na swój ból, bez żadnej ulgi. Dalszy wywiad był bez uwag, z wyjątkiem wizyty na oddziale ratunkowym trzy tygodnie wcześniej z powodu bólu zęba, kiedy to podano mu amoksycylinę i wypisano do domu. Następnie usunięto mu 3 zęby. Parametry życiowe pacjenta były stabilne, EKG wykazało prawidłowy rytm zatokowy, a badanie RTG klatki piersiowej było bez zmian. Z powodu pobudzenia podano mu na ostrym dyżurze lorazepam i haldol, bez widocznego wpływu na ból i pobudzenie. Morfologia i badanie moczu były bez zmian, a elektrolity wskazywały jedynie na sód 124 mEq/L. Podczas badania, pacjent był niespokojny, pobudzony i minimalnie rozproszony, z całkowicie normalnym badaniem, w tym nienaruszoną siłą i odruchami. Jego nogi nie wykazywały obrzęku, chociaż miał rozproszoną tkliwość kończyn przy palpacji. Ponieważ był dość niespokojny i nadal upierał się, że jego nogi są spuchnięte, zbadano go pod kątem zmienionego stanu psychicznego. Tomografia komputerowa głowy była bez zmian, poziom LFT był nieznacznie podwyższony, co wskazywało na HCV, RPR był ujemny, a TSH było podwyższone do 21,95 mIU/L. Pacjentowi podano lewotyroksynę dożylnie, uzyskując szybką poprawę objawów. Następnego dnia nie zgłaszał już żadnych dolegliwości bólowych, nie był pobudzony, stwierdził, że czuje się zupełnie lepiej. Wyjaśnił, że całkowicie zaprzestał przyjmowania lewotyroksyny w czasie ekstrakcji zębów trzy tygodnie wcześniej. W ciągu dwóch dni od ponownego rozpoczęcia przyjmowania lewotyroksyny jego hiponatremia ustąpiła, a pacjent został wypisany do domu.
Dyskusja: Szaleństwo obrzękowe, znane również jako psychoza obrzękowa, jest przejawem niedoczynności tarczycy opisanym po raz pierwszy w literaturze w 1949 roku, chociaż powiązano je z niedoczynnością tarczycy w latach 80. XIX wieku. Chociaż klasycznymi objawami psychiatrycznymi niedoczynności tarczycy są depresja, zapomnienie i zmęczenie, u 5% do 15% pacjentów z niedoczynnością tarczycy występują bardziej jawne objawy, takie jak halucynacje, paranoja i urojenia. Nie zidentyfikowano żadnych specyficznych cech psychiatrycznych związanych ze stanem mixedematycznym i mogą one występować bez żadnego z globalnych zaburzeń obserwowanych w otępieniu. Niezwykły w tym przypadku jest pacjent, u którego rozwinęła się ostra psychoza po odstawieniu leków zaledwie trzy tygodnie przed prezentacją; ogólny przebieg do rozwoju takich objawów trwa od miesięcy do lat. Jednak bez ostatnio wykonanego ambulatoryjnego oznaczenia TSH możliwe jest, że ten pacjent miał subkliniczną niedoczynność tarczycy od pewnego czasu. Podobnie jak w przypadku wszystkich innych objawów niedoczynności tarczycy, leczenie polega na stosowaniu terapii substytucyjnej, miareczkowanej w zależności od TSH. Objawy psychiatryczne zwykle ustępują w ciągu 1 tygodnia i mogą być przyspieszone przez dodanie leków przeciwpsychotycznych, chociaż niektórzy pacjenci zgłaszają, że całkowity powrót do poziomu wyjściowego może trwać miesiące.
Wnioski: Myxedema madness, nietypowa manifestacja niedoczynności tarczycy, powinna być brana pod uwagę przy ocenie nowo pojawiających się objawów neuropsychiatrycznych, szczególnie w kontekście znanej choroby tarczycy.
.