Chociaż wszystkie teorie są pomocne w informowaniu o działaniach SBCC, nie wszystkie nadają się do zastosowania w sytuacjach kryzysowych. W większości przypadków, zalecany jest model rozszerzonego procesu równoległego, ponieważ uwzględnia on zwiększone postrzeganie ryzyka, które populacje prawdopodobnie doświadczą w wyniku sytuacji kryzysowej.
Rozszerzony model procesu równoległego zakłada, że aby jednostki podjęły działania ochronne, muszą (1) czuć się zagrożone konsekwencjami danego zachowania i jednocześnie (2) czuć się zdolne do podjęcia koniecznych działań w celu uniknięcia tego zagrożenia i wierzyć, że działania te będą skuteczne w zmniejszaniu zagrożenia.
Stopień, w jakim ludzie czują się zagrożeni daną kwestią, określi motywację do działania. Działanie nie zostanie podjęte, jeśli ludzie nie będą przekonani o swojej zdolności do podjęcia działań ochronnych i nie będą wierzyć, że te działania rzeczywiście będą skuteczne w zmniejszaniu ryzyka. Jak pokazano w poniższej tabeli, model identyfikuje cztery rezultaty zachowania w zależności od postrzeganego zagrożenia (połączenie postrzeganej podatności i postrzeganej dotkliwości) oraz postrzeganej skuteczności (połączenie poczucia własnej skuteczności i skuteczności reakcji) (Witte, 1998; Popova, 2012).
Matrix of Efficacy and Threat Based on the Extended Parallel Process Model
|
WYSOKA SKUTECZNOŚĆ Wiara w skuteczność rozwiązań i pewność siebie w ich praktykowaniu . |
NISKA SKUTECZNOŚĆ Wątpliwości co do skuteczności rozwiązań i zdolności do ich praktykowania |
|
|
WYSOKIE ZAGROŻENIE Przekonanie, że zagrożenie jest szkodliwe i że jest się naryzyko |
Kontrola zagrożenia Ludzie podejmują działania ochronne w celu uniknięcia lub zmniejszenia zagrożenia. Strategia: Zapewnij wezwania do działania |
Kontrola strachu Ludzie są zbyt przestraszeni, aby działać i po prostu próbują zmniejszyć swój strach (zaprzeczyć istnieniu zagrożenia), aby poczuć się psychicznie lepiej. Strategia: Edukować o rozwiązaniach |
|
NISKIE ZAGROŻENIE Przekonanie, że zagrożenie jest błahe i że nie jest się zagrożonym |
Mniejsza kontrola zagrożenia Ludzie wiedzą, co robić, ale nie są zmotywowani do podjęcia działania. Strategia: Edukować o ryzyku |
Brak odpowiedzi Ludzie nie czują się zagrożeni i i tak nie wiedzą, co z tym zrobić. Strategia: Edukować o ryzyku i o rozwiązaniach |
Model ten mówi nam, że działania i komunikaty SBCC muszą tworzyć równowagę między postrzeganym zagrożeniem a postrzeganą skutecznością. W sytuacjach kryzysowych opracowanie działań, które zwiększają zarówno skuteczność reakcji, jak i poczucie własnej skuteczności jest szczególnie ważne, ponieważ postrzegane zagrożenie może być już wysokie – ważne jest, aby ludzie rozumieli, co robić, aby zmniejszyć zagrożenie. W szczególności teoria ta mówi nam, że interwencje powinny:
- Dostarczać jasnych, dokładnych, wiarygodnych, humanitarnych i pełnych szacunku informacji o zachowaniach zmniejszających ryzyko i ich skuteczności – bez eskalowania strachu i paniki – w celu zwiększenia skuteczności
- Dostarczać narzędzi, umiejętności i usług, które wspierają zaangażowanie ludzi w zachowania zmniejszające ryzyko, tym samym zwiększając skuteczność
- Utrzymanie pewnego poziomu postrzegania ryzyka, gdy sytuacje kryzysowe zaczynają ustępować, a ludzie nie odczuwają już zagrożenia, nawet jeśli ono nadal istnieje
Gdy sytuacja kryzysowa przechodzi z fazy początkowej i podtrzymywania do fazy rozwiązywania i oceny, inne teorie mogą zacząć wpływać na działania. Na etapie rozwiązywania sytuacji kryzysowej, nacisk będzie prawdopodobnie położony na wzmocnienie nowych zachowań, które nie były promowane przez reakcję kryzysową. W fazie oceny, SBCC może zacząć zajmować się długoterminową, trwałą zmianą zachowań, aby zapobiec kolejnym sytuacjom kryzysowym.
Więcej o Modelu Rozszerzonego Procesu Równoległego