Robert-François Damiens, (ur. 9 stycznia 1715 r., La Tieuloy, Francja – zm. 28 marca 1757 r., Paryż), francuski fanatyk, który w 1757 r. podjął nieudaną próbę zamachu na życie króla Ludwika XV.
Damiens, syn stróża, pracował kolejno jako służący domowy i został zwolniony z kilku z nich za okradanie swoich pracodawców. 5 stycznia 1757 r. zasztyletował Ludwika, gdy ten miał wejść do swojego powozu w Wersalu. Ludwik został tylko lekko ranny, ale incydent ten mógł mieć poważne reperkusje polityczne w związku z Towarzystwem Jezusowym i jansenistami, dwiema rywalizującymi frakcjami we francuskim kościele rzymskokatolickim. Wielu oskarżało Damiensa o udział w spisku jezuitów przeciwko koronie, podczas gdy inni podejrzewali, że był on agentem Parlements (wysokich sądów), które poparły jansenistów i weszły w konflikt z królem. Niemniej jednak rząd nie był w stanie udowodnić, że ewidentnie obłąkany Damiens był zamieszany w spisek.
Uznany za królobójcę, został skazany na rozerwanie na strzępy przez konie na Place de Grève. Przez cztery godziny, przed śmiercią, był barbarzyńsko torturowany rozgrzanymi do czerwoności obcęgami, a w jego rany wlewano roztopiony wosk, ołów i wrzący olej. Po jego śmierci jego dom został zrównany z ziemią, jego braciom i siostrom nakazano zmianę nazwiska, a jego ojciec, żona i córka zostali wygnani z Francji.