Background: Oponiak strzałkowy to taki, który wypełnia kąt parasagittal, bez tkanki mózgowej pomiędzy guzem a SSS. Inwazja SSS stanowi wyzwanie dla całkowitego usunięcia, a w konsekwencji dla nawrotu tych nowotworów. Celem pracy była analiza czynników wpływających na wynik kliniczny u chorych z guzami parasagittalnymi leczonych chirurgicznie.
Metody: Przegląd danych dotyczących 53 chorych z rozpoznaniem oponiaków przywnękowych leczonych operacyjnie w latach 1984-2004. Trzydzieści cztery (64,2%) kobiety i 19 (35,8%) mężczyzn; wiek od 18 do 81 lat (średnia 54,98 +/- 5,80). Czas obserwacji wynosił od 2 do 261 miesięcy (średnio 93,71 +/- 68,45). Pacjenci byli operowani z zastosowaniem technik mikrochirurgicznych. Guzy w przedniej trzeciej części (9) lub zamykające SSS (5) były usuwane wraz z zatoką; guzy dotykające/obejmujące SSS (20) były usuwane, a ich duralne umocowanie koagulowane; guzy zajmujące jedną ścianę zatoki (10) były usuwane z częściowym wycięciem i rekonstrukcją ściany zatoki, a guzy zajmujące więcej niż jedną ścianę zatoki w tylnych dwóch trzecich SSS (7) były usuwane subtotalnie. W przypadku guzów umiejscowionych w tylnych dwóch trzecich SSS nie podejmowano próby resekcji i rekonstrukcji zatoki. Analizę wyników leczenia przeprowadzono za pomocą krzywych Kaplana-Meiera dotyczących przeżycia i RFS. Testy chi(2), Fishera exact, log-rank, Manna-Whitneya i Kruskalla-Wallisa ANOVA zostały użyte odpowiednio do porównania danych demograficznych, krzywych przeżycia, proporcji i median.
Wyniki: Całkowitą i subtotalną resekcję uzyskano odpowiednio u 85% i 13,1% chorych. Mężczyźni mieli lepsze przeżycie niż kobiety (P = .0252). Całkowity odsetek RF wynosił 10%, 25% i 100% w ciągu 5 lat oraz 100%, 50% i 100% w ciągu 10 lat odpowiednio dla chorych z oponiakami w stopniu WHO I, II i III. Krzywa przeżycia RF była lepsza u pacjentów z oponiakiem w stopniu I (stopnie I vs II vs III, P = .0001). Nie było różnic pomiędzy krzywymi przeżycia RF w zależności od wieku, stopnia histopatologicznego WHO, lokalizacji wzdłuż lub inwazji SSS oraz zakresu resekcji. Mężczyźni (P = .0401), I stopień WHO (P < .0001), całkowita resekcja (P = .0139) i mniejsza inwazja zatok (P = .0308) mieli lepsze krzywe RFS. Śmiertelność operacyjna, związana z operacją i ogólna wynosiła odpowiednio 1,9%, 5,4% i 26,4%.
Wnioski: W nawrotach oponiaków przyśrodkowych przeważali mężczyźni, guzy w stopniu II/III, po resekcji subtotalnej i z większą inwazją SSS. Subtotalne lub całkowite resekcje bez resekcji zatoki szczękowej uznano za wystarczające w leczeniu tych chorych.