Rashid Rida był najwybitniejszym uczniem Muhammada ˓Abduha i jednym z najbardziej wpływowych uczonych i jurystów swojego pokolenia. Rida urodził się w pobliżu Tripoli, w dzisiejszym Libanie. Jego wczesna edukacja składała się z kształcenia w tradycyjnych przedmiotów islamskich i krótkie, rozczarowujące narażenia na świeckim programie nauczania osmańskiej szkoły rządowej w Trypolisie. Jego reformatorskie poglądy zaczęły się kształtować w latach 1884-1885, kiedy po raz pierwszy zetknął się z pismem Dżamala al-Dina Afghaniego i Abduha al-˓Urwa al-wuthqa (Najmocniejszy uścisk). W 1897 r. Rida wyjechał z Syrii do Kairu, by współpracować z ˓Abduhem. W następnym roku rozpoczął wydawanie al-Manar, najpierw tygodnika, a następnie miesięcznika zawierającego komentarze do Koranu (rozpoczęte przez ˓Abduha, kontynuowane przez Ridę, ale nigdy nie ukończone) oraz opinie na temat palących kwestii prawnych, politycznych i społecznych. Podobnie jak ˓Abduh, Rida oparł swoje reformatorskie zasady na argumencie, że szari˓a składa się z ˓ibadat (kultu) i mu˓amalat (stosunków społecznych). Rozum ludzki ma niewielki zakres w pierwszym z nich i muzułmanie powinni stosować się do nakazów Koranu i hadisów. Prawa rządzące mu˓amalat powinny być zgodne z etyką islamską, ale w konkretnych punktach mogą być stale rewidowane w zależności od zmieniających się warunków różnych pokoleń i społeczeństw. W przeciwieństwie do ˓Abduh, Rida zawęził salaf („pobożnych przodków” jako autorytatywnych interpretatorów tradycji islamskiej) do włączenia tylko towarzyszy Proroka i bezpośrednich następców.
Zobacz także˓Abduh, Muhammad.
BIBLIOGRAFIA
Adams, Charles C. Islam and Modernism in Egypt: A Study of the Modern Reform Movement Inaugurated by Muhammad ˓Abduh. New York: Russell and Russell, 1968.
Kerr, Malcolm H. Islamic Reform: The Political and Legal Theories of Muhammad ˓Abduh and Rashid Rida. Berkeley: University of California Press, 1966.
Sohail H. Hashmi
.