Enkele van de belangrijkste wereldbodems

Bodems van tropische regenwouden

De bodems hier zijn vaak diep omdat de warme temperaturen en de vaak hevige regenval leiden tot sterke verwering van het moedergesteente, waardoor bodem wordt gevormd. Ze zijn vaak roodachtig van kleur door de manier waarop de ijzermineralen in de grond reageren op het warme klimaat. De bomen van het regenwoud hebben vaak wortels die diep in de bodem doordringen en helpen het moedergesteente af te breken in hun zoektocht naar voedingsstoffen. Een groot deel van de vegetatie in het regenwoud is voor haar voedingsstoffen en haar voortdurende vermogen om voedingsstoffen te leveren, afhankelijk van de smalle laag organisch materiaal bovenin het bodemprofiel. In de tropen is er een zeer broos evenwicht tussen de behoefte van de bomen aan voedingsstoffen en het vermogen van de bodem om deze te leveren via deze dunne organisch-rijke laag.

Woestijnbodems

In tegenstelling tot tropische regenwoudbodems kunnen woestijnbodems weinig vegetatie dragen, hoofdzakelijk door de extreem geringe neerslag en de zeer hoge temperaturen. De meeste planten hebben water uit de bodem nodig, maar hier in de woestijn is de regenval zowel gering als onregelmatig en kan er niet op worden vertrouwd dat het water in de bodem wordt aangevuld, zodat er geen regelmatige toevoer voor planten is. Woestijnbodems zijn arm aan organisch materiaal door de schaarste aan plantenresten en de snelle afbraak van organisch materiaal door de intense hitte. In veel woestijnbodems ontbreekt dan ook de donkerder oppervlaktehorizont, die typisch is voor een hoger gehalte aan organische stof. In vele andere opzichten zijn het potentieel goede bodems, met een overvloed aan voedingsstoffen, maar het gebrek aan water in het bijzonder en het lage aantal organismen maken ze ongeschikt om een vegetatie te ondersteunen.

Toendrabodems

Deze zijn kenmerkend voor gebieden op hogere noordelijke en zuidelijke breedtegraden waar de koude temperaturen en de bevriezing gedurende het grootste deel van het jaar het proces van bodemvorming vertragen. Toendrabodems zijn dus over het algemeen ondiepe, slecht ontwikkelde bodems die lagen bevatten die gedurende lange perioden bevroren zijn. Omdat zij een groot deel van het jaar door sneeuw en ijs bedekt zijn, blijft de plantengroei beperkt tot slechts enkele weken per jaar. De bodem kan in de korte zomer verspreid struikgewas, grassen en korstmossen dragen. De resten van deze vegetatie breken langzaam af, zodat er in deze bodems een aanzienlijke hoeveelheid organisch materiaal aanwezig is, waarvan een groot deel grotendeels niet is afgebroken. Deze bodems staan dus in groot contrast met de woestijnbodems. In zekere zin zijn ze een product van de tegengestelde uiteinden van het klimatologische spectrum. Beide zijn onproductief voornamelijk om klimatologische redenen.