Background: Ciężka malacja i zwężenie tchawicy są ważnymi przyczynami zachorowalności i śmiertelności u dzieci w intensywnej terapii, ale niewiele wiadomo o tym, jak najlepiej diagnozować te stany lub określać ich rokowanie.
Metody: Zbadano zapisy wszystkich 62 dzieci, u których jeden lub oba z tych stanów zostały rozpoznane za pomocą cinetracheobronchografii kontrastowej w naszym oddziale intensywnej terapii w okresie 1986-95.
Wyniki: Siedemdziesiąt cztery procent z 62 dzieci miało wrodzoną wadę serca; żaden nie był wcześniakiem z chorobą dróg oddechowych związaną z przedłużoną wentylacją. Piętnaścioro z dzieci miało zwężenie dróg oddechowych bez malaksji; troje zmarło z powodu zwężenia, a dwoje z innych przyczyn. Dwadzieścia osiem z 47 dzieci z malakią zmarło; tylko ośmioro przeżyło bez upośledzenia rozwojowego lub oddechowego. Wszystkie dzieci wymagające wentylacji z powodu malaksji przez dłużej niż 14 kolejnych dni zmarły, jeśli ich bronchogram wykazał umiarkowaną lub ciężką malaksję jednego z głównych oskrzeli (15 przypadków) lub malaksję o dowolnym nasileniu w obu oskrzelach (trzy dodatkowe przypadki); wszystkie dzieci wymagające wentylacji z powodu malaksji przez dłużej niż 21 kolejnych dni zmarły, jeśli ich bronchogram wykazał malaksję o dowolnym nasileniu w tchawicy lub głównym oskrzelu (trzy dodatkowe przypadki). Wyniki te były silnie związane ze śmiertelnym wynikiem (p<0,00005); były obecne u 21 dzieci (wszystkie zmarły) i nieobecne u 26 (z których siedem zmarło, sześć z przyczyn innych niż oddechowe). Ich dodatnia wartość predykcyjna dla zgonu wynosiła 100%, ale dolna granica 95% przedziału ufności wynosiła 83,9%, więc do 16% pacjentów spełniających te kryteria mogło przeżyć.
Wnioski: W tej serii wyniki cinetracheobronchografii kontrastowej w połączeniu z czasem trwania wentylacji stanowiły użyteczną wskazówkę dotyczącą rokowania u dzieci z tracheobronchomalacją. Informacja dostarczona przez bronchoskopię była mniej przydatna.